အမွတ္တရ အိမ္ရွင္မ (၃)

ဂ်ပန္အစားအစာ ျမန္မာဗားရွင္း
လူဆိုတာ ေဒသစြဲ ေရေျမစြဲေတာ့ ရွိၾကသား။ ဘယ္ေနရာဘဲေရာက္ေနေန ကိုယ့္ႏိုင္ငံက အစားစာကို ေတာင့္တမိတတ္တယ္။ ေရေျမျခားေရာက္ၾကရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကံဖန္ျပီး ရရာကုန္ၾကမ္းေလးနဲ႕ ကိုယ့္ေဒသ အစားအစာကို အာသာေျပ ခ်က္စားတတ္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဒီကဟင္းခ်က္စရာေတြနဲ႕ ျမန္မာအစားစာျဖစ္ေအာင္ ရမ္းသမ္းcookပါတယ္။ ေစ်းသြား၀ယ္တိုင္း ၀ယ္ျဖစ္တာကနဲနဲ လိုက္စပ္စုေနတာကမ်ားမ်ားပါ။ ဦးဆုံး စိတ္၀င္စားမိတာက "ကြန္းညကု" (こんにゃく) (konnyaku) ဆိုတာပါ။

ဒါကိုေတြ႕ေတာ့ သိသလိုလိုဘဲလို႕ထင္မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ကြၽန္မတို႕နယ္က "၀ဥ"နဲ႕ တူေနတာကိုး။ နယ္မွာ"၀ဥ"ေပၚခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေစ်းမွာ က်ိဳထားျပီးသား "၀ဥ"အတုံးေတြ ေရာင္းပါတယ္။ ငါးဆယ္သားသာသာ တစ္တုံးကိုမွ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေပးရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ "၀ဥ"ကို အေလးခ်ိန္နဲ႕ေရာင္းလို႕ ၀ယ္စားရတာမတန္ပါဘူး။ "၀ဥ"ကို ေရွာက္ရြက္ႏုႏုနဲ႕ သုပ္စားလို႕ရသလို ဟင္းခ်က္စားလို႕လည္း ရပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ သုပ္စားရတာ ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။ ခပ္ထုပ္ထုပ္နဲ႕ ၀ါးလို႕သိပ္ေကာင္းပါတယ္။
"ကြန္းညကု"အေၾကာင္းကို ရွာေဖြေတြ႕သမွ်ေလးေတြနဲ႕ ေရးျပီးမွတ္တမ္းျပဳလိုက္ပါတယ္။
ဒါက "ကြန္းညကုအပင္"နဲ႕ "ကြန္းညကုဥ"ပါ။



စားတဲ့"ကြန္းညကုအတုံး" ေတြက "ကြန္းညကုဥ"ကို အမႈန္႕လုပ္ျပီး Lime water-Ca(OH)2နဲ႕ က်ိဳလိုက္တာပါ။


ေစ်းမွာ "ကြန္းညကုအတုံး"ကို အညိဳေရာင္နဲ႕ အျဖဴေရာင္ (၂)မ်ိဳးေတြ႕ပါတယ္။ လွီးျပီးသား ခပ္မွ်င္မွ်င္အေခ်ာင္းေတြနဲ႕ အထုပ္လည္းရွိပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ အညိဳေရာင္ "ကြန္းညကုအတုံး"ကိုဘဲ ၀ယ္ပါတယ္။ ယန္းတစ္ရာဆိုင္တိုင္းလိုလိုမွာ ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ "ကြန္းညကု"ကို မ်ိဳးစုံခ်က္စားၾကတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ အေမ့လက္ရာ အလြမ္းေျပ အသုပ္ဘဲသုပ္စားပါတယ္။

"ကြန္းညကုသုပ္"

ကြန္းညကု
ေဂၚဖီထုပ္
လီမြန္အခြံအနည္းငယ္
ပဲအက်က္မႈန္႕
ၾကက္သြန္နီ
င႐ုပ္သီးအက်က္မႈန္႕
ဆီ
ဆား
မက်ည္းသီး
ဆႏႊင္း
ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႕
ငံျပာရည္

