ႏွင္းေတြ-- ႏွင္းေတြ

၁၂နာရီထိုးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ႏိႈးသံၾကားမွ မ်က္လုံးက်ယ္သြားတယ္။ ဟိုက္ ဒြတ္ခ! ဒီေန႕ သင္တန္းစတက္ရမယ့္ေန႕။ ဒီဇင္ဘာထဲကအပ္ထားျပီး ေန႕ေရႊ႕ညေရႊ႕လုပ္ေနလို႕ သင္တန္းကေတာင္ ဖုန္းဆက္ေမးတယ္။ အီး-- အဲ-- ဂ်ီး-- ဂ်ဲ ရႊီးလိုက္ျပီး ေဖေဖာ္ဝါရီ သံုးရက္စတက္မယ္ ေျပာထားတာ။ ေန႕လည္၂နာရီလာပါမယ္လို႕။ အခု ၁၂နာရီထိုးေတာ့မယ္တဲ့။ မျဖစ္ဖူးထမွ။ (မနက္လင္းခါနီးမွ အိပ္ေတာ့ထခ်င္ဘူး။) မိုးေတြရြာေနလားမသိတဲ့၊ ကားေတြျဖတ္သြားတာ မိုးေရထဲ ေမာင္းေနသလိုဘဲတဲ့။ ဟင္! ဟုတ္လားလို႕ ဝရန္တာတခါးဖြင့္ေခ်ာင္းလိုက္ေတာ့--

ဝိုး!!!!!!!!!! ႏွင္းေတြ-- ႏွင္းေတြ

အမ်ားၾကီးဘဲ။ ႏွင္းဖတ္ေတြလည္း အၾကီးၾကီးေတြ။ ဟိုတခါ ႏွင္းစက်တုန္းက ခပ္မႈန္မႈန္ေတြမ်ားတယ္။ ခုေဖြးေနေအာင္က်တာ။ ေခါင္မိုးမဲမဲမဲေတြလည္း ျဖဴလို႕ ေဖြးလို႕။ ၾကည့္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ လွလိုက္တာ ဟီ ဟီ လုပ္ေနတုန္း အယ္! ဝရန္တာက အဝတ္ေတြ!! ႐ုပ္ဖို႕ေမ့သြားတာ။ အျမန္႐ုပ္မွလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သြားပဟ ေရခဲ႐ိုက္ အကႌ်ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ။ ပခုံးေတြေပၚ ႏွင္းေတြပုံျပီးခဲေနတာ။ ေျခအိပ္ေတြထဲလဲ ဝင္ျပီးအျပင္ေတာင္လွ်ံလို႕။ ဟင့္!


ပထမဆုံး ႏွင္းက်တဲ့ ဇႏၷဝါရီ၂၄ရက္က ႐ိုက္ထားတာ ဝရန္တာမွာ ဒီေလာက္ဘဲရွိတယ္။


ခုေတာ့ ဒီလိုျဖစ္လို႕။


ဝရန္တာက ေရခဲျခစ္။


ခ်မ္းလိုက္တာ ဂတ္ဂတ္ဂတ္။ ေဘးဘက္လဲ တခါးဖြင့္ျပီး စပ္စုလိုက္ေသးရဲ့။

ေအးေအးေလးနဲ႕ ျပန္ေကြးခ်င္ေပမယ့္ သင္တန္းက ဆက္ေရႊ႕လို႕မေကာင္းေတာ့ သြားရေပမေပါ့။ သင္တန္းကိုေတာ့ ေနာက္က်ေကာင္းက်မယ္ (ေနာက္က်မွာေသခ်ာျပီးသား)လို႕ ဖုန္းဆက္ထားလိုက္တယ္။ အဝတ္အထပ္ထပ္ဝတ္ျပီး တိုက္ေအာက္အဝလည္းေရာက္ေရာ ရွရြတ္-- ရွရြတ္-- အေမ့! စကိတ္ႏွစ္ခ်က္စီးသြားတာ။ ေဘးက ပိုက္လုံးလွမ္းဖက္လိုက္လို႕သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ သင္တန္းမေရာက္ဘဲ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့မွာ။ ႏွင္းေတြခဲျပီး ေရခဲအလႊာျဖစ္ေနတာ၊ ေႂကြျပားေပၚမွာဆိုေတာ့ အေတာ္ေခ်ာက်ိက်ိနဲ႕။ ဆက္သြားဖို႕ေတာင္ လန္႕သြားတယ္။ သတိေလးနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ဒီလိုႏွင္းေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္တာ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္မို႕ ေငးလိုက္ ေအာက္ကိုသတိထားၾကည့္လိုက္နဲ႕ taxiတားစီးဖို႕သတိရေတာ့ လမ္းတဝက္က်ိဳးေနျပီ။ မထူးပါဘူး လမ္းဘဲ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့တယ္။


