ဆရာလည္း ဆရာ၊ တပည့္လည္း တပည့္

'အိမ္ေျပာင္းျပီးကတည္းက ဆရာမုန္း စာအုပ္ကို ဆက္႐ိုက္ဖို႕ ေမ့ေနတာ ဒီေန႕မွ သတိတရ ျပန္႐ိုက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေမွ်ာ္ေနသူမ်ားရွိရင္လည္း "ေဂါ့မဲန္းနဲ~"။ းD စာ႐ိုက္ကလည္း ေႏွးပါတယ္။ အာရုံေတြကမ်ားသလို ဆင္ေျခလည္း မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာမုန္း ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ကို မုဒ္ဝင္ရင္ ဝင္သလို ဆက္႐ိုက္သြားပါမယ္လို႕'

XXXXX

(တစ္)

အေရးေကာင္း ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဟု ဆိုရေပမည္။

တတိယတန္းတြင္ ေန႕ႏွင့္ညျဖစ္ေပၚျခင္း သင္ခန္းစာကို ရွင္းလင္းေျပာျပ သင္ၾကားေနစဥ္ မိၾကည္ဝင္းႏွင့္အတူပါလာေသာ ႏွစ္ႏွစ္သားေကာင္ေလးက က်ဴက်ဴပါေအာင္ ထငိုေလေတာ့သည္။ မိၾကည္ဝင္းသည္ သူ႕ေမာင္ငယ္ေလးကို ေခ်ာ့ေမာ့သည္။ မရ။ ေျခာက္လွန္႕သည္ မတိတ္။ ငိုသံကလည္း ကေလးအရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ က်ယ္ေလာင္ စူးရွလြန္းသည္။ ရွင္းလင္းေျပာျပ သင္ၾကားေနေသာ ဆရာမုန္း၏အသံကိုပင္ ဖုံးလႊမ္းႏိုင္စြမ္း ရွိေပသည္။ မိၾကည္ဝင္းသည္ ဆရာကို အားနာေသာ မ်က္ႏွာငယ္ကေလးႏွင့္ ၾကည့္ေနရွာသည္။ သူ႕ဆနၵအရမူ အျပင္လြတ္ရာသို႕ ကေလးကို ေခၚထုတ္သြားလိုလွ၏။ သို႕ေသာ္ သင္ခန္းစာ သင္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ဆရာမုန္းကို ေၾကာက္ေနသည္။ ဆရာက ခြင့္မျပဳပဲ အျပင္သို႕ ထြက္ခြင့္မရွိေပ။


သမိုင္းကို ဖတ္႐ႈေနေသာ စတုတၳတန္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားပင္ ကေလးငိုသံကို အာရုံစူးစိုက္လာၾကရကား စာဖတ္သံ တိတ္သြားသည္။ ဆရာမုန္း ေဒါသထြက္သြားမိသည္။ သင္ခန္းစာ အသင္ပ်က္ရေလျပီ။

"မၾကည္ဝင္း၊ နင့္ေမာင္ကေလးကို အျပင္ေခၚေခ်ာ့စမ္း။ အငိုတိတ္မွ ျပန္ဝင္ခဲ့"

မိၾကည္ဝင္းသည္ ကေလးကို စာသင္ခန္းႏွင့္ ေဝးရာ အျပင္ဘက္ ခက္လွမ္းလွမ္းသို႕ ေခၚသြားေလသည္။ ဤအခါက်မွ ဆရာမုန္းသည္ သင္လက္စ သင္ခန္းစာကို ဆက္လက္သင္ၾကားရေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ အရွိန္ပ်က္သြားေခ်ျပီ။ ဆရာမုန္း အားမရေတာ့ျပီ။ ကေလးတို႕၏ ပ်ံ႕လြင့္ေနေသာ စိတ္အာရုံကို ျပန္လည္စုစည္းရန္ မနည္းက်ိဳးစားယူေနရေတာ့၏။