- "ကြန္းညကု"ရဲ့အနံ႕ေလ်ာ့သြားေအာင္ ဆား၊ မက်ည္းသီး နဲနဲစီနဲ႕ မိနစ္၂ဝေလာက္ျပဳတ္၊ အေအးခံ၊ ေရျပန္ေဆး၊ လက္သန္းတ၀က္အရြယ္သာသာ အေခ်ာင္းေလးေတြျဖစ္ေအာင္လွီးျပီး ဒယ္အိုးထဲထည့္၊ မီးအားခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႕ ေရစစ္ျပီးစားလို႕အေနေတာ္ျဖစ္တဲ့အထိေလွာ္၊ ျပီးသြားရင္ အေအးခံ။ (ေလွာ္ရင္းနဲ႕ "ကြန္းညကု"ရဲ့အနံ႕ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ေနာက္ရက္စားဖို႕ ညဘက္ေလွာ္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္။)
- ဆီပူထဲ ဆႏႊင္းနဲနဲထည့္ ၾကက္သြန္နီပါးပါလွီးထားတာထည့္ျပီး ဆီခ်က္ခ်က္။
- အခ်ဥ္အတြက္ မက်ည္းသီးကို ေရေႏြးေဖ်ာ္။ (အခ်ဥ္မၾကိဳက္ရင္ မထည့္လည္း ရပါတယ္။)
- ေဂၚဖီထုပ္ကို ပါးပါလွီး၊ အနံ႕ေမႊးေအာင္ျဖဴးထည့္ဖို႕ လီမြန္အခြံအေပၚရံလႊာျပီးယူထားတာကို ေတာက္ေတာက္စဥ္းျပီး အတုံးမႈန္မႈန္ေလးေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္။ (အမွန္က ေရွာက္ရြက္ႏု ပါးပါလွီးထည့္ရမွာ။ ကြၽန္မေနတဲ့ေနရာမွာ ေရွာက္ရြက္ရွာမရပါ။ အိမ္မွာဆိုရင္ ျခံထဲက အဖြားစိုက္ထားတဲ့အပင္က ခူးယူလိုက္တာဘဲ။)
- ျပင္ဆင္ထားတာ အားလုံးျပီးသြားရင္ သုပ္လို႕ရျပီ။
- ဇလုံထဲ ကြန္းညကု၊ ေဂၚဖီ၊ လီမြန္အခြံမႈန္႕တ၀က္၊ င႐ုပ္သီးအက်က္မႈန္႕၊ ပဲအက်က္မႈန္႕၊ ဆီခ်က္၊ ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႕၊ ငံျပာရည္နဲ႕ မက်ည္းရည္ထည့္နယ္၊ အရသာျမည္းၾကည့္၊ လိုအပ္တာျပင္ျပီးသြားရင္ ပန္းကန္ထဲေျပာင္းထည့္၊ က်န္ေသးတဲ့ လီမြန္အခြံမႈန္႕တ၀က္ကို အေပၚမွာျဖဴး၊ ရပါျပီ "ျမန္မာဗားရွင္း ကြန္းညကုသုပ္"။ ႏွစ္သက္ရာ ဟင္းခါးနဲ႕ တြဲစားလို႕ ရပါတယ္။



သုံးေဆာင္ပါရွင္။ どうぞ! めしあがって ください。
ေနာက္တၾကိမ္ေတာ့ "ကြန္းညကုသုပ္"နဲ႕လိုက္မယ့္ "ေျမာဂ"အေၾကာင္းနဲ႕ "ေျမာဂ"ဟင္းရည္အေၾကာင္း ေရးပါဦးမယ္။

Read More...

Collapse...

အမွတ္တရ အိမ္ရွင္မ (၂)

အိမ္မွာတုန္းကဆို အနည္းဆုံး တပတ္ကို တခါေတာ့ ရခိုင္မုန္႕တီ၊ မြန္မုန္႕ဟင္းခါး၊ ၾကာဇံခ်က္၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ စသျဖင့္ ခ်က္စားျဖစ္တယ္။ အေမနဲ႕ အမ ခ်က္တာပါ။ ကြၽန္မကေတာ့ T.T.M.Y ေလာက္ပါပဲ။ တခါမွ ကိုယ္တိုင္ အစအဆုံး မခ်က္ဖူးပါ။ ခုေတာ့ "မခ်က္တတ္ေသာမိန္းမနဲ႕ ထမင္းငတ္ေသာ ေယာက်္ား" ျဖစ္မွာစိုးလို႕ ၾကိဳးစားခ်က္ေနရတယ္။ ကြၽန္မက ၾကာဇံဟင္းခါး အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ဖ်ားျပီး နာလံထအခ်ိန္ဆိုလည္း ၾကာဇံဟင္းခါးဘဲ ေတာင္းစားတတ္တယ္။

