Wednesday, December 31, 2008

"နဘဲပါတီ"



ပါတီဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲပါ။ ထမင္းမခ်က္ခ်င္တာနဲ႕ ဂ်ပန္ေၾကးအိုးလုပ္စားျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ေၾကးအိုးထဲမွာ "ကင္ခ်ီ"အႏွစ္နဲ႕ေၾကးအိုးတမ်ိဳးဘဲၾကိဳက္တာမို႕ "ကင္ခ်ီနဘဲ" ခ်ဥ္စပ္စပ္ေလးပါ။ ၾကိဳက္ရင္စားၾကပါဦးေနာ။

ဒီမွာေတာ့ ေနာက္ ၅မိနစ္ေလာက္ဆို ႏွစ္သစ္ကူးေတာ့မယ္။ ျမန္မာမွာလို "Happy New Year"လို႕ အိမ္ေတြက ေအာ္သံ မၾကားႏိုင္ပါဘူး။ အဲလိုလဲ ေအာ္ခြင့္ မရွိဘူးထင္ရဲ့။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ဘဲေပါ့။ လြမ္းပါတယ္ ေမြးေျမရယ္.......။


Read More...

Tuesday, December 30, 2008

ခ်က္ရာတျခား


ျပီးခဲ့တဲ့တပတ္က ၾကက္ေပါင္အသားလႊာကို ၾကက္ကင္မယ္လုပ္ျပီး ကင္လိုက္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒယ္အိုးထဲထည့္ျပီး ဆီပါေလကာနဲ႕ မီးအားေလွ်ာ့ေလွ်ာ့မွာ ေၾကာ္သလိုမ်ိဳး လုပ္တာ။ ခုေတာ့ gasနဲ႕ ကင္တဲ့ဟာရွိေတာ့ စမ္းၾကည့္တာ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာကင္ရမယ္လဲမသိဘူး။ ဒယ္အိုးနဲ႕တုန္းက အသားရဲ့ က်က္/မက်က္က ျမင္ရတယ္၊ ကင္တဲ့ထဲထည့္ေတာ့ အလူမီနီယံျပားပတ္ထားလို႕ မျမင္ရဘူး။ ႂကြပ္ႂကြပ္ကေလးျဖစ္ျပီထင္ျပီး ထုတ္ယူလိုက္ေတာ့ အရည္စပ္စပ္နဲ႕ အသားက ေပါင္းထားသလို ႏူးအိေနတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာေလွ်ာက္လုပ္ျပီး ၾကက္ကင္မွန္းမသိ ဘာမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေန႕က ညစာဘာခ်က္လဲလို႕ ဖုန္းဆက္ေမးလာေတာ့ ဘယ္လိုနာမည္တပ္ရမွန္း မသိတာနဲ႕ ျပန္ေရာက္မွၾကည့္လို႕ ေျပာလိုက္ရတယ္။ အေတာ္စားေကာင္းတယ္လို႕ အမွတ္ရတာနဲ႕ ဒီေန႕ထပ္ခ်က္တာကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္တာပါ။ ႐ုံး၉ရက္ပိတ္လို႕ ထမင္းဘူးလည္း အနားရတယ္ဆိုတာနဲ႕ မခင္ဦးေမက အိမ္မွာခ်က္စားတာေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္လို႕ c-boxမွာ လာေျပာသြားလို႕ပါ။ (အမကို ဆြဲထည့္လိုက္တယ္၊ ခ်ိတ္ခ်ိဳးရဘူးေနာ္။)

ၾကက္ေပါင္သား အလႊာကို ေရေဆး၊ ေရေတြကုန္ေအာင္ kitchen paperနဲ႕သုတ္၊ ျပီးရင္ ထူေနတဲ့အသားေနရာေတြကို ဓားနဲ႕ နဲနဲမႊန္းလိုက္တယ္။ ၾကက္အေရခြံေတြဘက္ကိုက် အရသာဝင္လြယ္ေအာင္ ခရင္းနဲ႕ ထိုးေပးပါတယ္။


ျပီးေတာ့ ဆား၊ င႐ုတ္ေကာင္းနဲ႕နယ္တယ္။ အသားႏူးလြယ္ေအာင္ သံပုရာရည္ နဲနဲညွစ္ျပီး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ႏွပ္ရမွာပါ။ အရင္တခါက သံပုရာသီးကုန္ေနလို႕ အခ်ဥ္မရွိတာနဲ႕ ၾကံဖန္ျပီး အသုပ္သုပ္ရင္သုံးတဲ့ ျပင္သစ္အရသာ အခ်ဥ္ရည္ ဆမ္းလိုက္တယ္။


