အေမႊးမ်ားစြာ

အေမြးဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဟထိုးပါတယ္။ နယ္မွာေနတုန္းက ဝင္းနဲ႕ျခံနဲ႕အိမ္၊ ျပီးေတာ့ျပတင္းေပါက္ေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အနံ႕အသက္ဆိုတာ လုံးဝသတိမထားမိသလိုဘဲ။ ရွိလဲမရွိပါဘူး။ ဝင္လာရင္ေတာင္ နဲနဲၾကာရင္ ျပန္ထြက္သြားတာဘဲ။ အေညွာ္လုပ္လို႕ ေညွာ္ရင္ေတာ့ ျခံဝထြက္ေနလိုက္ရင္ ျပီးသြားေရာ။ ရန္ကုန္မွာက် တိုက္ခန္းထဲဆိုေပမယ့္ ဝရန္တာနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ တေျဖာင့္ထဲဆိုေတာ့ အေရွ႕ကျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ေလတိုက္လိုက္ရင္ အိမ္ထဲက အနံ႕အသက္ေတြ ထြက္သြားတာပါဘဲ။ (ေျပာရရင္ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ရဲ့ တိုက္ခန္းတခါးမွန္ေတြက ႏွစ္ၾကာေလ ေလလုံေအာင္ပိတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ပိတ္လို႕မွ မရတာေလ။) မီးဖိုေခ်ာင္က ေညွာ္ရင္ေတာင္ ဝရံတာထြက္ေနလို႕ ရေသးတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ အနံ႕အသက္အခုခုဆို အိမ္ထဲမွာ ေအာင္းေနတတ္တယ္။ ဟင္းတခါခ်က္ရင္ exhaust fan ေတြ အေတာ္ၾကာဖြင့္ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္တိုင္က အခန္းထဲမွာေနေနေတာ့ အနံ႕ကိုယဥ္သြားျပီး မရွိေတာ့ဘူးထင္ေနတာ။ အျပင္သြားျပီး ျပန္လာလို႕ တခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ဟင္းနံ႕ေတြ ေထာင္းခနဲ ရတတ္တာ။ အရင္အိမ္ကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္က အိမ္အဝင္ဝမွာဆိုေတာ့ ပိုသိသာတယ္။ ေႏြဆိုရင္ေတာ့ ေဘးျပတင္းေရာ ဝရံတာတခါးပါ ဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ အနံ႕သက္သာသြားတယ္။ အဲ ေဆာင္းေရာက္ရင္ေတာ့ ကြိျပီဘဲ။ အျပင္က ေအးလြန္းလို႕ တခါးကလဲ ဖြင့္လို႕မျဖစ္၊ ဟင္းနံ႕ေတြကလဲ ေတာ္႐ုံနဲ႕မေပ်ာက္နဲ႕။ ေရခ်ိဳးေတာ့လည္း ေရေႏြးနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရေငြ႕ေတြပါ ေလွာင္ေနေတာ့ ပိုဆိုး၊ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာေတြ မိႈတက္လြယ္သလားလဲ မေျပာနဲ႕။ exhaust fanဖြင့္ထားလဲ သိပ္မႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေမႊးတာၾကိဳင္တာေတြ ဝယ္ျပီး အိမ္ထဲ လိုက္ခ်ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္။ ခုအိမ္မွာေတာ့ အရင္အိမ္ကေန အေတြ႕အၾကဳံရသြားျပီ။ အနံ႕ေမႊးတာေတြ ထားႏိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္လို႕။ ျပီးေတာ့ က်ယ္လည္းက်ယ္လာတဲ့အျပင္ အလယ္ခန္းျဖစ္လို႕ ေဘးျပတင္းေပါက္လဲ မရွိဘူးေလ။

အဲဒါနဲ႕ အရင္ဆုံး တပ္ျဖစ္တာက ဒီဟာေလး။


ေရေမႊးအဆီဘူးလိုဟာေလးကို plug နဲ႕တပ္ျပီး ဖြင့္ရတာေလး။ စပယ္ပန္းနံ႕ေလး တသင္းသင္းနဲ႕မို႕ မဆိုးရွာဘူး။ စပယ္ပန္း မေတြ႕ရတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာျပည္ကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ ဧည့္ခန္းမွာ တခုနဲ႕ အိမ္အဝင္ဝမွာ တခုထားျဖစ္တယ္။ ေနာက္မွ အိပ္ခန္းနဲ႕ အခန္းလြတ္တခန္း အတြက္ ထပ္ဝယ္တယ္။

