အိမ္ကို လြမ္းျပီး စာေရးခ်င္စိတ္ မဝင္တာနဲ႕ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာသြားျပီ။ ဘေလာ့ကိုေတာ့ေရာက္ပါတယ္။ စာေရးဖို႕ၾကိဳးစားရင္း လမ္းေခ်ာ္ျပီး "ထမင္းဘူး"ဘေလာ့က cboxအတြက္ အလုပ္မလုပ္ေတာ့တဲ့ ပုံေတြကိုျဖဳတ္၊ ပုံအသစ္ေတြ uploadလုပ္လိုက္တာ ရြာပတ္ျပီး တရက္အခ်ိန္ကုန္သြားပါေရာ။ "ျမရြက္ေဝ"ဘေလာ့အတြက္ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္တာနဲ႕ တခုခုေတာ့လုပ္မွလို႕ ေတြးျပီး အျမဲတမ္းၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ဖက္ရွင္ဆိုက္ "http://www.style-arena.jp/en/"ကို ေဘးကလင့္မွာ ထပ္ထည့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီဆိုက္က တိုက်ိဳက ဖက္ရွင္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး နာမည္ၾကီးတဲ့ "ဟာရဂ်ဳကု" "ရွီဘူရာ" "အိုမိုတဲ့စန္းဒိုး" "ဒအိကန္ရာမ" "ရွင္းဂ်ဳကု" စတဲ့ ၅ေနရာက လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ျပီး အပတ္တိုင္း ေသာၾကာေန႕မွာ အသစ္တင္ပါတယ္။ အဲဒီပုံေတြနဲ႕ စာအုပ္လဲ ထြက္တယ္။ က်မကေတာ့ အင္တာနက္မွာ အလကား ၾကည့္လို႕ရေနတာမို႕ စာအုပ္မဝယ္ပါဘူး။ ဘယ္လို ဝတ္စားရမယ္မွန္း မသိတဲ့အခါ အဲဒီဆိုက္ကို ဖြင့္ဖြင့္ၾကည့္ရတယ္။ ဒါက ဘေလာ့ကို ပစ္မထားေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာဝင္တာပါ။
ဒီရက္ပိုင္းကလည္း မိုးေလးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရြာလိုက္နဲ႕မို႕ တေယာက္ထဲ ပ်င္းျပီး ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႕
အိမ္ကို ပိုျပီးသတိရေလမို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ လည္ပတ္စားေသာက္လိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳံးေနမိတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့တပတ္ တနလၤာေန႕ကေတာ့ "ေခ်ာ"ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းက ညေနေစာင္းမွာ ဖုန္းဆက္လာျပီး သူ႕အိမ္မွာ ဝိုင္းဖြဲ႕ခ်က္စားမွာမို႕ လာခဲ့ပါဆိုတာနဲ႕ သြားစားျဖစ္တယ္။ ကဲ! သူမ်ားဆီမွာ စားျပီးမွေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ ခ်က္စားဖို႕အတြက္ ျပန္ဖိတ္ရတာေပါ့။ အမွန္ေတာ့ အဲဒီအပတ္ ေသာၾကာေန႕မွာ ခ်က္စားၾကမလို႕ဟာ "ေခ်ာ"က မအားတာနဲ႕ ဒီတပတ္ထဲ ေရႊ႕လိုက္တယ္။ ေရႊ႕မွေတာ္သြားေသးတယ္ ေျပာရမယ္။ အပ်င္းၾကီးျပီး အိမ္မရွင္းတာ ၾကာေနျပီေလ။ မီးပူတိုက္စရာ အဝတ္ေတြကလည္း ေတာင္ပုံရာပုံ။ ေလွ်ာ္စရာက တခ်ိဳ႕တဝက္ရွိေနေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေလွ်ာ္စရာေတြကို အရင္ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေပါ့။ 
အဲဒီရက္က ေနလည္းျပန္သာေနတာမို႕ 
အေတာ္ပါဘဲ။ လွမ္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြ 
တရက္ထဲနဲ႕ ေျခာက္သြားတယ္။ ေျခာက္သြားျပီးတဲ့အခါမေတာ့ မီးပူတိုက္တဲ့ စခန္းဝင္ရျပီ။ 
၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ထိုင္တိုက္မွ ျပီးသြားတယ္။ ေႏြဦးဝင္ျပီဆိုေတာ့ အံဆြဲထဲက အဝတ္ေတြကိုလည္း ေသခ်ာ ျပန္ခြဲရျပန္ေပါ့။ အဝတ္အထူေတြက မဝတ္ေတာ့တာမို႕ သပ္သပ္စီထည့္၊ အိမ္ၾကီးရွင္ အျပင္သြားရင္ ဝတ္တဲ့ အကႌ်ေတြကိုလည္း လက္ရွည္ကသပ္သပ္၊ လက္တိုက သပ္သပ္ တကန္႕စီျပန္စီရတယ္။ သူ႕အဝတ္က ရွင္းရလြယ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အဝတ္က်မွ ခက္ေရာ။ အိမ္ေနအဝတ္ေတြကို အထူနဲ႕ အပါးခြဲျပီးစီထည့္၊ အျပင္သြားအဝတ္ေတြကိုလည္း အထူေတြသပ္သပ္ထည့္၊ အဲ! မထူမပါးေတြက် ခက္ေရာ။ ဒီအံဆြဲထဲ ထည့္ရေကာင္းႏိုး ဟိုအံဆြဲထဲ ထည့္ရေကာင္းႏိုးနဲ႕ စီထည့္လိုက္ စိတ္တိုင္းမက်လို႕ ျပန္ထုတ္လိုက္နဲ႕ ျပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္ညဥ့္နက္ေနျပီ။ 
ျပီးေတာ့ စာအုပ္စင္ေလး နဲနဲပါးပါးရွင္းျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ 
တနလၤာေန႕ အတန္းမွာ သယ္ရင္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ ၾကာသပေတးေန႕ စုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဆိုျပီးမွ ညဘက္က်မွ ဖုန္းဆက္လာျပီး ဗုဒၶဟူးေန႕ လာခဲ့မယ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ရက္မွာ ကမန္းကတန္း ေစ်းဝယ္ထြက္ရတယ္။ လိုခ်င္တာေတြ လွည့္ပတ္ဝယ္ရင္း အထုပ္ေတြက တနင့္တပိုးျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေတာင္ ဝယ္စရာ က်န္ေသးတာ၊ မသယ္ႏိုင္ေတာ့လို႕။ ေနာက္ရက္ သူတို႕မလာခင္ေလး ေျပးဝယ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္နဲ႕ ျပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္ၾကီးရွင္အတြက္ ညစာ မခ်က္ရေသးဘူး။ အဆင္ေျပသလိုေလး အျမန္လုပ္လိုက္လို႕ ညစာအတြက္ ျပီးသြားေပမယ့္ ထမင္းဘူးအတြက္ မခ်က္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ၾကီးရွင္က မခ်က္ေတာ့နဲ႕ အျပင္မွာ စားလိုက္မယ္ ဆိုတာနဲ႕ ေတာ္သြားေသးတယ္။ 
ထမင္းဘူးအတြက္ စိတ္ေအးရေပမယ့္ အိမ္သန္႕ရွင္းေရး မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေျခေထာက္က အေတာ္ေညာင္းေနျပီ။ ေစ်းပတ္ဝယ္ေနတာက ၃နာရီေလာက္ၾကာတယ္။ ဟင္းခ်က္တာ မတ္တတ္မတ္တတ္နဲ႕ ၂နာရီ ဒီေျခေထာက္မွ မေညာင္းရင္ ဘယ္ေျခေထာက္ ေညာင္းဦးမလဲေလ။ ဒီေတာ့ အိမ္သန္႕ရွင္းေရးကို ေနာက္ရက္မနက္ ေရႊ႕လိုက္တယ္။ သယ္ရင္းေတြက ၁၀နာရီလာမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕မလာခင္ အျမန္ေလး ကားပတ္အခင္းေတြကို ဖုန္စုပ္
ၾကမ္းေတြကို ၾကမ္းတိုက္တံအဝတ္နဲ႕ လိုက္ပြတ္၊ စားပြဲေတြ ထိုင္ခုံေတြ သုတ္နဲ႕ ဘာမွသာမဟုတ္တယ္ အားလုံးျပီးသြားတဲ့အခါမွာ ကိုးနာရီ ခြဲေနျပီ။ ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အခါမွာ ေစ်းသြားဖို႕ မမွီေတာ့ဘူး။ သယ္ရင္းေတြ ေရာက္လာျပီးမွ အိမ္နားက စူပါမွာ ေဖ်ာ္ရည္နဲ႕ အသီးအႏွံနဲနဲ ထြက္ဝယ္လိုက္တယ္။သယ္ရင္းသုံးေရာက္စလုံး တ႐ုတ္ေတြဆိုေတာ့ သူတို႕ဟင္းနည္းေတြ ၾကည့္ျပီး ေနာက္ခ်က္စားၾကည့္ဖို႕ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ က်မက ၾကာဇံဟင္းခါးခ်က္ျပီး "ဝဥ"သုပ္တယ္။ သူတို႕စားႏိုင္ပါ့မလားလို႕ စိတ္ပူေနတာ။ တေယာက္တလွည့္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး စားဖို႕အတြက္ ျပင္ထားျပီး ဒီလို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားလိုက္တယ္။