ေနာက္ေတာ့ အလူမီနီယံျပားပတ္ျပီး ကင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာထားရမွန္းမသိတာနဲ႕ တဘက္ကို မိနစ္၂၀ေလာက္စီထားလိုက္တယ္။


က်က္သြားရင္ နံနံပင္နဲ႕ င႐ုတ္သီးစိမ္းလွီးထားတာေလး ျဖဴးျပီး စားလို႕ရပါျပီ။ အရည္ေလးလဲရွိတာမို႕ မကုန္ရင္ ေနာက္ရက္ျပန္ေႏႊးစားလဲေကာင္းပါတယ္။


ဒါကေတာ့ ဒီေန႕ခ်က္စားျဖစ္တာပါ။ ၾကက္သားရယ္၊ င႐ုတ္ပြနဲ႕ မုန္ညင္းစိမ္းေၾကာ္၊ ခရမ္းသီးႏွပ္နဲ႕ ၾကက္ဥမီဆိုဟင္းရည္ပါ။


ခရမ္းသီးႏွပ္က ခုအၾကိမ္နဲ႕ပါမွ ၃ခါပဲ ခ်က္ဖူးေသးတယ္။ သိပ္ေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္ေသးဘူး။ ဆီနည္းသြားလိုက္၊ အရသာလိုလိုက္နဲ႕။ ဒီတခါေတာ့ ဆီနဲနဲမ်ားသြားေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမႊရလား/ မေမႊရဘူးလားမသိလို႕ ေမႊပစ္လိုက္တာ ေၾကကုန္တယ္။ အိုဆာကာသြားတုန္းက စားခဲ့ရတဲ့အရသာကို လုံးဝမမွီေသးတာအမွန္ပါ။ (ထပ္ျပီး ဧည့္သည္သြားလုပ္ဦးမွဘဲ။ ရတယ္ဟုတ္!?)

Read More...

Monday, December 29, 2008

အိမ္ရွင္မ


အိမ္ကေန ၂မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ "Seiyu"(ေဆးယု)ဆိုတဲ့ စူပါမားကတ္တခု ရွိပါတယ္။ အသီးအရြက္က သိပ္မ်ားမ်ားစားစားမရွိေပမယ့္ အသားေတြကေတာ့ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းသက္သာတာ နည္းပါတယ္။ အသီးအရြက္ဆိုရင္ ေစ်းၾကီးလြန္းတယ္လို႕ေတာင္ ေျပာလို႕ရတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီဆိုင္က ဟိုတေလာေလးတင္ကမွ အေရာင္းက်တာေတြကို ျမႇင့္တင္ဖို႕ဆိုျပီး "ႏိႈင္းယွဥ္ေစ်းခ်" ဆိုတာကို လုပ္လိုက္လို႕ အေရာင္းအဝယ္ တက္လာတာပါ။ ဥပမာ တျခားစူပါမွာ ဒီအမ်ိဳးအစား အသားငါး အသီးအရြက္ကို ဒီေစ်းနဲ႕ေရာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ ေစ်းဝယ္ျဖတ္ပိုင္းစာရြက္ျပျပီး သူတို႕ဆိုင္က ေစ်းၾကီးေနပါတယ္လို႕ ျပႏိုင္ရင္ အဲဒီအမ်ိဳးအစားကို သူမ်ားဆိုင္ထက္ ေစ်းခ်ေရာင္းပါတယ္။ အသားကေတာ့ သူ႕ေန႕နဲ႕သူ ေစ်းခ်တာေတြရွိေပမယ့္ ကိုယ္ဝယ္ခ်င္တာနဲ႕ ကိုက္တာရွိမွ အဆင္ေျပတယ္။ ႏြားႏို႕တမ်ိဳးကေတာ့ ေစ်းသက္သာတယ္။ အဆီမထုတ္ထားတဲ့ႏြားႏို႕က (1000ml)တစ္ဘူးကို ပုံမွန္ ယန္း၁၈၀ကေန ၂၅၀ၾကား ရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ယန္း၁၅၀နဲ႕ေရာင္းေတာ့ ေန႕တိုင္း ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ေရာင္းရတဲ့ပုံပါဘဲ။ အရသာလဲရွိ ေစ်းလဲေတာ္တာမို႕ ႏြားႏို႕လိုခ်င္ရင္ အဲဒီဆိုင္မွာ ဝယ္ျဖစ္တယ္။ က်န္တာကိုေတာ့ ေစ်းၾကီးလို႕ နဲနဲပါးပါးေလာက္ဘဲ ဝယ္တယ္။