ဒီေရာက္ျပီး ပထမဆုံး ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဗမာအစားအစာက ၾကာဇံဟင္းခါးပါ။ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္ကို အပီအျပင္ဖတ္ အိမ္နားက ၉၉ယန္းဆိုင္သြားေမႊပါတယ္။ ႂကြက္နားရြက္မိႈေျခာက္ ရွာေတြ႕တယ္။ ၾကာဇံရွာေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲနဲစားသြားတယ္။ ၾကာဇံနဲ႕တူတာ အမ်ားၾကီးေတြ႕လို႕။ "ဟ႐ုစမဲ"(はるさめ) တဲ့ "ဘီးဖြန္"(ビーフン)တဲ့။ "ဟ႐ုစမဲ"မွာ အမွ်င္အေသး အလတ္ အၾကီး ၃မ်ိဳးေတြ႕တယ္။ ဘယ္ဟာက ျပဳတ္လိုက္ရင္ ပဲၾကာဇံျဖစ္မွန္းမသိလို႕ "ဟ႐ုစမဲ"အေသးနဲ႕ အလတ္ရယ္ "ဘီးဖြန္"ရယ္၀ယ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ျပဳတ္ၾကည့္ေတာ့ "ဟ႐ုစမဲ"အေသးက ပဲၾကာဇံနဲ႕တူျပီး "ဘီးဖြန္"က ဆန္ၾကာဇံနဲ႕တူတယ္။ အခ်ဥ္ညႇစ္ဖို႕အတြက္ ေရွာက္သီးက မရွိေတာ့ ရွိတဲ့ လီမြန္သီးဘဲ၀ယ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ထပ္ ဦးေႏွာက္စားရျပန္တယ္။ ပဲျပားေျခာက္လည္းမရွိ၊ ပန္းေျခာက္လည္းမရွိနဲ႕။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕ ျဖဴျဖဴအမွ်င္ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြ သြားေတြ႕တယ္။

"ကန္ေပ်ာ"(かんぴょう) တဲ့။ အိမ္ၾကီးရွင္က "ႏိုရိမာကိ" (ေရညႇိထမင္းလိပ္) ထဲ ထည့္လိပ္တာတဲ့။ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိေပမယ့္ ပန္းေျခာက္ေနရာမွာ အစားထိုးဖို႕ ၀ယ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အင္တာနက္ထဲ လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့မွ "ကန္ေပ်ာ" ဆိုတာ ေက်ာက္ဖ႐ုံသီး/ ဘူးသီးေတြကို အမွ်င္ထိုးျပီး အေျခာက္ခံထားမွန္း သိေတာ့တယ္။

"ကန္ေပ်ာ"လုပ္ပုံ တခ်ိဳ႕

ဂ်ပန္ကုန္ၾကမ္း ျမန္မာၾကာဇံခ်က္ကို စခ်က္ပါမည္။

ၾကက္သား -とりにく(toriniku)
ပဲၾကာဇံ - はるさめ(harusame)
ႂကြက္နားရြက္မိႈေျခာက္ - きくらげ(kikurage)
ပန္းေျခာက္(ဘူးသီး/ေက်ာက္ဖ႐ုံသီးအမွ်င္ေျခာက္) - かんぴょう(kanpyou)
ၾကက္သြန္နီ - たまねぎ(tamanegi)
ၾကက္ဥ/ငုံးဥျပဳတ္ - ゆでたまご/ゆでうずら(yudetamago/yudeuzura)
လီမြန္ - レモン(remon)
ဂ်င္း - しょうが(shouga)
ဆား - しお(shio)
ဆႏြင္း - ウコン(ukon)
င႐ုတ္ေကာင္း - こしょう(koshou)
ငံျပာရည္ - ナムプラー(namupura-)

- ၾကက္သား + ဆႏြင္း(အနည္းငယ္) + ဂ်င္း(သင့္႐ုံ) ကို ျပဳတ္
- ၾကက္သားကို အသားႏႊင္ (ကြၽန္မ ဆီမၾကိဳက္လို႕ ၾကက္သားကို ဆီမသတ္ပါဘူး။)
- ၾကက္သားျပဳတ္ရည္ထဲ ေရ + ႏႊင္ထားတဲ့အသား + ၾကက္သြန္နီတစ္ဥကို ၈စိတ္လွီးထည့္ျပီး ျပန္တည္ (အခ်ိဳမႈန္႕လည္း ထည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ခေနာဟင္းခတ္မႈန္႕ ထည့္ပါတယ္။ ဒီမွာရွိတဲ့ とりがらスープ (torigarasu-pu)ကိုလည္း ထည့္လို႕ရပါတယ္။)
- ပဲၾကာဇံကို ေရစိမ္ျပီး ေပ်ာ့လာရင္ ေရစစ္ထား
- ႂကြက္နားရြက္မိႈေျခာက္နဲ႕ "ကန္ေပ်ာ"ကို ေရေဆးျပီး ေရေႏြးစိမ္
- "ကန္ေပ်ာ" အရမ္းမပြခင္ 7 cm ေလာက္စီျဖတ္ျပီး အလယ္မွာအထုံးထုံး
- ႂကြက္နားရြက္မိႈကို အရင္းေတြဖဲ့ထုပ္ျပီး သင့္ေတာ္႐ုံအပိုင္းေတြျဖစ္ေအာင္ညႇပ္
- ၾကက္ဥ / ငုံးဥ ျပဳတ္ျပီး အခြံခြါ (ၾကက္ဥဆိုရင္ အစိတ္ေလးေတြစိတ္)
- ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ၾကက္သားျပဳတ္ရည္ထဲ (၁)ႂကြက္နားရြက္မိႈ (၂)"ကန္ေပ်ာ"ထည့္
- ခဏၾကာရင္ (၃)ပဲၾကာဇံ (၄)ၾကက္ဥစိတ္ထားတာ/ ငုံးဥျပဳတ္ (၄)ငံျပာရည္ထည့္
- ေနာက္ဆုံး င႐ုပ္ေကာင္းမႈန္႕ထည့္ျပီး မီးပိတ္
ပန္းကန္ထဲ င႐ုတ္သီးအက်က္မႈန္႕ လီမြန္စိတ္ထားတာထည့္ျပီးရင္ သုံးေဆာင္လို႕ရပါျပီ။