"တိုး"စံ ရဲ့လက္ရာ 'စုဘူတ'လို႕ေခၚတဲ့ ဝက္သားဟင္း
"ေခ်ာ"စံရဲ့လက္ရာ ၾကက္သားဟင္း
"ဦး"စံရဲ့လက္ရာ ငါးဟင္း
ဒါက မိုင္လက္ရာ ဝဥသုပ္
စားျပီးေသာက္ျပီး TVေရွ႕မွာ အားလုံး မ်က္လုံးေလးေတြ စဥ္းလို႕။ "တိုး"စံကေတာ့ အိပ္ပါေပ်ာ္သြားတယ္။ "ေခ်ာ"စံကေတာ့ မွိန္းလိုက္ ထလာလိုက္နဲ႕။ "ဦး"စံနဲ႕ က်မဘဲ စကားေတြ ေျပာေနတာ။ အမွန္ေတာ့ က်မလဲ ငိုက္လာျပီ။ မနက္ကတည္းက မနားရေသးေတာ့ ဗိုက္လည္းျပည့္ေရာ အိပ္ခ်င္ေတာ့တာ။ ကိုယ္က အိမ္ရွင္ဆိုေတာ့ မ်က္လုံးအတင္း ျဖဲထားရတယ္။ ညေနက် ၄နာရီေလာက္က် ၾကက္ေတာင္သြား႐ိုက္မယ္၊ ၅နာရီေလာက္ အိမ္နားက စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ေန၊ သူတို႕အိမ္ခဏျပန္ အဝတ္လဲျပီး ျပန္လာမယ္ ဆိုျပီး ျပန္သြားၾကတယ္။ က်မက စာၾကည့္တိုက္နဲ႕ နီးနီးေလးမို႕ အခ်ိန္ရေသးတာတဲ့ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာမွာ ေကြးေနလိုက္တာ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း သိလိုက္ဘူး။
ႏိုးလာေတာ့ ၅နာရီထိုးဖို႕ ၁၅မိနစ္ဘဲ က်န္တာနဲ႕ အဝတ္အျမန္လဲျပီး ေျပးရတယ္။ ဟိုလည္းေရာက္ေရာ အားကစားခန္းမက အျပင္လူကစားဖို႕ ေသာၾကာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြဘဲ ရတာတဲ့။ ဒီေတာ့ လုပ္စရာ မရွိတာနဲ႕ စာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္ က်မမွာ စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ မရွိေသးတာနဲ႕ လုပ္ျပီး စာအုပ္ငွါးျပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ညက် အိမ္ၾကီးရွင္ကို သယ္ရင္းေတြခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းနဲ႕ မ်က္ႏွာလုပ္ျပီး ေကြၽးလိုက္တယ္။ အိုခီ~ ဒီေန႕အဖို႕ အားလုံးျပီးျပီ နားေတာ့မည္ဆိုေတာ့မွ သတိရတယ္။ ထမင္းဘူးအတြက္ ေစ်းမဝယ္ရေသးဘူး။ အသားေတြက ရွိေပမယ့္ အသီးအရြက္ မဝယ္ရေသးဘူး။ မိုးခ်ဳပ္ေနျပီမို႕ အိမ္ၾကီးရွင္က မခ်က္ေတာ့နဲ႕ ဆိုတာနဲ႕ ဒီတရက္လည္း ထမင္းဘူးေလး စင္ေပၚမွာ အနားယူေနရ ရွာပါတယ္။ ဟင္းမခ်က္ရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ကာ ငွါးလာတဲ့ စာအုပ္ေလးကို မအိပ္ခင္ နဲနဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖတ္လိုက္တယ္။
၂ပတ္ေနရင္ ျပန္အပ္ရမွာမို႕ပါ။ ခုရက္ပိုင္း ဂ်ပန္စာကို တေန႕ နဲနဲေလး ျပန္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ငွါးလာတာကလည္း ကေလးလယ္ဗယ္စာအုပ္ပါ။ စာၾကီးေပၾကီးေတြ မဖတ္ႏိုင္ေသးတာမို႕ စာေသးေပေသးေတြဘဲ ၾကိဳးစားဖတ္ပါဦးမယ္။ ဖတ္လို႕ေကာင္းရင္ေတာ့ ဘာသာျပန္ၾကည့္မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ (ေရတက္ ငါးဇင္႐ိုင္းေလး ဘယ္ႏွရက္ ခံဦးမယ္ မသိဘူး)ဒီရက္ပိုင္း ဘာမွ မတင္ျဖစ္ေပမယ့္ လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္။