ပန္းျခံေလးထဲျဖတ္ေတာ့ ပိတ္ရက္တိုင္း အျမဲတမ္းကေလးေတြနဲ႕ စည္ေနရာက ခုေတာ့ ရွင္းလို႕။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဘဲ သူ႕ေမေမလို႕ထင္ရသူနဲ႕ ႏွင္းလုံးအ႐ုပ္လုပ္ေနတယ္။ အရင္က ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းလဲ ႏွင္းေတြနဲ႕ ေဖြးေနတာဘဲ။ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ျပီး ႏွင္းေတာထဲ ခုန္စြခုန္စြလုပ္လိုက္တယ္။ ေျခေထာက္က ႏွင္းထဲနစ္သြားတာ အိစိအိစိနဲ႕ ေပ်ာ္စရာၾကီး။ သင္တန္းမသြားဘဲ ေဆာ့ေနခ်င္ေတာ့တာ။


ဒီအပင္ၾကီးက ၾကည့္လို႕ေကာင္းတာမို႕ ႐ိုက္ခဲ့တယ္။

ၾကာေနလို႕ေတာ့မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီး သင္တန္းေရာက္ေအာင္ ခရီးဆက္ေပါ့။ လမ္းမွာ ယိုးဒယားဆိုင္ဝင္ျပီး တုန္ယမ္းစားဖို႕လုပ္ေတာ့ အင္! ဆိုင္ကလူစီျဖစ္ေနပါ့လား။ မတ္တက္ရပ္ေစာင့္သူေတြနဲ႕ေရာဘဲ။ အရင္က တခါမအဲလို မဟုတ္ပါဘူး။ ေအးတဲ့ေန႕မို႕ထင္ရဲ့။ သိပ္ၾကာမယ့္ပုံမရွိေတာ့ ခဏေစာင့္ျပီး တုန္ယမ္းကြန္ ခ်ဥ္စပ္ပူပူေလးကို ႏွပ္ေတြထြက္တဲ့အထိ ေသာက္ပလိုက္တယ္။ ဗိုက္ျပည့္ျပီး သင္တန္းေရာက္ေတာ့ ငိုက္ျပီ။ သင္တန္းကလဲ ဒီေန႕မွေသခ်ာသိတယ္၊ Self-studyတဲ့။ စာအုပ္ထုတ္ေပးထားတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ၾကည့္ျပီး မရရင္ေခၚေမးတဲ့။ ေကာင္းၾကေရာ။

ဂ်ပန္ေတြနဲ႕လဲ တခါမွ တိုက္႐ိုက္စကားမေျပာဖူးဘူး။ ဟုတ္ေတာ့ေနျပီ။ စာအုပ္အထူၾကီးဖြင့္ၾကည့္ ဘာမွမသိ။ စာေတြပစ္ထားတာ ႏွစ္ေပါက္ေနျပီဆိုေတာ့ ခန္းဂ်ီးေတြက ခပ္ေရးေရးဘဲ သိေတာ့တယ္။ ဖတ္ဆိုေတာ့လည္း ဖတ္ေပါ့ကြယ္။ အခ်ိန္စာရင္းထုတ္ေပးထားတာ ဒီေန႕အဖို႕ ၂၇မ်က္ႏွာဖတ္ရမယ္ဆိုဘဲ။ ၅မ်က္ႏွာေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။ ေဘးမွာအားကိုးရာ ပါလာတယ္။ သင္တန္းစတက္ရက္ မသြားတတ္မွာစိုးလို႕ လိုက္ပို႕တာ။ ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႕ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူဘဲစာဖတ္ျပီးရွင္းျပတယ္။ (စိတ္မဝင္စားပါဘူး၊ နားမလည္ပါဘူးဆိုတာကို သူအတင္းတက္ခိုင္းတာ သူ႕မွာတာဝန္ရွိတယ္။) သူ႕လက္ခ်ာနဲ႕ဘဲ ၂နာရီခြဲအၾကာေလာက္သင္ျပီး ေနာက္အခ်ိန္အတြက္ ရက္ခ်ိန္းေပးျပီးျပန္ခဲ့တယ္။

အျပင္မွာ ႏွင္းမက်ေတာ့ေပမယ့္ ႏွင္းရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ မိုးဖြဲေလးေတြက်ေနတယ္။ လမ္းမွာဘဲ ေစ်းဝင္ဝယ္၊ ညေနစာစားျပီး အိမ္ဘက္ကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္လာျပီ။ ပန္းျခံဘက္သြားၾကည့္ခ်င္ေသးလားတဲ့။ ေတာ္ပါျပီ၊ ေလျပင္းေတြတိုက္လို႕ အသက္႐ႈမရတာ အိမ္ေရာက္ခ်င္လွျပီ။ မိုးစက္ေတြ ထပ္ၾကီးလာရင္ ေရခဲေရမိုးျဖစ္ေတာ့မွာ။ သုတ္ေျခတင္ျပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ heaterတန္းဖြင့္ျပီး အိုးးးး relax-- relax -----