မ်ားမ်ားစားစားဝယ္ခ်င္ရင္ေတာ့ တပတ္တခါ သြားတက္တဲ့ သင္တန္းအျပန္မွာ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူလိုက္ျပန္ျပီး သူတို႕ ဆင္းတဲ့ဘူတာနားမွာရွိတဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္ပါတယ္။ အဲဒီဘူတာကေန အရင္ကေနခဲ့တဲ့ အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ၃၅မိနစ္ၾကာပါတယ္။ ပ်င္းေလာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားရတာမို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတာင္တလုံးေျမာက္တလုံး ဂ်ပန္စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားမွ ေတာ္ရာက်တယ္။ စက္ဘီးလဲ မစီးရဲဘူးေလ။ က်မကမွ နဲနဲပါးပါးစီးတတ္ေသးတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လုံးက လုံးဝ မစီးတတ္ဘူးဆိုေတာ့ လမ္းဘဲေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္တယ္လို႕ ေျဖေတြးေတြးရေပမယ့္ အိမ္ကေနသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ အသြားေရာအျပန္ေပါင္းလိုက္ရင္ ၁နာရီေက်ာ္တာမို႕ မစားသာလွဘူး။ ေဝးလြန္းတယ္ဆိုေပသည့္လည္း အိမ္ခ်င္မ အဲေလ အိမ္ရွင္မျဖစ္သမို႕ မ်ားမ်ားစားစားရျပီး ေစ်းသက္သာတဲ့ေနရာကို သြားဝယ္ရတာပါဘဲ။

(ဒီႏွစ္ရဲ့ စာရင္းစာအုပ္ပါ၊ စာရင္းသာေရးျပီး မေပါင္းၾကည့္တာၾကာေပါ့။ ေခါင္းကိုက္မွာစိုးလို႕)

အခုေနတဲ့ေနတဲ့ေနရာကေနဆို မိနစ္၂၀ေလာက္ ေလွ်ာက္ရတယ္။ အရင္ကနဲ႕စာရင္ နဲနဲပိုနီးလာတာေပါ့ေလ။ အဲဒီဘူတာနားကဆိုင္ေတြကို တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္း ေခၚသြားလို႕ ေရာက္ဖူးတာ။ အထူးသျဖင့္ လက္ကားဆိုင္ေတြမ်ားတယ္။ အျမဲလိုေတာ့ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္နဲ႕ အသီးအရြက္ဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္ျဖစ္တာပါ။ ဘူတာနားက ဆိုင္တဆိုင္မွာမွ အျမဲတမ္းရွာေနခဲ့တဲ့ င႐ုတ္သီးစိမ္းနဲ႕ နံနံပင္ကို ရွာေတြ႕တာကို အရင္ကေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီေန႕လဲ အိမ္ရွင္ထီး အဲ အိမ္ၾကီးရွင္ကိုပါေခၚျပီး အဲဒီဘက္ကို ေစ်းဝယ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ဒီဘက္ေျပာင္းျပီး တခါမွ မလိုက္ဖူးသမို႕ လိုက္ခဲ့တာပါ။ အမွန္ေတာ့ ေစ်းတခါဝယ္ရင္ အိမ္ရွင္မေတြက အေတာ္တြက္ခ်က္ျပီးမွ ဝယ္ၾကတယ္လို႕ ဟိုဆိုင္ဝင္ ဒီဆိုင္ဝင္နဲ႕ ၾကာတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္က ဒီဟာဝယ္ရေကာင္းႏိုးလုပ္ေနတုန္း ယူလိုက္ေလ ဝယ္လိုက္ဆိုျပီး ျမန္ျမန္ျပီးရင္ ျပီးေရာလုပ္ေနတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ၾကိဳေျပာထားရတယ္၊ ဆိုင္က က်ဥ္းလြန္းတယ္ လိုက္မဝင္လာဘဲ အဝက လူရွင္းတဲ့နားမွာ ေစာင့္ေနလို႕။ မဟုတ္ရင္ မ်က္ႏွာက လငပုပ္ဖမ္းလာေတာ့မယ္ေလ။ ထူးထူးျခားျခား ဒီေန႕က်မွ လူေတြမ်ားလိုက္တာ။ တိုးေခြ႕ျပီး ဝယ္ရတယ္။ ပိတ္ရက္ေတြ ဆက္ေနျပီမို႕ ေစ်းဝယ္သူေတြမ်ားတာလားေတာ့ မသိဘူး။

