အိမ္ကို လြမ္းျပီး စာေရးခ်င္စိတ္ မဝင္တာနဲ႕ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာသြားျပီ။ ဘေလာ့ကိုေတာ့ေရာက္ပါတယ္။ စာေရးဖို႕ၾကိဳးစားရင္း လမ္းေခ်ာ္ျပီး "ထမင္းဘူး"ဘေလာ့က cboxအတြက္ အလုပ္မလုပ္ေတာ့တဲ့ ပုံေတြကိုျဖဳတ္၊ ပုံအသစ္ေတြ uploadလုပ္လိုက္တာ ရြာပတ္ျပီး တရက္အခ်ိန္ကုန္သြားပါေရာ။ "ျမရြက္ေဝ"ဘေလာ့အတြက္ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္တာနဲ႕ တခုခုေတာ့လုပ္မွလို႕ ေတြးျပီး အျမဲတမ္းၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ဖက္ရွင္ဆိုက္ "http://www.style-arena.jp/en/"ကို ေဘးကလင့္မွာ ထပ္ထည့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီဆိုက္က တိုက်ိဳက ဖက္ရွင္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး နာမည္ၾကီးတဲ့ "ဟာရဂ်ဳကု" "ရွီဘူရာ" "အိုမိုတဲ့စန္းဒိုး" "ဒအိကန္ရာမ" "ရွင္းဂ်ဳကု" စတဲ့ ၅ေနရာက လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ျပီး အပတ္တိုင္း ေသာၾကာေန႕မွာ အသစ္တင္ပါတယ္။ အဲဒီပုံေတြနဲ႕ စာအုပ္လဲ ထြက္တယ္။ က်မကေတာ့ အင္တာနက္မွာ အလကား ၾကည့္လို႕ရေနတာမို႕ စာအုပ္မဝယ္ပါဘူး။ ဘယ္လို ဝတ္စားရမယ္မွန္း မသိတဲ့အခါ အဲဒီဆိုက္ကို ဖြင့္ဖြင့္ၾကည့္ရတယ္။ ဒါက ဘေလာ့ကို ပစ္မထားေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာဝင္တာပါ။
အိမ္ကို ပိုျပီးသတိရေလမို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ လည္ပတ္စားေသာက္လိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳံးေနမိတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့တပတ္ တနလၤာေန႕ကေတာ့ "ေခ်ာ"ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းက ညေနေစာင္းမွာ ဖုန္းဆက္လာျပီး သူ႕အိမ္မွာ ဝိုင္းဖြဲ႕ခ်က္စားမွာမို႕ လာခဲ့ပါဆိုတာနဲ႕ သြားစားျဖစ္တယ္။ ကဲ! သူမ်ားဆီမွာ စားျပီးမွေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ ခ်က္စားဖို႕အတြက္ ျပန္ဖိတ္ရတာေပါ့။ အမွန္ေတာ့ အဲဒီအပတ္ ေသာၾကာေန႕မွာ ခ်က္စားၾကမလို႕ဟာ "ေခ်ာ"က မအားတာနဲ႕ ဒီတပတ္ထဲ ေရႊ႕လိုက္တယ္။ ေရႊ႕မွေတာ္သြားေသးတယ္ ေျပာရမယ္။ အပ်င္းၾကီးျပီး အိမ္မရွင္းတာ ၾကာေနျပီေလ။ မီးပူတိုက္စရာ အဝတ္ေတြကလည္း ေတာင္ပုံရာပုံ။ ေလွ်ာ္စရာက တခ်ိဳ႕တဝက္ရွိေနေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေလွ်ာ္စရာေတြကို အရင္ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေပါ့။ 
အဲဒီရက္က ေနလည္းျပန္သာေနတာမို႕ 
အေတာ္ပါဘဲ။ လွမ္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြ 
တရက္ထဲနဲ႕ ေျခာက္သြားတယ္။ ေျခာက္သြားျပီးတဲ့အခါမေတာ့ မီးပူတိုက္တဲ့ စခန္းဝင္ရျပီ။ 
၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ထိုင္တိုက္မွ ျပီးသြားတယ္။ ေႏြဦးဝင္ျပီဆိုေတာ့ အံဆြဲထဲက အဝတ္ေတြကိုလည္း ေသခ်ာ ျပန္ခြဲရျပန္ေပါ့။ အဝတ္အထူေတြက မဝတ္ေတာ့တာမို႕ သပ္သပ္စီထည့္၊ အိမ္ၾကီးရွင္ အျပင္သြားရင္ ဝတ္တဲ့ အကႌ်ေတြကိုလည္း လက္ရွည္ကသပ္သပ္၊ လက္တိုက သပ္သပ္ တကန္႕စီျပန္စီရတယ္။ သူ႕အဝတ္က ရွင္းရလြယ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အဝတ္က်မွ ခက္ေရာ။ အိမ္ေနအဝတ္ေတြကို အထူနဲ႕ အပါးခြဲျပီးစီထည့္၊ အျပင္သြားအဝတ္ေတြကိုလည္း အထူေတြသပ္သပ္ထည့္၊ အဲ! မထူမပါးေတြက် ခက္ေရာ။ ဒီအံဆြဲထဲ ထည့္ရေကာင္းႏိုး ဟိုအံဆြဲထဲ ထည့္ရေကာင္းႏိုးနဲ႕ စီထည့္လိုက္ စိတ္တိုင္းမက်လို႕ ျပန္ထုတ္လိုက္နဲ႕ ျပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္ညဥ့္နက္ေနျပီ။ 
ျပီးေတာ့ စာအုပ္စင္ေလး နဲနဲပါးပါးရွင္းျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ 
ဒါေတာင္ ဝယ္စရာ က်န္ေသးတာ၊ မသယ္ႏိုင္ေတာ့လို႕။ ေနာက္ရက္ သူတို႕မလာခင္ေလး ေျပးဝယ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္နဲ႕ ျပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္ၾကီးရွင္အတြက္ ညစာ မခ်က္ရေသးဘူး။ အဆင္ေျပသလိုေလး အျမန္လုပ္လိုက္လို႕ ညစာအတြက္ ျပီးသြားေပမယ့္ ထမင္းဘူးအတြက္ မခ်က္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ၾကီးရွင္က မခ်က္ေတာ့နဲ႕ အျပင္မွာ စားလိုက္မယ္ ဆိုတာနဲ႕ ေတာ္သြားေသးတယ္။ 
ၾကမ္းေတြကို ၾကမ္းတိုက္တံအဝတ္နဲ႕ လိုက္ပြတ္၊ စားပြဲေတြ ထိုင္ခုံေတြ သုတ္နဲ႕ ဘာမွသာမဟုတ္တယ္ အားလုံးျပီးသြားတဲ့အခါမွာ ကိုးနာရီ ခြဲေနျပီ။ ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အခါမွာ ေစ်းသြားဖို႕ မမွီေတာ့ဘူး။ သယ္ရင္းေတြ ေရာက္လာျပီးမွ အိမ္နားက စူပါမွာ ေဖ်ာ္ရည္နဲ႕ အသီးအႏွံနဲနဲ ထြက္ဝယ္လိုက္တယ္။
ႏိုးလာေတာ့ ၅နာရီထိုးဖို႕ ၁၅မိနစ္ဘဲ က်န္တာနဲ႕ အဝတ္အျမန္လဲျပီး ေျပးရတယ္။ ဟိုလည္းေရာက္ေရာ အားကစားခန္းမက အျပင္လူကစားဖို႕ ေသာၾကာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြဘဲ ရတာတဲ့။ ဒီေတာ့ လုပ္စရာ မရွိတာနဲ႕ စာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္ က်မမွာ စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ မရွိေသးတာနဲ႕ လုပ္ျပီး စာအုပ္ငွါးျပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
၂ပတ္ေနရင္ ျပန္အပ္ရမွာမို႕ပါ။ ခုရက္ပိုင္း ဂ်ပန္စာကို တေန႕ နဲနဲေလး ျပန္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ငွါးလာတာကလည္း ကေလးလယ္ဗယ္စာအုပ္ပါ။ စာၾကီးေပၾကီးေတြ မဖတ္ႏိုင္ေသးတာမို႕ စာေသးေပေသးေတြဘဲ ၾကိဳးစားဖတ္ပါဦးမယ္။ ဖတ္လို႕ေကာင္းရင္ေတာ့ ဘာသာျပန္ၾကည့္မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ (ေရတက္ ငါးဇင္႐ိုင္းေလး ဘယ္ႏွရက္ ခံဦးမယ္ မသိဘူး)