"ဒိုးဇို! မယ္ရွီအဂတ္တဲ့ ကုဒဆအိ"

Read More...

Collapse...

အမွတ္တရ အိမ္ရွင္မ

အိမ္ရွင္မဘ၀ေရာက္ေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ရမယ့္ေဘး ေျပးလို႕မလြတ္ေတာ့ပါ။ တေန႕တေန႕ ဘာခ်က္ရပါ့နဲ႕ အေတာ္ ဦးေႏွာက္စားရတယ္။ အေဆာင္ေနေတာ့မွ စားလို႕ျဖစ္တယ္ဆို႐ုံ ခ်က္တတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ တူးလိုက္ ငံလိုက္ ခ်ဥ္လိုက္နဲ႕။ အခ်က္အျပဳတ္နဲ႕ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ေခၽြးမေလာင္းအခ်ိန္ ေယာကၡမေလာင္းဆီ သြားလည္တုန္း အမွတ္ျပည့္ရခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ့္ဘာကိုယ္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေလာကြတ္ေခ်ာ္ျပီး ဘာကူေပးရမလဲလို႕ ရွည္မိတာ။ အေထြထူးေတာ့မရွိပါဘူး ၾကက္သြန္နီ ပါးပါးလွီးခ်င္လွီးေလတဲ့။ အဲဒီမွာတင္ ေျမြဖမ္းေတာ့တာဘဲ။ ( ၾကက္သြန္နီ = ကၽြန္မရန္သူ။) ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁ဝလုံးမကဘူး။ ၾကက္သြန္နီအခိုးကို အရမ္းေၾကာက္တာ။ ဒီၾကားထဲ ပါးပါးလွီးတဲ့။ ကၽြန္မ လုံး၀ပါးပါးမလွီးတတ္ပါ။ ေက်ာင္းမွာ pharmacognosy လက္ေတြ႕လုပ္ရတိုင္းလဲ ဒီပါးပါးလွီးနဲ႕ အေတာ္ေခၽြးျပန္ခဲ့ရတယ္။ လွီးလိုက္တိုင္း တျခမ္းထူ တျခမ္းပါး။

အခု ေယာကၡမေလာင္းေရွ႕ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ရပါ့။ အရဲစြန္႕ျပီး "သမီး လွီးေတာ့လွီးတတ္တယ္၊ ပါးပါးေတာ့မရဘူး"လို႕ ေျပာလိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ ၾကီးေတာ္ေလာင္းက သူလွီးလိုက္မယ္ဆိုျပီး ျပီးသြားတာ။ အဲဒီေန႕ကစလို႕ ကၽြန္မလည္း ေယာကၡမရဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကို မသြားေတာ့ဘူး။ သူလည္း ခိုင္းေတာ့ဘူး။ အဲလို အမွတ္ျပည့္ရခဲ့တာ။

ၾကက္သြန္နီအခိုးေၾကာက္ပါတယ္ဆိုခါမွ ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုဆိုး။ ျမန္မာမွာတုန္းက ၾကက္သြန္နီေတြက ေလွာင္ထားတာေတြဆိုေတာ့ အခိုးနည္းတယ္။ ဒီမွာဘယ္သူမွ ေလွာင္မထားၾကဘူး။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဘဲ စားၾကတယ္။ အရြယ္ကလည္း လိေမၼာ္သီး ပန္းသီးအရြယ္ ေလာက္ေတြဆိုေတာ့ မႊန္လိုက္တာ အရမ္းဘဲ။ မ်က္ရည္ ႏွာရည္ေတြ ရႊဲေနတဲ့ ကၽြန္မကို အိမ္ၾကီးရွင္ေတာင္ လန္႕သြားတယ္။