အသားအဓိကေရာင္းတဲ့ "Niku no hanamasa"စူပါကို အရင္သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီဆိုင္က လက္ကားျဖန္႕တာမို႕ အသားဘူးေတြက အလတ္နဲ႕ အၾကီးေတြဘဲရွိတယ္။ ဒီဆိုင္ကို အိမ္ၾကီးရွင္ အင္တာနက္ထဲကေန ရွာေတြ႕တာပါ။ အဲဒီတေလာက ဓာတ္ဆီေတြ ေစ်းတက္လာလို႕ အသားေစ်းေတြတက္လာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက အင္တာနက္ထဲ သတင္းရွာဖတ္ၾကည့္ရင္း ဒီမွာ အသားေစ်းသက္သာတဲ့ဆိုင္တဆိုင္ ရွာေတြ႕တယ္ဆိုတာတဲ့ သြားျဖစ္သြားတာ။ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လုံး အဲဒီဆိုင္ကို မသိတာမို႕ အတူသြားျဖစ္ေတာ့ သူတို႕ကို ဆရာလုပ္ျပီး ေခၚသြားလိုက္ေသးတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ အသား၄ဗူးေလာက္ ဝယ္လာျဖစ္တယ္။ ဝက္သားလႊာေတြရယ္(၁၀၀ဂရမ္ ၈၉ယန္း)၊ ဝက္အသားအတုံးလိုက္ရယ္(၁၀၀ဂရမ္ ၉၉ယန္း)၊ ၾကက္အျမစ္ရယ္(၁၀၀ဂရမ္ ၆၉ယန္း)၊ ၾကက္ေပါင္သားရယ္(၁၀၀ဂရမ္ ၆၉ယန္း) ဝယ္လာျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာ့ ဒီဆိုင္က ေစ်းေတာ္တယ္လို႕ ထင္တာပါဘဲ။ ဒါေတာင္ ၾကက္ေတာင္ပံပါ ဝယ္မလို႕ စိတ္ကူးမိေသးတယ္။ အရမ္းမ်ားေနမွာမို႕လို႕ မဝယ္လိုက္ေတာ့ဘူး။


ေနာက္ေတာ့ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားက အသီးအရြက္ဆိုင္မွာ ၾကက္ဥသြားဝယ္တယ္။ ၾကက္ဥအနီေရာင္ (အျဖဴေရာင္လဲရွိတာမို႕ပါ) LL sizeကို ၁၀လုံးမွ ၁၇၅ယန္းေလ။ တျခားဆိုင္ေတြမွာဆို normal sizeကိုဘဲ ယန္း၂၀၀ေက်ာ္တယ္ေလ။ ေထာပတ္ခရမ္းသီး ခပ္ရြယ္ရြယ္ ၂လုံးကို ယန္း၁၀၀ဆိုလို႕ ဝယ္လာလိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္အသီးအရြက္ဆိုင္ကို ထပ္သြားျဖစ္တယ္။ ထုံးစံအတိုင္း င႐ုတ္သီးစိမ္းနဲ႕ နံနံပင္ ပါလာသေပါ့။ ဒါေတာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ရွိေနေသးလို႕။ မဟုတ္ရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပါ ဝယ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီဆိုင္ေရာက္တိုင္း ဒီ၃မ်ိဳးကို ဝယ္ေနက်လိုျဖစ္လို႕ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ အံ့ဩေနၾကတယ္။ နံနံပင္ကေတာ့ ယန္း၁၅၀ ဒီေစ်းအတိုင္း မေျပာင္းလဲပါဘူး။ င႐ုတ္သီးက ရွားလာတဲ့အခ်ိန္မို႕ထင္တယ္။ အရင္က တထုပ္ ယန္း၅၀ကေန ၁၀၀၊ ျပီးခဲ့တဲ့တပတ္က ၁၅၀၊ ဒီေန႕က် ၁၈၀ျဖစ္သြားျပီ။ ေစ်းတက္တာ ျမန္လိုက္တာ။ လီမြန္က တစ္လုံး ယန္း၇၀တဲ့။ ၾကက္သြန္အေသးေလးေတြ စမ္းဝယ္လာတယ္။ မုန္႕ဟင္းခါးျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္စားျဖစ္ရင္ ထည့္မလားလို႕။


သက္သာရာသက္သာေၾကာင္းေတာ့ ေဝးေဝးလံလံအထိသြားျပီး ေစ်းဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ မဝယ္ခင္ေလး ဗိုက္ျဖည့္တဲ့အေနနဲ႕ ကုလားဆိုင္မွာ ဝင္စားခဲ့တယ္။ အျပင္မွာစားျဖစ္ရင္ တစ္ေယာက္စာက်သင့္ေငြနဲ႕ အိမ္မွာ၂ေယာက္စာခ်က္စားရင္က်တာနဲ႕ အတူတူေလာက္ဆိုေတာ့ကာ "ပလိုင္းေပါက္နဲ႕ ဖားေကာက္"ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာမ်ားလား......။

Read More...

