Maitake

(ပုံ---ဂူဂယ္မွ)

"မအိတကဲ" (舞茸 / Hen of the Woods)ဆိုတာ မိႈတမ်ိဳးပါ။ ျမန္မာလို ဘယ္လိုေခၚတယ္ မသိပါ။ "မအိတကဲ"မိႈမွာပါတဲ့　β-Glucansက ကိုယ္ခံအား (immunity)ကို တက္ေစျပီး ဝက္တုပ္ေကြးကို ကာကြယ္မႈေပးတယ္လို႕ သတင္းမွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ မိႈက ထုတ္တဲ့အရည္ (Extract)ကို ကိုယ္ခံအားဆဲလ္ (Macrophage)ထည့္ထားတဲ့ Microbiological culture fluidထဲ ထားၾကည့္တဲ့အခါ ဗိုင္းရပ္စ္ပြါးႏႈန္းကို 30 ~ 40% ေလွ်ာ့ခ်ေပးတယ္ ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ခ်က္အရ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၁၀နာရီအၾကာမွာ အဲဒီလို ထင္ရွားတဲ့ ရလာဒ္ကို ရတာျဖစ္ျပီး အမ်ားအားျဖင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြ ထက္ဝက္နီးပါး ေသဆုံးကုန္ပါတယ္။ မိႈရဲ့ Extract က ဗိုင္းရပ္စ္ကို တိုက္႐ိုက္တိုက္တာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ခံအားဆဲလ္ေတြကို လံႈ႕ေဆာ္ျပီး ဗိုင္းရပ္စ္ပြါးႏႈန္းဖိႏွိပ္ျခင္းမွာ ကူညီေပးပါတယ္။ တုပ္ေကြးဗိုင္းရပ္စ္က ဘယ္လိုေျပာင္းလဲပါေစ မိႈရဲ့ ကိုယ္ခံအားတက္ေစတဲ့ႏႈန္းက မေျပာင္းလဲဘူးဆိုပါတယ္။

"မအိတကဲ"မိႈကို စားရာမွာ ကိုယ္ခံအား တက္ေစတာက သူ႕ကထြက္တဲ့ အရည္ျဖစ္လို႕ အရည္ဟင္းေတြ လုပ္စားတာ အေကာင္းဆုံးပါတဲ့။ ခုလို ေအးလာတဲ့အခ်ိန္မို႕ ဂ်ပန္က အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား "နဘဲ"(ေၾကးအိုး) လုပ္စားၾကပါတယ္။ ေၾကးအိုးထဲ "မအိတကဲ"မိႈလည္း ထည့္စားၾကတယ္။ အဲဒီအခါ မိႈကိုဘဲစားရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိပါဘူး။ မိႈထဲပါတဲ့　β-Glucansက ေရေပ်ာ္ဓာတ္ျဖစ္လို႕ (water soluble) အပူေပးရင္ အားလုံး အျပင္ထြက္ကုန္ျပီး အရည္ထဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကးအိုးရဲ့ အရည္ကို ေသာက္ပါမွ အက်ိဳးရွိမွာပါ။

တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတာမို႕ တရားလြန္စားရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ တေန႕ကို တစ္ရာဂရမ္က သင့္ေတာ္တဲ့ မွန္းေျချဖစ္ပါတယ္။ သတင္းထဲမွာ "မအိတကဲ"မိႈကို အရည္နဲ႕စားနည္း တခ်ိဳ႕ ျပသြားတယ္။ ဂ်ပန္အစားအစာ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မခ်က္တတ္လို႕ ေသခ်ာလိုက္မမွတ္ထားလိုက္ပါဘူး။ အဓိကက ေရေႏြးနဲ႕ ျပဳတ္ရင္ ထြက္လာတဲ့ အရည္မို႕ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႕ ခ်က္မယ္ စိတ္ကူးမိတယ္။


ေက်ာက္ဖရုံသီး ၾကက္သားစြတ္ျပဳတ္ရည္ထဲ ထည့္စမ္းၾကည့္ပါတယ္။ မိႈက အညိဳေရာင္အရည္ေတြ ထြက္တာမို႕ ဟင္းအေရာင္က မလွမပ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္မ်ားမွ တျခားခ်က္နည္းရွာျပီး "မအိတကဲ"မိႈဟင္းရည္ခ်က္ပါဦးမယ္။

(တုပ္ေကြးကာကြယ္ဖို႕ရာ β-Glucansပါတဲ့ မိႈေတြအျပင္ Vitamin Aပါတဲ့ ၾကက္အသည္း ဝက္အသည္း စတာေတြလည္း စားသင့္ပါတယ္တဲ့။)

Read More...