ဒီေရာက္ေတာ့ စာအုပ္တအုပ္ထဲမွာ အိမ္အသုံးစရိတ္ေတြ၊ TVက ဟင္းခ်က္နည္းေလးေတြ၊ အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေမးထားတဲ့ ျမန္မာဟင္းခ်က္နည္းေတြ၊ ဒီက ဟင္းသီးဟင္းရြက္နာမည္တခ်ိဳ႕နဲ႕ တျခားတိုလီမုတ္စေတြ ေလွ်ာက္ေရးထည့္ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဟိုမွတ္ဒီမွတ္နဲ႕ ကၽြန္မမွာ အိမ္ရွင္မမွတ္စုစာအုပ္ တအုပ္ရွိလာတယ္။ အဲဒီထဲက ဒီမွာကၽြန္မေတြ႕တဲ့ ျမန္မာမွာရွိတဲ့ ဟင္းခ်က္အသီးအႏွံေတြကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

(၁)ပဲပင္ေပါက္            - もやし(moyashi)
(၂)ပဲျပား                  -  とうふ(toufu)
(၃)နံနံပင္                 - こうさい(kousai)
(၄)ခရမ္းသီး              - なす(nasu)
(၅)သခြါးသီး             - きゅうり(kyuuri)
(၆)ေရႊပဲသီး              - さやえんどう(sayaendou)
(၇)ဘိုစားပဲ              - さやいんげん(sayaingen)
(၈)မုန္ညင္းထုပ္ျဖဴ      - はくさい(hakusai)
(၉)ထိုင္၀မ္မုန္ညင္း     - ちんげんさい(chingensai)
(၁ဝ)ကန္စြန္းရြက္       - くうしんさい(kuushinsai)
(၁၁)ကန္စြန္းဥ          - さつまいも(satsumaimo)
(၁၂)မုန္လာဥနီ         - にんじん(ninjin)
(၁၃)မုန္လာဥ          - だいこん(daikon)
(၁၄)ပိန္းဥ              - さといも(satoimo)
(၁၅)မွ်စ္                 - たけのこ(takenoko)
(၁၆)ဆလတ္ရြက္      - レタス(retasu)
(၁၇)ေဂၚဖီထုပ္          - キャベツ(kyabetsu)
(၁၈)ပန္းေဂၚဖီ           - カリフラワー(karifurawa-)
(၁၉)ပန္းေဂၚဖီအစိမ္း   - ブロッコリー(burokkori-)
(၂ဝ)အာလူး            - じゃがいも(jagaimo)
(၂၁)ဂ်င္း                 - しょうが(shouga)
(၂၂)ၾကက္သြန္ျဖဴ      - にんにく(ninniku)
(၂၃)ၾကက္သြန္နီ        - たまねぎ(tamanegi)
(၂၄)ၾကက္သြန္ျမိတ္    - あおねぎ(aonegi)
(၂၅)ပန္းင႐ုတ္ပြအစိမ္း  - ピーマン(pi-man)
(၂၆)ေရႊဖ႐ုံသီး          - かぼちゃ(kabocha)
(၂၇)႐ုံးပတီသီး          - オクラ(okura)

(ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
မီးဖိုေခ်ာင္အေတြ႕အၾကဳံ မွတ္တမ္းတင္ဇာတ္လမ္း - "ႏွစ္ေယာက္ တစ္ပန္းကန္"
ဇာတ္၀င္သီခ်င္း -"မင္းနဲ႕မွ ခ်က္တတ္ျပီေပါ့")

Read More...

Collapse...

ဂ်ပန္စကားလုံးအသစ္ဆန္းမ်ား(၂)

ဒီတခါ စကားလုံးေတြက alcoholနံ႕ နဲနဲသင္းေနမလားဘဲ။ ဂ်ပန္မွာ အသက္၂ဝျပည့္ရင္ alcoholပါတာေတြ ေသာက္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အရင္က သင္တန္းမွာ ဂ်ပန္ဆရာမေလးေတြ ဘီယာေသာက္ရင္ အံ့ၾသခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ျမင္ရၾကားရပါမ်ားလို႕ ႐ိုးသြားျပီ။ အံ့ၾသေနတာက ဆိုင္ေတြရဲ့ဆားဗစ္။ "အိဇကရ"(居酒屋) က ဂ်ပန္စတိုင္ အရက္ဆိုင္ပါ။ ဒါက ႐ိုး႐ိုးဆိုင္ပါ။ Restaurant လို ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြရွိတဲ့ဆိုင္ကို ဘယ္လိုေခၚလဲေတာ့မသိပါ။ စိတ္၀င္စားမိတာက အဲဒီဆိုင္ေတြရဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈ။ စားေသာက္သူရဲ့ေဘးမွာထိုင္ျပီး အလိုက္ထိုက္ ဧည့္ခံတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈပါ။ TV က သတင္းေတြ ဇာတ္လမ္း ဗဟုသုတနဲ႕ ဟာသအစီအစဥ္ေတြ ၾကည့္ရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးသြားေတြ႕မိတာပါ။