Friday, December 26, 2008

အေမႊးမ်ားစြာ


အေမြးဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဟထိုးပါတယ္။ နယ္မွာေနတုန္းက ဝင္းနဲ႕ျခံနဲ႕အိမ္၊ ျပီးေတာ့ျပတင္းေပါက္ေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အနံ႕အသက္ဆိုတာ လုံးဝသတိမထားမိသလိုဘဲ။ ရွိလဲမရွိပါဘူး။ ဝင္လာရင္ေတာင္ နဲနဲၾကာရင္ ျပန္ထြက္သြားတာဘဲ။ အေညွာ္လုပ္လို႕ ေညွာ္ရင္ေတာ့ ျခံဝထြက္ေနလိုက္ရင္ ျပီးသြားေရာ။ ရန္ကုန္မွာက် တိုက္ခန္းထဲဆိုေပမယ့္ ဝရန္တာနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ တေျဖာင့္ထဲဆိုေတာ့ အေရွ႕ကျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ေလတိုက္လိုက္ရင္ အိမ္ထဲက အနံ႕အသက္ေတြ ထြက္သြားတာပါဘဲ။ (ေျပာရရင္ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ရဲ့ တိုက္ခန္းတခါးမွန္ေတြက ႏွစ္ၾကာေလ ေလလုံေအာင္ပိတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ပိတ္လို႕မွ မရတာေလ။) မီးဖိုေခ်ာင္က ေညွာ္ရင္ေတာင္ ဝရံတာထြက္ေနလို႕ ရေသးတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ အနံ႕အသက္အခုခုဆို အိမ္ထဲမွာ ေအာင္းေနတတ္တယ္။ ဟင္းတခါခ်က္ရင္ exhaust fan ေတြ အေတာ္ၾကာဖြင့္ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္တိုင္က အခန္းထဲမွာေနေနေတာ့ အနံ႕ကိုယဥ္သြားျပီး မရွိေတာ့ဘူးထင္ေနတာ။ အျပင္သြားျပီး ျပန္လာလို႕ တခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ဟင္းနံ႕ေတြ ေထာင္းခနဲ ရတတ္တာ။ အရင္အိမ္ကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္က အိမ္အဝင္ဝမွာဆိုေတာ့ ပိုသိသာတယ္။ ေႏြဆိုရင္ေတာ့ ေဘးျပတင္းေရာ ဝရံတာတခါးပါ ဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ အနံ႕သက္သာသြားတယ္။ အဲ ေဆာင္းေရာက္ရင္ေတာ့ ကြိျပီဘဲ။ အျပင္က ေအးလြန္းလို႕ တခါးကလဲ ဖြင့္လို႕မျဖစ္၊ ဟင္းနံ႕ေတြကလဲ ေတာ္႐ုံနဲ႕မေပ်ာက္နဲ႕။ ေရခ်ိဳးေတာ့လည္း ေရေႏြးနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရေငြ႕ေတြပါ ေလွာင္ေနေတာ့ ပိုဆိုး၊ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာေတြ မိႈတက္လြယ္သလားလဲ မေျပာနဲ႕။ exhaust fanဖြင့္ထားလဲ သိပ္မႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေမႊးတာၾကိဳင္တာေတြ ဝယ္ျပီး အိမ္ထဲ လိုက္ခ်ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္။ ခုအိမ္မွာေတာ့ အရင္အိမ္ကေန အေတြ႕အၾကဳံရသြားျပီ။ အနံ႕ေမႊးတာေတြ ထားႏိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္လို႕။ ျပီးေတာ့ က်ယ္လည္းက်ယ္လာတဲ့အျပင္ အလယ္ခန္းျဖစ္လို႕ ေဘးျပတင္းေပါက္လဲ မရွိဘူးေလ။

အဲဒါနဲ႕ အရင္ဆုံး တပ္ျဖစ္တာက ဒီဟာေလး။


ေရေမႊးအဆီဘူးလိုဟာေလးကို plug နဲ႕တပ္ျပီး ဖြင့္ရတာေလး။ စပယ္ပန္းနံ႕ေလး တသင္းသင္းနဲ႕မို႕ မဆိုးရွာဘူး။ စပယ္ပန္း မေတြ႕ရတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာျပည္ကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ ဧည့္ခန္းမွာ တခုနဲ႕ အိမ္အဝင္ဝမွာ တခုထားျဖစ္တယ္။ ေနာက္မွ အိပ္ခန္းနဲ႕ အခန္းလြတ္တခန္း အတြက္ ထပ္ဝယ္တယ္။

ဒါေတာင္ အျပင္က ဝင္လာရင္ ခ်ဥ္စူးစူးျဖစ္သလို အနံ႕ရလို႕ လိုက္ရွာတာ ဘယ္ကမွန္း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႕ လီမြန္ဘာလီနံ႕ရတဲ့ ဒီဗူးေလးေတြ ယန္း၁၀၀ဆိုင္ကထပ္ဝယ္လာျပီး အဝင္ဝေဘးက ဖိနပ္စင္အခန္းရယ္၊ အိမ္သာမွာရယ္၊ ေရခ်ိဳးခန္းအေရွ႕က အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထားတဲ့ အခန္းမွာရယ္ ထပ္ထားျဖစ္တယ္။