Collapse...

ကီရွိလိတိုး႐ုရယ္၊ ဝီး႐ုစုရယ္၊ ဝကုခ်င္းရယ္

အဲဒါ ဘာေတြလို႕ ထင္လဲငင္? တကယ္ေတာ့ ဂ်ပန္ဘာသာက ေမြးစားထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဘာသာ စကားလုံးေတြပါ။ ကိုယ့္ဘာသာစကားမွာလဲ အဲလို ေမြးစားစာလုံးေတြ ရွိပါတယ္။ တခုကြာတာက အသံထြက္ပါ။ ျမန္မာစာက ဂ်ပန္စာနဲ႕ ယွဥ္ရင္ အသံထြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ S F H X စတာေတြကို ျမန္မာလို ထြက္ရရင္ ခက္ေပမယ့္ အက္စ္ လို႕ေရးရင္ S အသံမွန္း ေတြးလို႕ ရပါတယ္။ ဂ်ပန္စာက "ေဂါ့ဂ်ဴးအြန္း"　(五十音) ဆိုတဲ့ အသံထြက္ ငါးဆယ္ဘဲ ရွိတာမို႕ တခ်ိဳ႕ အသံထြက္ေတြကို စာလုံးေပၚမူတည္ျပီး နီးစပ္ရာ အသံထြက္ပါတယ္။

ကိုယ့္ဘာသာစကားမဟုတ္တဲ့ စာလုံးေတြရဲ့ အသံထြက္ကို ဂ်ပန္လို "ဂိုင္းလိုင္းေဂါ့" (外来語 - "borrowed word") လို႕ ေခၚပါတယ္။ "ဂိုင္းလိုင္းေဂါ့"မွာ ဘယ္အသံထြက္ကို ဘယ္လိုေရးတယ္ဆိုတာ ဇယားရွိေပမယ့္ ရွုပ္လြန္းလို႕ နားမလည္ပါ။ ကိုယ့္ဘာသာ သေဘာေပါက္သလို မွတ္ထားတာက တခ်ိဳ႕ဟာက အတိုေကာက္အသံထြက္ကို ယူတယ္၊ တခ်ိဳ႕စာလုံးေတြက အသံထြက္နဲ႕ အနီးဆုံး ေရးတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စာလုံးအတိုင္းတိုင္း အသံျဖတ္ထြက္တယ္။

အသံထြက္ အတိုေကာက္မွာဆို Television (TV)ကို "တဲလဲဘိ"(テレビ) ၊ Personal computer (PC)ကို "ပါဆိုကြန္"(パソコン)၊ Celebrityကို "စဲလဲဘု"(セレブ) စသျဖင့္ပါ။ အသံထြက္နဲ႕ အနီးဆုံးေတြမွာမွာဆို Control ကို "ကြန္တိုရိုး႐ု"(コントロール)၊ Style "စုတိုင္႐ု" (スタイル)၊ Chance "ခ်န္႕စု"(チャンス) စသျဖင့္ ေရးပါတယ္။ ဂ်ပန္အသံထြက္မွာ စကားလုံးရဲ့ အဆုံးသတ္တဲ့စာလုံးက "L"ဆို "႐ု"၊ "~ing" ဆို "ဂု"၊ "P"ဆိုရင္ "ပု"၊ "M"ဆိုရင္ "မု"၊ "T"ဆိုရင္ "တို"လို႕ ထြက္တာေတြ မ်ားပါတယ္။ စာလုံးအတိုင္းတိုင္း အသံထြက္တာဆိုရင္ Category ကို "ကတီဂိုရိ" (カテゴリー)လို႕ ေရးတာမ်ိဳးပါ။

တခ်ိဳ႕အသံထြက္ေတြက ရုတ္တရက္ ၾကားၾကားခ်င္း နားမလည္ေပမယ့္ ေတြးၾကည့္ရင္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ Cancel ကို အသံထြက္အေပၚ မူတည္ျပီး ကန္စယ္္႐ုလို႕ ေရးလို႕ရပါရက္နဲ႕ "ကရန္စယ္႐ု" (キャンセル)လို႕ ေခၚတာမ်ိဳးေတြပါ။ တကယ္ဆို ဂ်ပန္စာနဲ႕ "ဂိုင္းလိုင္းေဂါ့"ေတြ ဖတ္ရရင္ အင္မတန္ ေခါင္းေျခာက္ပါတယ္။ ဆဲန္းေဆးေရွ႕မွာ စာဖတ္ရရင္း "ဂိုင္းလိုင္းေဂါ့"ေတြ ပါလာလို႕ ေကာင္းေကာင္း မထြက္ႏိုင္တဲ့အခါမွာ "အိ အဲ အား အု" နဲ႕ ေခြးအၾကီး လွည္းနင္းသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။