(၁)ホストさん (Hosutosan)
"ဟို႕စုတိုစံ" အဂၤလိပ္စာလုံး Host ကို ဂ်ပန္လိုအသံထြက္ပါ။ မိန္းကေလးေတြ စားေသာက္သူရဲ့ေဘးမွာထိုင္ျပီး စကားေျပာ ဘီယာငွဲ႕ေပးရတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈပါ။ သူတို႕ရဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္က တစ္နာရီကို အနည္းဆုံး ယန္းသံုးေထာင္ ရၾကပါတယ္။ ပုံမွန္လခစား(ဆလာလီမန္)ေတြ မရႏိုင္တဲ့ လုပ္ခပါ။ တခ်ိဳ႕ေတြဆိုရင္ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းေတြပါ။ မနက္ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ဆင္းျပီး ညေန ကုမၸဏီကမသိေအာင္ "ဟို႕စုတိုစံ" လုပ္ေနတာပါ။ သူတို႕နဲ႕အင္တာဗ်ဴးေတာ့ "ဟို႕စုတိုစံ" လုပ္ရတာ လခေကာင္းျပီး လိုခ်င္တာမွန္သမွ် ၀ယ္ႏိုင္လို႕ပါတဲ့။ တခ်ိဳ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ သူနာျပဳေလးေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ အလုပ္လုပ္ ပိုက္ဆံစုရင္း သင္တန္းတက္ေနၾကတာပါ။ မိဘအားမကိုးဘဲ ႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့သူေလးေတြလည္း ပါပါတယ္။

(၂)おなべ (Onabe)
The Best House 1 2 3 ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္မွာ ေတြ႕မိတာပါ။ စၾကည့္မိခါစက ဘာလဲဟ "အို န ဘဲ"???။ "န ဘဲ"ဆိုတာ "ဂ်ပန္ေၾကးအိုး" လို႕သိထားတာကိုး။ တင္ဆက္သူက "အို န ဘဲ"ေတြရွိတဲ့ဆိုင္ေတြကိုသြားျပီး ဆိုင္က လူၾကိဳက္အမ်ားဆုံး "အို န ဘဲ"ေတြကို ေရြးလာတာပါ။ ျပီးေတာ့ သူတို႕ရဲ့ "အို န ဘဲ" မျဖစ္ခင္နဲ႕ ျဖစ္ျပီးကို ဓာတ္ပုံကိုယွဥ္ျပေတာ့မွ "အို န ဘဲ"ဆိုတာ "ေယာက်္ရွာ"ေတြမွန္း သိေတာ့တယ္။ ခြဲစိတ္ျပီး ေယာက်္ားဘ၀ ေရာက္လာၾကတာေလ။ ေျပာလို႕သာ ယုံရတာ။ တခ်ိဳ႕က တကယ့္ ေယာက်္ားသားေတြအတိုင္းဘဲ။ အသံလည္းၾသတယ္။ ႂကြက္သားေတြနဲ႕။ ရွာလို႕ေတြ႕တဲ့ ပုံတခ်ိဳ႕နဲ႕ တြဲတင္လိုက္ပါတယ္။


ေက်ာ္ရဲေအာင္နဲ႕ ဆင္တဲ့သူလည္း ေတြ႕တယ္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္နဲ႕ဆင္ျပီး သူ႕ထက္အမ်ားၾကီး ေခ်ာတဲ့သူေတြလည္းပါတယ္။ "အို န ဘဲ"ေတြ ရွိတဲ့ဆိုင္ကိုလာတာ အမ်ိဳးသမီးေတြဘဲ ေတြ႕မိပါတယ္။ "အို န ဘဲ" နဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး "အီခဲမန္း" ကို ဆက္ေရးလိုက္ပါတယ္။

(၃)イケメン (Ikemen)
"အီခဲမန္း"က စားေသာက္ဆိုင္ကသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဘိဓာန္မွာရွာၾကည့္ေတာ့ good-looking; cool guy လို႕ေတြ႕ပါတယ္။ "အီခဲမန္း" လို႕ ေျပာလိုက္ရင္ ဂ်ပန္မေလးေတြ သဲသဲလႈပ္။ "အို န ဘဲ"ထဲက ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္မိုက္မိုက္ေတြကိုလည္း "အီခဲမန္း"လို႕ သုံးတာၾကားမိပါတယ္။ "အို န ဘဲ"ကို ေယာက်္ားေလးအျဖစ္ ယူဆလိုက္လို႕ထင္ပါရဲ့။

(၄)メイドさん (Meido san)
အဂၤလိပ္စာလုံး Maid ကို ဂ်ပန္အသံထြက္နဲ႕ ေရးထားတာပါ။ "မိတ္ဒို စံ"က ဂ်ပန္မွာ အရမ္းနာမည္ၾကီးပါတယ္။ ခပ္ငယ္ငယ္ ဂ်ပန္မေလးေတြ လုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ "မိတ္ဒို စံ"က စားေသာက္ဆိုင္ေတြသာမက Caff နဲ႕ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြေရွ႕မွာ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးအျဖစ္ ရွိၾကပါတယ္။ "မိတ္ဒို စံ"ရဲ့၀တ္စုံကို တျခားဂ်ပန္မေလးေတြလည္း ဖက္ရွင္ထြင္ျပီး ၀တ္ၾကပါတယ္။ "မိတ္ဒို စံ" ပုံေလးတခ်ိဳ႕ပါ။




(၅)美人ニューハーフ (Bijin new half)
"ဘိဂ်င္း နယူးဟာ့ဖ္"က "အို န ဘဲ"နဲ႕ ဆန္႕က်င္ဖက္ပါ။ ဘ၀ကူးလာတဲ့ ဘုန္းကညာေတြ။ မိန္းကေလးထက္ အမ်ားၾကီးေခ်ာတဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခြဲစိတ္ပေစ အမ်ားစုက အသံၾသပါတယ္။ "ဘိဂ်င္း နယူးဟာ့ဖ္"ရွိတဲ့ဆိုင္ကို အမ်ိဳးသားေတြသြားတာ ပိုမ်ားပါတယ္။ (ဘယ့္ႏွဲ႕ေတြမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။)

(၆)おねえmens (Onee mens)
"၀ါခတ္တဲ့ ေခ်ာဒိုင္း" (わかって　ちょうだい) (please understand) ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္မွာ ျမင္မိတာေလးပါ။ ဒါလည္းအေျခာက္ေတြပဲ။ ဘ၀ေတာ့ မကူးၾကပါဘူး။ "အိုနဲစံ"က "အစ္မ"ကိုေခၚတာျဖစ္လို႕ ပထမေတာ့ နားမလည္မိဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ "မမၾကီးေတြ"လို႕ ဆိုလိုခ်င္မွန္းသိေတာ့တယ္။ "အိုနဲ--" ေတြရွိတဲ့ဆိုင္ကို အမ်ိဳးသားေရာ အမ်ိဳးသမီးပါ သြားၾကပါတယ္။ "အိုနဲ--" ေတြထဲမွာ တကယ္ေျခာက္တဲ့သူေတြရွိသလို ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မေျခာက္တေျခာက္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္စကားလုံးအသစ္ဆန္းမ်ား(၁)မွာ ေရးခဲ့တဲ့ IKKOစံ ကလည္း "အိုနဲမန္း" ထဲမွာပါပါတယ္။ please understand အစီအစဥ္ထဲမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က မူလတန္းအရြယ္ သူမသမီးရဲ့ ေက်ာင္းဆရာကို "အိုနဲ--" အျဖစ္ဆိုင္မွာသြားေတြ႕လို႕ပါ။ အရမ္းတည္ၾကည္ျပီး ေလးစားဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းဆရာက ညဖက္မွာ "အိုနဲ--" အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနေတာ့တာ။ ဆိုင္မွာအလုပ္တဲ့ "အိုနဲ--" ေတြက ေၾကာက္ခမန္းအလိလိ အလွျပင္ထားၾကပါတယ္။ အလွဖန္တီးရွင္မာမီမ်ားကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၾကပါကုန္။

Read More...

Collapse...

ဂ်ပန္စကားလုံးအသစ္ဆန္းမ်ား(၁)

ဒီေရာက္ျပီး စကားလုံး အသစ္ဆန္းေတြ ၾကားမိမွတ္မိတယ္။ အရင္တုန္းက သင္တန္းမွာမၾကားဘူးတဲ့ ဂ်ပန္စကားလုံးတခ်ိဳ႕ပါ။ TV ၾကည့္ရင္း ခဏခဏၾကားလို႕ မွတ္မိေနတာ။
(၁)Umei
ပုံမွန္စာလုံးက Umai ပါ။ "အူမအိ" အရသာရွိတယ္ေပါ့။ "အိုအိရွိအိ"နဲ႕ အတူတူပါပဲ။ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ အသက္ၾကီးပိုင္းေတြက "အိုအိရွိအိ"လို႕ သုံးၾကတာမ်ားပါတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြက "အူမအိ"ကို ပိုသုံးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အရမ္းအရသာရွိတယ္ဆိုျပီး အမူအယာနဲ႕လုပ္ျပီးေျပာရင္း "အူမအိ"ကေန "အူမဲအိ"ျဖစ္သြားေရာ။ "မဲ"ကို အသံရွည္နဲ႕ ဆြဲေျပာရင္း "အိ"အသံေပ်ာက္သြားတယ္။ うまい(အူမအိ) うめい(အူမဲအိ) うめ-----(အူမဲ-----)