ဒါေပမယ့္ သူက ေလဝင္ေလထြက္ရွိမွ ပိုအနံ႕ထြက္တာမို႕ အနားျဖတ္ရင္ သတိရတိုင္း သြားလႈပ္ေပးေနမိတယ္။ ဖိနပ္စင္အခန္းက် ေလမဝင္ေတာ့ သြားလႈပ္လဲ လႈပ္တုန္းတခ်က္ဘဲ၊ သတိရလို႕ သြားဖြင့္ၾကည့္ရင္ သစ္သားေတြ၊ ေပါလစ္ေတြက ထြက္နဲ႕အနံ႕က ရွိေနတာဘဲ။ အဲဒီအခန္းမွာ plugမရွိေတာ့ ဟိုလို ဘူးေလးတပ္လို႕ မရဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ေနာက္ထပ္ဝယ္ျဖစ္တာက ဒီဟာေလး။


ေရေမႊးအဆီဘူးကို ဓာတ္ခဲနဲ႕ ဖြင့္ရတာ။ ထိပ္အဝကေလးကေန ေဆးလိပ္မီးခိုးထြက္သလို တခ်က္တခ်က္ အေမႊးနံ႕ ထြက္တယ္။ အေပၚဆုံးကနဲ႕ အမ်ိဳးအစားမတူလို႕ စပယ္ပန္းပုံေပမယ့္ အနံ႕က နဲနဲျပင္းသလိုဘဲ။ ဖိနပ္ခန္းမွာဆိုေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ အရင္ထားထားတဲ့ လီမြန္နံ႕ဘူးက စာအုပ္စင္ေပၚ ေရာက္သြားတယ္။

ဒါက အဝတ္ေတြ၊ အေမႊးပြအ႐ုပ္ေတြ စတဲ့ ပိတ္သားေတြကို မိႈမတက္ေအာင္ ဖ်န္းတဲ့ဘူး။


ေပါင္ဒါနံ႕လိုလိုရတယ္။ အရင္အိမ္တုန္းက လက္က်န္ပါ။ ယန္း၁၀၀ဆိုင္ကဘဲ ဝယ္ထားတာ။ ဒီေန႕ေတာ့ အဝင္ဝလမ္းနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ခင္းထားတဲ့ေကာ္ေဇာေတြရယ္ ေျခသုတ္ဝတ္ေတြရယ္ အိပ္ခန္းထဲက ေကာ္ေဇာရယ္ အိပ္ယာေတြကို လိုက္ဖ်န္းထားလိုက္တယ္။

အေမႊးတိုက္ပြဲဝင္ေနတာ မျပီးႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေတာင္ air freshener ဗူးေတြ ၾကည့္မိေသးတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက toiletလို႕ ေရးထားလို႕၊ ဒီမွာ အဲလိုဘူးေတြကို အိမ္သာမွာဘဲ သုံးလို႕မ်ားလားေတာ့ မသိဘူး။ sprayဘူးေတြဆိုေတာ့ သိပ္မဝယ္ခ်င္ပါဘူး။ သုံးျပီး ပစ္ရခက္လို႕။ ခုထိေတာ့ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်ေသးဘူး။ ထပ္ဝယ္ျဖစ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြကလည္း အနံ႕ထြက္ေသးသကိုး။ အနံ႕အသက္တခုခုရလို႕ စိတ္တိုင္းမက်တိုင္း မီးဖိုေခ်ာင္က exhaust fanကို ပါဝါအျမင့္ဆုံးတင္ျပီး တဝုန္းဝုန္းဖြင့္လိုက္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက exhaust fanပါ ဖြင့္လိုက္လုပ္ေနတာ။ အခုအိမ္မွာ တခုကြာတာက အခန္းေတြမွာ အျပင္ဘက္ကိုဆက္ေနတဲ့ ေလစုပ္သြင္းတဲ့ အေပါက္ေတြပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္exhaust fanဖြင့္ဖြင့္ ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အဲဒီအေပါက္ေတြကဏည္း အျပင္ေလေတြကို ျပန္စုပ္သြင္းတယ္။ ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းပါတယ္ဆိုမွ ေလေအးေတြဝင္လို႕ တဂတ္ဂတ္ျဖစ္ရတယ္။ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ၊ ျမန္မာဟင္းေတြ ခ်က္စားသ၍ေတာ့ ဆီသတ္တဲ့အနံ႕ေပ်ာက္ေအာင္ ဖြင့္ေနရမွာေပါ့။

Read More...