မၾကားဘူးရင္ မွန္းလို႕မရတဲ့ အသံထြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ တီဗီက Chewing gum ေၾကာ္ျငာ ၾကည့္တုန္း Xylitol (ဇိုင္လီေတာ- ကိုယ့္ဘာသာထင္တဲ့ ဗမာလို အနီးစပ္ဆုံး အသံထြက္)ပါတယ္လို႕မွန္း သိလည္း မင္းသမီး ေျပာသြားတာ တခုမွ နားမလည္လိုက္ပါဘူး။ စာလုံးကို သိသိၾကီးနဲ႕ နားမလည္ေတာ့ မေက်မနပ္နဲ႕ အင္တာနက္ထဲ ရွာလိုက္တာ Xylitolကို ဂ်ပန္လို "ကီရွိလိတိုး႐ု" (キシリトール)လို႕ ေခၚပါတယ္တဲ့။ Xy အသံထြက္က ဂ်ပန္လို အနီးစပ္ဆုံးမွ မရွိပါ။ ဘာလို႕ "ကီရွိ" ျဖစ္မွန္းေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းတိုင္းသာ မွတ္လိုက္ပါတယ္။

ခုတေလာ ရာသီဥတုက ေအးလာပါျပီ။ ေဆာင္းဝင္လာေတာ့ ေလထုထဲ ေရေငြ႕ပါဝင္မႈ က်လာလို႕ တုပ္ေကြးပိုးတို႕ ေပ်ာ္ျမဴးရာ အခ်ိန္ျဖစ္လို႕ ဂ႐ုျပဳၾကပါနဲ႕ တီဗီမွာ မၾကာမၾကာ လႊင့္ပါတယ္။ Influenza လို႕ ေျပာတာ နားလည္ပါတယ္။ သူ႕ေနာက္က ဆက္ပါတဲ့ "ဝီး႐ုစု"(ウイルス)ဆိုတဲ့ စကားတလုံးကို နားမလည္ပါဘူး။ ပထမေတာ့ ဒီလိုဘဲ ေနရာကေန ၾကားရပါမ်ားေတာ့ ဘာပါလိမ့္လို႕ သိခ်င္လာတယ္။ ေတာင္ရွာေျမာက္ရွာလုပ္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာပါတယ္။ "ဝီး႐ုစု" ဆိုတာ Virusပါတဲ့။

"ဝီး႐ုစု"နဲ႕ တြဲရက္ၾကားရတာက "ဝကုခ်င္း" (ワクチン)ပါ။ ေခါင္းေလးကုပ္ျပီး ထပ္ရွာလိုက္တယ္။ ေတြ႕ျပီ Vaccine တဲ့။ အဲလို ကိုယ္သိထားတာနဲ႕ လုံးလုံးမတူတဲ့ အသံထြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ျမန္မာစာမွာလည္း တကယ့္အသံထြက္နဲ႕ တက္တက္စင္ လြဲေနတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ လြဲရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ မတူဘူးလို႕ထင္မိတယ္။ ျမန္မာစာက အသံထြက္အမွန္ကို မသိလို႕ ထင္ရာထြက္ရာက အမွန္လို႕စြဲကုန္တာေတြ မ်ားပါတယ္။ မေမဓာဝီ၊ ကိုကလိုေစးထူး နဲ႕ ကိုညီလင္းဆက္တို႕မွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္စာကေတာ့ အသံထြက္ မရွိလို႕ နီးစပ္ရာ ထြက္တာမ်ိဳးပါ။ သီးသန္႕မွတ္မွ ရမွာေတြရွိပါတယ္။ တျခားစာလုံးေတြရွိရင္ သိသူမ်ား ေျပာေပးၾကပါဦးေနာ္။

ပို႕စ္အတြက္ မသိတာေတြကို "ဂူးဂု႐ု"(Google)မွာ ရွာေဖြေရးဆင္းရင္း ေရးလိုက္ပါတယ္။ ထမင္းစားျပီး ပါးစပ္ေလးေမႊးေအာင္ "ကီရွိလိတိုး႐ု"ပါတဲ့ ပီေကေလးဝါးပါ။ တုပ္ေကြးရာသီမို႕ တုပ္ေကြး "ဝီး႐ုစု"ကို ဂ႐ုစိုက္ၾကပါ။ လိုအပ္ရင္ ကာကြယ္ေဆး "ဝကုခ်င္း"လဲ ထိုးၾကပါေနာ္။

နားပါဦးမည္။ ။

ကိုးကား-- http://ja.wiktionary.org/wiki/Category:日本語_外来語

Read More...