တတိယတန္း သိပၸံဘာသာရပ္ပါ ေန႕ႏွင့္ည ျဖစ္ေပၚလာပုံ သင္ခန္းစာသည္ အလြန္႕အလြန္ အေရးၾကီးသည္ဟု ခံယူထားသည္။ ထိုသင္ခန္းစာသည္ ကမ႓ာေျမၾကီး လုံးေၾကာင္းႏွင့္ လည္ေၾကာင္းကို အေျခခံထားသည္။ ကမ႓ာေျမၾကီး လုံးေၾကာင္းႏွင့္ လည္ေၾကာင္းကို သိနားလည္ပါမွ ေန႕ႏွင့္ည ျဖစ္ေပၚရျခင္းကို ဆက္လက္သင္ၾကားျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဆရာမုန္းတြင္ ကိုယ္ေတြ႕ၾကဳံထားခ်က္ မ်ားစြာရွိသည္။ ယေန႕ အသက္၄၀ေက်ာ္ လူၾကီးအေတာ္မ်ားမ်ားက ကမ႓ာေျမၾကီး လုံးသည္ လည္သည္ဆိုလွ်င္ ပ်က္ရယ္ျပဳ ရယ္သြမ္းလိုၾကေပသည္။ လကမ႓ာေပၚသို႕ လူေရာက္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနသည့္အျပင္ စၾကဝဠာအႏွံ႕ ျဂိဳလ္မ်ားစြာတို႕ကို သုေတသနျပဳကာ အသစ္အသစ္ေသာ သိပၸံပညာရပ္မ်ား ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ေပၚထြက္ေနစဥ္တြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႕က ဘာမွ် စူးစမ္းျခင္း မရွိပဲႏွင့္ ရေသ့ရွစ္ေသာင္း ဆရာေကာင္းတို႕ စၾကဝဠာတံတိုင္းမွ ေရကူးခဲ့သည္ဆိုေသာ အာဒိကပၸက်မ္းလာ ေလးကြၽန္း တျမင့္မိုရ္ႏွင့္ ဖြဲ႕ထားသည့္ ကမ႓ာျပားၾကီးဟု အျငင္းသံေနၾကပါလွ်င္ အဘယ္မွာ သိပၸံနည္းက်ေတာ့အံ့နည္း။ တိုးတက္ႏိုင္ပါအံ့နည္း။ ကမ႓ာ့အလယ္တြင္ ရွက္ဖြယ္လိလိရွိေပစြ။

ရွိေစေတာ့။ လူၾကီးပိုင္းေတြအတြက္ ဆရာမုန္းတာဝန္မဟုတ္ဟု ေရွာင္ေတြးလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ေပ၏။ ကေလးမ်ား မေတြေဝပဲ သိပၸံအသိရွိေစရန္ကား ဆရာမုန္းအတြက္ မလႊဲေရွာင္သာေသာ သမိုင္းေပးတာဝန္ေပတည္း။ သူကေလးတို႕တေတြ အသိတရားမွန္မွ သိပၸံနည္းက်က် စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္မွ သိပၸံအသိရွိၾကမွ အနာဂတ္ ျမန္မာ့သမိုင္းသည္ လွပခ်ိမ့္မည္။ ကမ႓ာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ခ်ိမ့္မည္။ စက္မႈႏိုင္ငံျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေလာ။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာမည္။

ထို႕ေၾကာင့္ တတိယတန္း ကေလးတို႕အား ကမ႓ာေျမၾကီး လုံးေၾကာင္းႏွင့္ လည္ပတ္ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးကို သင္နည္း အေထာက္အကူပစၥည္း အျပည့္အစုံႏွင့္ ဥပမာ ဥပေမယ် အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ေဖာ္သက္ေသျပဳကာ သဘာဝက်က် သင္ၾကားေနခဲ့သည္။ ကေလးထငိုလိုက္သံျဖင့္ အရွိန္ပ်က္သြားရသည္။ ဆရာမုန္း အားမလို အားမရ ျဖစ္ရသည္။ မနက္ျဖန္မွ ဆက္လက္သင္ၾကားေတာ့မည္ဟု အခ်ိန္ေရႊ႕ဆိုင္းလိုက္ကာ ကမ႓ာလုံးၾကီးပုံ ဆြဲၾကရန္ တာဝန္ေပးခဲ့ရေလသည္။

စတုတၳတန္းသို႕ သြားကာ သခၤ်ာဘာသာ ဆက္လက္သင္ၾကားရသည္။ တပည့္မ်ား သခၤ်ာတြက္ေကာင္းေနဆဲတြင္

"ဟယ္!! ကေလး ေနာက္ေဖးေတြ သြားေနျပီ။ တင္ေထြး ညည့္ကေလးေၾကာင့္ ငါ့လြယ္အိတ္ ေပကုန္ျပီ။ ေဟာေတာ့ စာအုပ္ေတြေရာ ေလ်ာ္ေပး တင္ေထြး ေလ်ာ္ေပး"