Thursday, December 25, 2008

X'mas cake




ကိတ္မုန္႕စားခ်င္လို႕ သြားဝယ္စားတာ၊ ခရစ္စမတ္ေန႕ဆိုေတာ့ ခရစ္စမတ္ကိတ္ေပါ့။ ေခ်ာ့ကလက္ကိတ္၊ အျဖဴေရာင္ေခ်ာ့ကလက္ကိတ္၊ စေတာ္ဘယ္ရီကိတ္နဲ႕ လက္ဖတ္စိမ္းကိတ္ဆိုျပီး အညိဳ၊ အျဖဴ၊ ပန္းေရာင္နဲ႕ အစိမ္းေရာင္ ကိတ္၂တုံးစီပါတယ္။ စားသြားၾကပါေနာ........


Read More...

Friday, December 19, 2008

2008.12.19


အိမ္ေျပာင္းျပီး နဲနဲေတာ့ အေျခက်လာျပီ။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို႕ ခံစားလို႕မရေသးဘူး။ အရင္ အခန္းက်ဥ္းေလးကို သတိရတယ္။ အဲဒီခိုအိမ္ေလးက အိမ္ၾကီးရွင္ အရင္ေနႏွင့္ေနေတာ့ လူအေငြ႕အသက္ေတြရွိတယ္ေလ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ခံစားရတယ္။ ခုအိမ္က်ေတာ့ ဟာလာဟင္းလင္းၾကီးျဖစ္ေနသလိုဘဲ။ အိမ္က်ယ္သြားလို႕လဲေနမွာေပါ့ေလ။ ၾကမ္းေတြက သစ္ခင္းေပမယ့္ အညိဳမဟုတ္ဘဲ အျဖဴေရာင္ဘက္သန္းေနေတာ့ ကြိဳင္ဘဲ။ အမႈန္က်ေနရင္ အေတာ္သိသာတာ။ တိုက္ေပၚမွာ ေကာက္သင္းေကာက္ေနရတယ္။ ဆံပင္ကြၽတ္ျပီး က်ထားတာေတြကိုပါ။ ၾကမ္းေပၚမွာ ထင္းေနတာကိုး။ ဂ်ပန္ေရာက္မွ ဆံပင္ပိုကြၽတ္သလား မေျပာတတ္ဘူး။ ေရေႏြးနဲ႕ဘဲ ေခါင္းေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳးလုပ္ေနလို႕ေလ။ ဖုန္စုပ္စက္လည္း အၾကီးျပန္ဝယ္ရေတာ့မယ္။ အရင္အခန္းက ေသးလို႕ ေသးေသးေလးနဲ႕ရတာ။ ခုအိမ္နဲ႕က မရေတာ့ဘူး။ ၾကာၾကာဖြင့္ရင္ ဝါယာေညွာ္နံ႕လိုရခ်င္ေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္။ အင္တာနက္က အိမ္ေထာင္ပစၥည္းေတြမွာထားတာကလည္း ပစၥည္းျပတ္ေနလို႕ အားလုံးမရေသးဘူး။ အိမ္မွာ တို႕လို႕တန္းလန္းေတြခ်ည္းဘဲ။ ဧည့္ခန္းမွာ စားပြဲနဲ႕ ေကာ္ေဇာေတာ့ရွိျပီ၊ ဆိုဖာေတြ မရွိေသးဘူး။:D အရင္အိမ္ လိုက္ကာအထူေတြက ဒီအိမ္မွာ အျမင့္ လုံးဝမကိုက္ေတာ့လို႕ အသစ္ဝယ္လိုက္ရတယ္။ လိုက္ကာအပါးကေတာ့ အနံလြန္ အစအၾကီးၾကီးကို ေခါက္ထားတာမို႕ ျဖည္ခ်လိုက္တာ ေတာ္သြားေသးတယ္။ ဒါေတာင္ အဖ်ားေခါက္စာသိပ္မရွိတဲ့အျပင္ အရင္အိမ္က ျပတင္းတေပါက္ကို ၁စနဲ႕ရတာ ခုအိမ္က ပိတ္၂စမွ တစ္ေပါက္ရေတာ့တယ္။ ဧည့္ခန္းမွာဘဲ အရင္တပ္ထားလိုက္တယ္။ ေဘးအခန္းအတြက္ ပိတ္ပါးစ မရွိလို႕ မခ်ဳပ္ရေသးဘူး။ ဝယ္လိုက္ရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ျပီးတာေပါ့။ အျမင့္ကိုက္တာက အေတာ္ရွာယူရမွာ။ လိုက္ကာ အထူေတြေတာင္ အက်ယ္ကိုက္ျပီး အျမင့္မကိုက္၊ အျမင့္ကိုက္ရင္ အက်ယ္မကိုက္နဲ႕မို႕ ေနာက္ဆုံး အက်ယ္ကိုက္တာယူလာျပီး အဖ်ားေတြကို ေခါက္ခ်ဳပ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ျပီးေရာ။ မလွလဲေနေတာ့။