Collapse...

သူတို႕ကို ဘယ္လိုေခၚရမယ္?

(ပုံ---ဂူဂယ္မွ)

ျမန္မာစာမွာ ၾကီးသူကို ရိုေသ ဆိုတာ ရွိတာမို႕ တဖက္လူေပၚ မူတည္ျပီး ေခၚေဝၚရတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြ မတူပါဘူး။ ကိုယ့္ထက္ငယ္ေနရင္ ေမာင္ေလးေရ၊ ညီမေရ ေခၚလိုက္ရင္ ျပီးပါတယ္။ ၾကီးသူဆိုရင္ အမ၊ အကို၊ အေဒၚ၊ ဦးေလး၊ အဖြား၊ အဖိုး စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဒါက တကူးတက သင္စရာမဟုတ္ဘဲ ငယ္ငယ္က လူၾကီးမိဘေတြရဲ့ ဆုံးမစကားအတိုင္း ေျပာဆိုရာက က်င့္သားရသြားတာပါ။

သို႕ေသာ္ျငားလည္း ဒီမွာက် ရိုေသသလို ေခၚရတာ မလြယ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားမ်ားကို သိပ္မဆိုလိုပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ေျပာခ်င္တာပါ။ အသက္အရြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးက အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ သက္ၾကီးပိုင္းကိုပါ။ ကိုယ့္ထက္ ၾကီးသူကိုဆို "အိုနဲစံ" (အမ)လို႕ ေခၚပါတယ္။ ၾကီးတယ္ဆိုလဲ အလြန္ဆုံး ႏွစ္၂၀ေလာက္အထိေပါ့။ အဲဒီထက္ၾကီးရင္ေတာ့ "အိုဘစံ" (အေဒၚ)၊ အသက္ ၆၀ထက္ၾကီးရင္ေတာ့ "အိုဘားစံ"(အဖြား)ေပါ့။

ခက္တာက ဒီမွာ အသက္ဘယ္ေလာက္ၾကီးၾကီး "အိုဘားစံ"(အဖြား) လို႕ အေခၚခံဖို႕ ေနေနသာသာ "အိုဘစံ" (အေဒၚ) လို႕ေခၚတာေတာင္ လက္မခံပါဘူး။ "အိုနဲစံ" (အမ) လို႕ေခၚမွ ၾကိဳက္ၾကတယ္။ ဆိုင္ေတြမွာ သြားစားလို႕ရွိရင္ေတာင္ စားပြဲထိုးသူကက ကိုယ့္အေမအရြယ္ထက္ၾကီးပါေစ "အိုနဲစံ" (အမ)လို႕သာ သုံးရပါတယ္တဲ့။ အဲဒီလို သုံးရမယ္ဆိုတာ ဂ်ပန္စာ သင္ေပးတဲ့ ဆဲန္းေဆး (Teacher)က ေျပာတာပါ။ ဒီမွာက ႏုပ်ိဳတာကို အေလးထားတာမို႕ "အိုဘစံ" (အေဒၚ)လို႕ သြားေခၚရင္ ႐ိုင္းပါသတဲ့။

ဒီက တီဗီအင္တာဗ်ဴးေတြမွာေတာင္ တခ်ိဳ႕က "အိုဘစံ" (အေဒၚ) တို႕ "အိုဘားစံ"(အဖြား)တို႕လို႕ ေခၚျပီးေမးရင္း ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖခင္ "အိုနဲစံ" (အမ)လို႕ ေခၚပါဆိုျပီး ျပန္ေျပာတာ မၾကာမၾကာ ၾကည့္ဘူးပါတယ္။ ျမန္မာအျမင္နဲ႕က် တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္က ယဥ္ေက်းသမႈနဲ႕ ေခၚတာၾကီးက ႐ိုင္းတယ္ဆိုေတာ့။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာတာ၊ ဆဲန္းေဆး (Teacher) ရဲ့ အသက္က ၆၃ ႏွစ္ရွိပါျပီ။ အေမ့ထက္ေတာင္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးပါတယ္။ တႏွစ္က ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲလုပ္တုန္း အတန္းသူတေယာက္ရဲ့ မူၾကိဳအရြယ္ကေလးက သူ႕ကို "အိုဘားစံ"(အဖြား)လို႕ ေခၚလို႕ 'ေရွာ့'ရပါတယ္တဲ့။ သူက တခါမွ အိမ္ေထာင္မျပဳဘူးသူ အပ်ိဳၾကီးပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြစီက "အိုဘားစံ"(အဖြား)လို႕ ေခၚတာၾကီးကို က်င့္သားမရဘူး ဆိုပါတယ္။

ျဖစ္ရေလလို႕သာ စိတ္ထဲက ေျပာျဖစ္တယ္။ ဆဲန္းေဆး (Teacher)ကိုေတာ့ က်မကို ကေလးေတြက "အိုဘစံ" (အေဒၚ)လို႕ လာေခၚလဲ ကိစၥမရွိဘူးလို႕ ေျပာျဖစ္တယ္။ ဒါက ကိုယ့္အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ အေခၚခံရတာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ဘူးလို႕ မွတ္ယူလို႕ပါ။ တကယ္လည္း ျမန္မာျပည္မွာဆို အေဒၚလို႕ အေခၚခံရမယ့္အရြယ္ပါဘဲ။ ၂၈ကို ေက်ာ္လာျပီေလ။ အသက္ဆိုတာ ၾကီးမယ့္အမ်ိဳးဘဲဟာ။ မၾကာေသာကာလမွာလဲ အေဒၚအရင္းေခါက္ေခါက္ ရာထူးတက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ကာ အေဒၚလို႕ လာေျပာေခၚ စိတ္မဆိုးပါ။ အဖြားလို႕လာေခၚရင္ေတာ့ 'ငါမ်ား သိပ္ရင့္ေနျပီလား'လို႕ ေတြးမိမွာ။ :D

အားကစားရုံမွာ အသက္ၾကီးသူေတြ မ်ားတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ၆၀ေက်ာ္ေတြပါ။ ၇၀ေက်ာ္ေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ ကိုယ့္အဖြားအရြယ္နဲ႕ အထက္ေတြပါ။ သို႕ေသာ္ျငားလည္း "အိုဘားစံ"(အဖြား)လို႕ သြားေခၚမိရင္ စိတ္ဆိုးခံရမွာဆိုးလို႕ တတ္ႏိုင္သေလာက္ နာမ္စားမသုံးျဖစ္ေအာင္ ေကြ႕ေရွာင္ေျပာရ ႏႈတ္ဆက္ရတယ္။ တရုတ္သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ "အာႏို အိုဘားစံ" (အဲဒီ အဖြားကေလ)ဆိုျပီး လာေျပာေနလို႕ သူ႕ကို သတိေပးရေသးတယ္။ ေရွ႕မွာ ေပၚတင္ "အိုဘားစံ"(အဖြား)လို႕ သြားမေခၚနဲ႕ေနာ္ ၾကိဳက္မွန္းမသိ/ မၾကိဳက္မွန္းမသိနဲ႕လို႕။ သူကေတာင္ ဟယ္ အဖြားအရြယ္မို႕ အဖြားေခၚတာ မၾကိဳက္ဘူးဆိုေတာ့ "အိုကာ့ရွိအိ" ထူးဆန္းတယ္ ေျပာေနေသးတယ္။ သူတို႕ တရုတ္မွာလည္း ျမန္မာျပည္လိုဘဲ သုံးႏႈံးတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ အဖြားအရြယ္မို႕ "အိုဘားစံ"ေခၚတာ မၾကိဳက္ဘူးဆိုေတာ့ သတိထားရုံေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဖြားအရြယ္ကို အမလို႕ေခၚဖို႕ရာ ႏႈတ္မရဲေသးတာ အမွန္ပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဂ်ပန္စကားက "အိုဘားစံ"(အဖြား)မွာ お祖母さん နဲ႕ お婆さん ခန္းဂ်ီး ၂မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ၂ခုလုံး အဖြားကို ဆိုလိုေပမယ့္ ပထမ တလုံးက ကိုယ့္အေဆြအမ်ိဳးမွာ သုံးျပီး ေနာက္တခုက တစိမ္းမွာ သုံးပါတယ္။ ဒုတိယစာလုံးက အဖြားဆိုတာအျပင္ အိုေနတဲ့သူလို႕ပါ သေဘာေဆာင္တာမို႕ မၾကိဳက္ၾကတာမ်ားလားလို႕ ေတြးမိတယ္။

Read More...

Collapse...