ခင္ေမထားက အထိတ္တလန္႕ ထေအာ္လိုက္သည္။ စတုတၳတန္း ကေလးမ်ားသည္ ေျပာင္းၾက ေရႊ႕ၾကႏွင့္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားကာ သခၤ်ာတြက္ ပ်က္သြားေလေတာ့၏။ ဆရာမုန္းသည္ တင္ေထြး၏ ညီမေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိ၏။ တကိုယ္လုံး မစင္ေတြေပက်ံေနသည္။ ၾကမ္းျပင္မွာေရာ ခုံေတြမွာပါ။ ကေလးလက္ႏွင့္ ထိထားေသာ ခင္ေမထား၏ လြယ္အိတ္ႏွင့္ စာအုပ္မ်ားလည္း မလြတ္ပါေခ်။ သာမန္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းရုံျဖင့္ မရ။ ကေလးကို ေရခ်ိဳးပစ္ရမည္။ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ခုံမ်ားကို ေရေဆးခ်ရမည္။ ခင္ေမထား၏ လြယ္အိပ္ကို ေလွ်ာ္ပစ္ရမည္။ စာအုပ္မ်ားကိုကား ေရေဆး၍မျဖစ္။ အဝတ္ႏွင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် သုတ္ပစ္ရမည္။ စင္ေကာင္းပါ၏ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရေပသည္။

"ဒုကၡပါပဲဟာ။ တင္ေထြးက ကေလးကို ေရခ်ိဳးေပးေခ်၊ ခင္ေမထားရဲ့ လြယ္အိတ္ပါယူသြား။ ေဆာင့္ေလွ်ာ္ခဲ့။ ညြန္႕ၾကည္ပါ အေဖာ္လိုက္သြားစမ္းဟာ၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူေပးလိုက္စမ္းပါ။ ကိုရင္စံေမာင္ နဲ႕ ကိုရင္ေမာင္လတ္တို႕က ေရတထမ္း သြားထမ္းၾက"

မတတ္ႏိုင္ျပီ။ ကိုရင္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ခိုင္းရေတာ့သည္။ အၾကီးဆုံး ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းဟူ၍ သူတို႕သာရွိေခ်သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကိုရင္ႏွစ္ပါးမွာ တင္ေထြး၏ ကေလးေၾကာင့္ အေၾကာင္းမဲ့ ေရတထမ္း သြားထမ္းရမည္ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာ မသာယာလွေခ်။ ခင္ေမထားလည္း စာအုပ္မ်ားကို သုတ္သင္ သန္႕ရွင္းယင္း ႏွာေခါင္းတ႐ံႈ႕႐ံႈ႕ ရွိေနေပေတာ့သည္။

ေရတထမ္း ေရာက္လာေသာအခါ ဆရာမုန္းႏွင့္တကြ စတုတၳတန္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား စုေပါင္းသန္႕စင္ေရး ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ၾကရ၏။ စာသင္ခန္းတခန္းလုံး ေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုသြားေတာ့သည္။ ေန႕လည္ပိုင္း သခၤ်ာခ်ိန္ သင္ၾကား၍ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ေရေျခာက္ေအာင္ ေစာင့္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေခတၱအားလပ္ခ်ိန္ ေပးထားလိုက္ရေတာ့၏။

ဆရာမုန္းသည္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚဆင့္ထံသို႕ သြား၍ ထိုျပႆနာကို တင္ျပေဆြးေႏြးရေတာ့၏။

"ဆရာေတာ္ သင္တုန္းကေတာ့ အပိုကေလး မေခၚခဲ့ရဘူး။ ဆရာေရာက္လာေတာ့ ေခၚႏိုင္တယ္ထင္ျပီး ေခၚလာၾကတာ။ ဒီကိစၥ ဆရာ့ကို မေျပာမိဘူး။ ဆရာ သင့္သလိုသာ စီမံပါ ဆရာ။ ဆရာ့အတန္းသားေတြဘဲ။ ဆရာ့ သေဘာတခု လႊဲပါတယ္"

ဆရာမုန္းသည္ ညေနေက်ာင္းဆင္းခါနီးတြင္ မိမိအတန္းသားမ်ားကို ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္လိုက္ရေတာ့၏။

"ေက်ာင္းသို႕ စာရင္းမဝင္ေသးေသာ ကေလးမ်ားကို လုံးဝေခၚခြင့္မျပဳ"

XXXXX

(၁၉၇၉ ခုႏွစ္ စာေပဗိမာန္စာမူဆုရ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ ပထမဆုရ စာေရးဆရာ ၾကဴရတနာ ေမာင္ျမၾကိဳင္၏ ဆရာမုန္း ဝတၳဳတိုမ်ား စာအုပ္မွ ဝတၳဳတိုမ်ားကို ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)