ဒါေတာင္ အျပင္က ဝင္လာရင္ ခ်ဥ္စူးစူးျဖစ္သလို အနံ႕ရလို႕ လိုက္ရွာတာ ဘယ္ကမွန္း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႕ လီမြန္ဘာလီနံ႕ရတဲ့ ဒီဗူးေလးေတြ ယန္း၁၀၀ဆိုင္ကထပ္ဝယ္လာျပီး အဝင္ဝေဘးက ဖိနပ္စင္အခန္းရယ္၊ အိမ္သာမွာရယ္၊ ေရခ်ိဳးခန္းအေရွ႕က အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထားတဲ့ အခန္းမွာရယ္ ထပ္ထားျဖစ္တယ္။


ဒါေပမယ့္ သူက ေလဝင္ေလထြက္ရွိမွ ပိုအနံ႕ထြက္တာမို႕ အနားျဖတ္ရင္ သတိရတိုင္း သြားလႈပ္ေပးေနမိတယ္။ ဖိနပ္စင္အခန္းက် ေလမဝင္ေတာ့ သြားလႈပ္လဲ လႈပ္တုန္းတခ်က္ဘဲ၊ သတိရလို႕ သြားဖြင့္ၾကည့္ရင္ သစ္သားေတြ၊ ေပါလစ္ေတြက ထြက္နဲ႕အနံ႕က ရွိေနတာဘဲ။ အဲဒီအခန္းမွာ plugမရွိေတာ့ ဟိုလို ဘူးေလးတပ္လို႕ မရဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ေနာက္ထပ္ဝယ္ျဖစ္တာက ဒီဟာေလး။


ေရေမႊးအဆီဘူးကို ဓာတ္ခဲနဲ႕ ဖြင့္ရတာ။ ထိပ္အဝကေလးကေန ေဆးလိပ္မီးခိုးထြက္သလို တခ်က္တခ်က္ အေမႊးနံ႕ ထြက္တယ္။ အေပၚဆုံးကနဲ႕ အမ်ိဳးအစားမတူလို႕ စပယ္ပန္းပုံေပမယ့္ အနံ႕က နဲနဲျပင္းသလိုဘဲ။ ဖိနပ္ခန္းမွာဆိုေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ အရင္ထားထားတဲ့ လီမြန္နံ႕ဘူးက စာအုပ္စင္ေပၚ ေရာက္သြားတယ္။

ဒါက အဝတ္ေတြ၊ အေမႊးပြအ႐ုပ္ေတြ စတဲ့ ပိတ္သားေတြကို မိႈမတက္ေအာင္ ဖ်န္းတဲ့ဘူး။


ေပါင္ဒါနံ႕လိုလိုရတယ္။ အရင္အိမ္တုန္းက လက္က်န္ပါ။ ယန္း၁၀၀ဆိုင္ကဘဲ ဝယ္ထားတာ။ ဒီေန႕ေတာ့ အဝင္ဝလမ္းနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ခင္းထားတဲ့ေကာ္ေဇာေတြရယ္ ေျခသုတ္ဝတ္ေတြရယ္ အိပ္ခန္းထဲက ေကာ္ေဇာရယ္ အိပ္ယာေတြကို လိုက္ဖ်န္းထားလိုက္တယ္။

အေမႊးတိုက္ပြဲဝင္ေနတာ မျပီးႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေတာင္ air freshener ဗူးေတြ ၾကည့္မိေသးတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက toiletလို႕ ေရးထားလို႕၊ ဒီမွာ အဲလိုဘူးေတြကို အိမ္သာမွာဘဲ သုံးလို႕မ်ားလားေတာ့ မသိဘူး။ sprayဘူးေတြဆိုေတာ့ သိပ္မဝယ္ခ်င္ပါဘူး။ သုံးျပီး ပစ္ရခက္လို႕။ ခုထိေတာ့ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်ေသးဘူး။ ထပ္ဝယ္ျဖစ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြကလည္း အနံ႕ထြက္ေသးသကိုး။ အနံ႕အသက္တခုခုရလို႕ စိတ္တိုင္းမက်တိုင္း မီးဖိုေခ်ာင္က exhaust fanကို ပါဝါအျမင့္ဆုံးတင္ျပီး တဝုန္းဝုန္းဖြင့္လိုက္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက exhaust fanပါ ဖြင့္လိုက္လုပ္ေနတာ။ အခုအိမ္မွာ တခုကြာတာက အခန္းေတြမွာ အျပင္ဘက္ကိုဆက္ေနတဲ့ ေလစုပ္သြင္းတဲ့ အေပါက္ေတြပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္exhaust fanဖြင့္ဖြင့္ ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အဲဒီအေပါက္ေတြကဏည္း အျပင္ေလေတြကို ျပန္စုပ္သြင္းတယ္။ ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းပါတယ္ဆိုမွ ေလေအးေတြဝင္လို႕ တဂတ္ဂတ္ျဖစ္ရတယ္။ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ၊ ျမန္မာဟင္းေတြ ခ်က္စားသ၍ေတာ့ ဆီသတ္တဲ့အနံ႕ေပ်ာက္ေအာင္ ဖြင့္ေနရမွာေပါ့။