(၂)Supin
မိတ္ကပ္လိမ္းနည္းအစီအစဥ္မွာ ၾကားမိတဲ့ စကားလုံးေလးပါ။ မိတ္ကပ္မလိမ္းခင္မ်က္ႏွာ "မ်က္ႏွာေျပာင္"ေပါ့။ ဂ်ပန္မေလးေတြ လူေရွ႕သူေရွ႕ အထူးသျဖင့္ TVအစီအစဥ္ထဲမွာ "ဆူပင္း" ျဖစ္ရမွာ အေတာ္ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ အိမ္ကလိမ္းလာတဲ့ မိတ္ကပ္ေတြက မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေတာ့ အားလုံးေျပာင္သြားျပီး နဂိုမ်က္ႏွာေပၚလာေရာ။ တခ်ိဳ႕က သိပ္မေျပာင္းသြားေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က မ်က္ခုံးေမႊးငုတ္စိနဲ႕ ေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ျမန္မာမဂၢဇင္းရဲ့ အလွျပင္က႑ေတြမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ သူလိုကိုယ္လိုမ်က္ႏွာကေန အရမ္းေျပာင္းသြားၾကတာလည္း ရွိတာကိုး။ ကၽြန္မေတာ့ ဘြဲ႕ယူတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ကပ္တစ္ပိႆာနဲ႕ "ငါ့သူမသိ-သူ႕ငါမသိ" ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ အမွတ္ရေသးတယ္။ すぴん(ဆူပင္း)နဲ႕ ျမင္ေနၾကဆိုေတာ့ ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္လုပ္လိုက္ေတာ့ မမွတ္မိၾကတာေလ။

(၃)Nanchatte!
ေၾကာ္ျငာ၂ခုမွာ ၾကားမိတဲ့ စကားလုံးပါ။ မိန္းကေလးဘဲေျပာတာ ေတြ႕ဘူးတယ္။ ဟာသတခုခုမေျပာခင္ ၾကိဳေျပာတဲ့ စကားလုံးပါ။ ဘာလို႕လဲေတာ့မသိပါဘူး ႏွာသံနဲ႕ "なんちゃって! なんちゃって!" "နန္းခ်တ္တဲ့!! နန္းခ်တ္တဲ့!!" လို႕ ေျပာၾကတယ္။ Japanese English Dictionary မွာ အဓိပၸါယ္ရွာၾကည့္ေတာ့ just kidding! လို႕ေတြ႕ပါတယ္။ "ေနာက္တာေနာ္!" "ေပါက္ကရေနာ္!" ဆိုတဲ့သေဘာထင္ပါရဲ့။

(၄)Yabai
ဂ်ပန္ေယာက်္ားေလးေတြေျပာၾကတဲ့ စကားလုံးပါ။ ကိုယ္ထင္တာထက္ တဖက္သား(သို႕) တဖက္ကိစၥကသာေနရင္ သုံးၾကပါတယ္။ "やばい--やばい" "ရာဘအိ--ရာဘအိ" "မလြယ္ဘူး--မလြယ္ဘူး"။ ပုံမွန္စကားလုံးက Sugoi すごい (ဆူေဂါ့အိ) "အံ့ၾသစရာဘဲ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ဘဲ" လို႕ သုံးတာပါ။ ဘန္းစကားလိုမ်ိဳး ေျပာၾကတယ္။ မိန္းကေလးေတြေျပာတာေတာ့ မၾကားဖူးသေလာက္ဘဲ။ မိန္းကေလးေတြက ပုံမွန္စာလုံးေတြဘဲသုံးတာ မ်ားပါတယ္။

(၅)Dondake!!!!!
ဒီစကားလုံးက အခုတေလာ အရမ္းကို ေခတ္စားေနပါတယ္။ McDonald's ရဲ့ ေၾကာ္ျငာမွာေတာင္ သုံးလိုက္ေသးတယ္။ ဒီစာလုံးကို စထြင္ျပီးေျပာတဲ့သူက IKKO ဆိုတဲ့ နာမည္ၾကီး မိတ္ကပ္အလွဖန္တီးရွင္ပါ။ သူပုံကိုပါ တြဲတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။


သူရဲ့ လက္တစ္ဖက္ကိုေရွ႕ဆန္႕ လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး လက္ကိုခါခါ-ခါခါနဲ႕ "どんだけ!" "ဒြန္းဒကဲ!" လို႕ေျပာတဲ့စတိုင္ကေန အရမ္းေခတ္စားသြားတာပါ။ "ရာဘအိ" "ဆူေဂါ့အိ" လိုမ်ိဳးပါဘဲ။ ဒီစကားလုံးကနဲနဲ ဟာသဖက္ ေရာက္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ "ဟယ္--တကယ္!" "အံ့ၾသပ!!" "ဟယ္--လူဆိုး--ဇြတ္!!" ေပါ့။

Read More...

Collapse...