အိပ္ခန္းထဲက ျပတင္းေပါက္အေသးကိုေတာ့ အရင္က ဘာရယ္မဟုတ္ ဝယ္ထားတဲ့ ပိုးသားအျဖဴကို အဖ်ားမွာ ဇာတပ္ျပီး လိုက္ကာအပါးအျဖစ္ ခ်ဳပ္လိုက္တယ္။ အထူခ်ဳပ္ဖို႕ ပိတ္စမရွိေသးလို႕ ခဏထားထားရဦးမယ္။ တို႕လို႕တန္းလန္းေတြပါဆိုမွ။ ကြန္ျပဴတာစင္က ေနာက္တပတ္ထဲေရာက္မယ္ထင္ရဲ့။ ေလာေလာဆယ္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာဘဲ။ {ကြန္ျပဴတာဆိုလို႕ အင္တာနက္ရတဲ့ေန႕က routerခံမရလို႕ဆိုျပီး အိမ္ၾကီးရွင္က တိုက္႐ိုက္ခ်ိတ္ျပီးစမ္းလိုက္တာ ခ်ဴနာပါနာ laptopေလး virusကိုက္ခံလိုက္ရတယ္။ သေဘာေကာင္းရင္ လြယ္လြယ္ပြင့္ေပမယ့္ တခါတခါက် ေဖာက္ေနလို႕ ေနာက္မွ ဝင္းဒိုးျပန္တင္ေပးမယ္တဲ့။ :(} airconက ဝယ္ထားတယ္၊ မတပ္ရေသးဘူး။ ဟိုမျပီး ဒီမျပီးေတြမ်ားလို႕ အိမ္ေျပာင္းဖူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ အားေပးရွာသား "သူလဲ အိမ္ေျပာင္းတာ အေျခတက်ျဖစ္ဖို႕ ၃လေလာက္ ၾကာသတဲ့၊ မွာထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ ေစာင့္ရနဲ႕တဲ့" အားရွိစရာပါဘဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏွစ္သစ္ေရာက္မွ အလည္ေခၚေတာ့မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ အဲေလာက္က်ရင္ေတာ့ အေျခက်တန္ေကာင္းရဲ့ေလ။

Read More...

Thursday, December 4, 2008

2008.12.04


သဘက္ခါ အိမ္ေျပာင္းရေတာ့မည္။

ကူေျပာင္းေပးမယ့္ အိမ္ၾကီးရွင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ညပိုင္းအလုပ္ရွိလို႕ ျပန္အိပ္ဖို႕အတြက္ မနက္၆နာရီ အေရာက္လာမည္တဲ့။
ေဆာင္းတြင္းၾကီး ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးၾကီး

မတတ္ႏိုင္ပါ၊ ေစာေစာထရပါမည္။

ခုေတာ့ ဘယ္ကစျပီး ဘာကို သိမ္းရမွန္းမသိေသး။

လုပ္စရာေတြမ်ားလို႕ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိပ္ေနဖို႕ စိတ္ကူးမိသည္။

အိမ္အသစ္ကိုလည္း ရွင္းလင္းေရး သြားလုပ္ရသည္။
မေျပာင္းခင္ ေရခဲေသတၱာကိုလဲ အကုန္နီးပါးျဖစ္ေအာင္ ရွင္းထားရမည္။

ဒီၾကားထဲ သင္တန္းက ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲအတြက္ ျမန္မာစားစရာတမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်က္ယူလာပါဆိုလို႕ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရသည္။

အိမ္ၾကီးရွင္သာ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ခ်က္ေကြၽးသမွ်စားႏိုင္သည္။

တျခားႏိုင္ငံကလူေတြ စားႏိုင္ပါ့မလားက မသိပါ။

အိမ္ေျပာင္းဖို႕အတြက္ ဟိုဝယ္ရ ဒီဝယ္ရတာေတြကလည္း မနဲ။

စာရင္းလုပ္ၾကည့္ရင္ ရင္တုန္မိမွာစိုး၍ ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားဦးမည္။

ဟိုဘက္ေရာက္ရင္ အင္တာနက္ သုံးလို႕ရဦးမွာ မဟုတ္။

ဘေလာ့ေပၚက ေပ်ာက္ေနတာၾကာေတာ့ အသိမ်ားက အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကိစၥဟုထင္ၾကသည္။

ဟုတ္ကဲ့၊ ပူေတာ့ပူေနပါသည္၊ ဗိုက္ေခါက္ပါ။

အသစ္တင္ႏိုးနဲ႕လာလည္သူမ်ားကို အားလည္းနာ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါသည္။

Read More...

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP