ေတာင္ေတာင္အီအီအေတြး

ရာသီဥတုကလဲ ခုရက္ပိုင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနပါလိမ့္။ ဂ်ပန္ေက်ာင္းလာတက္ရမယ့္ ညီမေလးကို ခုဂ်ပန္မွာ အရမ္းပူတုန္းဘဲလို႕ ေမးလ္ပို႕လိုက္ကာမွ ေနာက္ရက္က် ေဆာင္းေလေအးေတြ အရမ္းတိုက္လာလို႕ တခါးေတာင္ ပိတ္ထားရတယ္။ ေဟာ! ညီမေရ ေဆာင္းဝင္လာျပီလို႕ ေမးလ္ထပ္ပို႕လိုက္ေတာ့ ေလက ၂ ရက္ဘဲတိုက္ျပီး ရပ္သြားျပန္ေရာ။ အခုက် ေႏြေခါင္ေခါင္အပူခ်ိန္ ျပန္ေရာက္သြားျပန္ေပါ့။ ေန႕ခင္းဘက္က် ေမွာင္က်လာျပီး မိုးရြာခ်င္ ရြာေနျပန္တယ္။ ေရာ္! ခက္ျပီ။ "ရန္ကုန္မိုးနဲ႕ ရန္ကုန္သား အစိုးမရ" လို႕ဘဲ ၾကားဘူးတာ "ဂ်ပန္မိုးေလဝသ အစိုးမရ"လို႕ ေပါင္းထည့္လိုက္ရမယ္။ ရန္ကုန္မိုးအစိုးမရတာ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ သိလိုက္ရတယ္။

မနက္ႏိုးခါစ ေကာင္းျပီးေကာင္းရက္နဲ႕ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ရာသီဥတုက ၉နာရီထိုးလို႕ ေက်ာင္းသြားမယ္ဆိုမွ ေကာက္ရြာခ်တာ။ ေလေရာ မိုးေရာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မစဲမယ့္ပုံဘဲ။ ေက်ာင္းနားမွာ ေနျပီး ဝီရိယေကာင္းၾကတဲ့ မမေတြဆိုေတာ့ လက္ခ်ာခ်ိန္ကပ္မွ အေဆာင္က ထြက္ၾကတာေလ။ မိုးရြာလဲ ေစာင့္လို႕မျဖစ္လို႕ သြားၾကရတယ္။ လယ္ကြင္းထဲက ေက်ာင္းဆိုေတာ့ ေလတိုက္ခ်က္က အေတာ္ဆိုးတယ္။ ထီးေဆာင္းလဲ မိုးအမႈန္ေတြလြင့္လို႕ ေခါင္းအထိ စိုကုန္ေရာ။ ေက်ာင္းအဝင္ဝေရာက္ေတာ့ မိုးက တျဖည္းျဖည္း စဲလာျပီ။ သံုးထပ္က စာသင္ခန္းေပၚ တက္လာရင္း မိုးတိတ္လို႕ ေနေတာင္ျပဴလာေသး။ ဟင္! ခုနက သူဘဲ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာျပီး ခုက် ေနပူလို႕။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႂကြက္စုတ္ျဖစ္ေနတာ ဒီအေဆာင္သူ၇ေယာက္ဘဲ။ ကားရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေရစိုအဝတ္ေတြလဲဖို႕ အေဆာင္ျပန္လိုက္ပို႕ေပးရတယ္။ ဒါမ်ိဳးက ခဏခဏၾကဳံေနၾက။ ဪ ရန္ကုန္မိုး ရန္ကုန္မိုး။ ရန္ကုန္သား အစိုးမရတာကေတာ့ ရည္းစားျဖစ္မွ သိသြားျပီ။ ရာသီဥတုလိုဘဲ၊ ခုေနသာ ေတာ္ၾကာ မိုးေကာက္ရြာ၊ ခုတိမ္ကင္းစင္ ခနေန လငပုတ္ဖမ္း အေတာ္ျမန္ပါ့။ ေတြးရင္းေတာရင္း အတင္းအုပ္တဲ့ဆီ ေရာက္သြားျပီ။

ဒီမွာ ခုက ေႏြနဲ႕ေဆာင္း ကူးခ်င္ခ်င္ဆိုေတာ့ ပူတဲ့ရက္ပူ ေအးတဲ့ရက္ေအး။ ဖ်ားခ်င္စရာ ရာသီဥတုေလး။ ဖ်ားလို႕မျဖစ္ပါဘူး။ ေတာ္ၾကာ "ေတာင္ေဝွးလဲေတာ့ ဖိုးသူေတာ္ ထူႏိုင္ျပီး ဖိုးသူေတာ္လဲေတာ့ ေတာင္ေဝွးမထူႏိုင္"ျဖစ္ေနမွာ။ အျမဲခ်ဴနာပါနာ ကိုယ္ခႏၶာက ေန႕တိုင္း ဟိုနားကိုက္ ဒီနားနာတာကလြဲျပီး အဖ်ားမလြယ္လို႕ ေတာ္ေသးတယ္။ အရင္ကဆို လတိုင္းနီးပါး ဖ်ားတာ၊ အေမနဲ႕ေနေတာ့ ဖ်ားရင္ "အေမ့! အဟင့္!"ဆိုျပီး ဂ်ီလို႕ရတယ္။ ဒီမွာဖ်ားလို႕က "ေယာက်္ား! အဟင့္"လုပ္ေနလို႕လဲ သူက အေမ့လို လူနာျပဳစုတတ္တာမဟုတ္။ အခ်ိန္တန္ ႐ုံးသြားရျပီ။ ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္မွ ျဖစ္မွာေတြ လိုက္လုပ္ရတာေပါ့။ (အေမ့အိမ္ကိုဘဲ အေမ့သမီး လြမ္းပါသည္။ :D) အလုပ္႐ႈပ္တဲ့ေန႕က် ဘာေတြ႐ႈပ္မွန္းမသိ မျပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္။ အိမ္အလုပ္က ကိုယ့္ဘာသာ ရပ္လိုက္မွ ျပီးတာ။ ဒီေတာ့ ဘေလာ့လိုက္လည္မည္၊ မနက္ပိုင္း အိမ္အလုပ္ေတြ Stop!! အလည္လြန္ျပီး ညေနပိုင္းေရာက္မွ ေစ်းသြားဟင္းခ်က္ဖို႕ ကမန္းကတန္း လုပ္ရေပါင္းလဲမ်ားျပီ။ (ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္ေတြ မ်ားေနတာ)

တခ်ိဳ႕ရက္က် အိမ္အလုပ္လဲ မယ္မယ္ရရ မလုပ္၊ ကြန္ပ်ဴတာလဲ မဖြင့္နဲ႕ မနက္ထမင္းဘူးထည့္ေပးျပီး ျပန္ႏွပ္ေနတာ။ အဲဒီအခါက် ပ်င္းပိုးပါထျပီး ဘာမွလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ air con ဖြင့္ျပီး ေစာင္ခ်ဳံထဲ ႂကြက္မင္းစည္းစိမ္တက္ေနေတာ့တာ။ မိုးေလးပါ ရြာလို႕ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ (ဘာမွ ေျပာမေကာင္းဘူး။) စာေရးမယ္ၾကံေတာ့ ပူအိုက္လို႕ အၾကံမထြက္၊ မိုးရြာေတာ့ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးၾကီးမို႕ စာမေရးခ်င္၊ ေဆာင္းက် ေအးလို႕ ထခ်င္ဘူး။ ပ်င္းရိျခင္းကလဲ ၆ပါးသာ ရွိေပလို႕ဘဲ။ အားလုံး ကိုယ့္ဆီလာစုေနသလားမွတ္ရတယ္။ gtalk ရဲ့ custom massages မွာ "ေအးသည္/ပူသည္/မိုးခ်ဳပ္သည္/ေစာသည္/ဆာသည္/ျပည့္အင့္သည္ အင္းမ္... ၆ပါးဘဲရွိေပလို႕သာေပါ့"လို႕ ေရးတင္ထားမိေတာ့ အိမ္က အမက "ဘတ္စ္ကား ၾကပ္သည္။ မိုးရြာသည္။ ေရၾကီးသည္"လို႕ လာထပ္ျဖည့္ေပးတယ္။

ပ်င္းျပီး စာမေရးရင္ ဘေလာ့ေလး ေျခာက္ကပ္ေနမွာစိုးလို႕ ဝတၳဳကိုဘဲ ၾကိဳးစားပမ္းစား ႐ိုက္တင္ေနတာ။ အေတာ္ေတာ့ အေျခအေနေကာင္းသား။ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္ရာေရးတုန္းက လူမလာသေလာက္ ဆရာမုန္းဝတၳဳတိုေတြနဲ႕က် လာဖတ္သူ အေတာ္မ်ားတယ္။ ပင္ကိုယ္ အေရးအသား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိေပါ့။ ဆရာမုန္းဝတၳဳတိုဆိုလို႕မွ သတိရတယ္။ ေရွ႕ဆက္႐ိုက္ရမယ့္ အခန္းေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္း "ငတက္ျပား"ဆိုတဲ့အခန္းက စာရြက္၂ရြက္ ျပဲေနတယ္။ ဖတ္ေနရင္း ေနာက္တမ်က္ႏွာကူးမွ ဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ စာရြက္နံပါတ္ၾကည့္လိုက္မွ အရင္းကေန အျဖဲခံရမွန္း သိေတာ့တယ္။ ဘယ္သူ လက္ေဆာ့ထားတယ္မသိ။ ဒီေတာ့ အဲဒီအခန္းကို ႐ိုက္ရေကာင္းႏိုး ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိနဲ႕ (အၾကံေပးၾကပါ)။ ဖတ္တဲ့သူေတြလဲ ကိုယ့္လို half-feel ၾကီး ျဖစ္မွာစိုးရဲ့။ ေပ်ာက္ေနနဲ႕စာေတြရဲ့ ေရွ႕နဲ႕ေနာက္ စာမ်က္ႏွာေတြကို ၂ေခါက္ ၃ေခါက္ေလာက္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နဲနဲပါးပါး ဆက္စပ္မိလာတယ္။

ဆရာမုန္းဝတၳဳတိုေတြနဲ႕ အပါးခိုေနတာ မKOMက ျမင္ပုံရတယ္။ "ေခတ္ေဟာင္းစာေလး ေတြ ဖတ္ရတာ ေကာင္း သလို ၿမရြက္ေဝ ရဲဲံဲ႕ ခံစားခ်က္ ကေလး မ်ား လို လည္.းဖတ္ ခ်င္ေနပါတယ္။ မေရးတာ ၿကာၿပီ။"လို႕ လာေျပာသြားတယ္။ ဧကန္တ မKOMဗိုက္ထဲမွာ ပုဏၰားေလး ရွိပုံဘဲ။ (ေက်ာင္းတုန္းက သူမ်ားေတြကို လိုက္ေနာက္တာ သြားသတိရတယ္။ ကိုယ့္ကို ခန္႕မွန္းေျပာတာေတြ မွန္တဲ့အခါ "ဟယ္ မွန္လိုက္တာ၊ နင့္ဗိုက္ထဲ ပုဏၰားေလးရွိပုံရတယ္" လို႕ေျပာလိုက္ရင္ အေျပာခံရသူက ျပဳံးျပဳံးၾကီးရွိတုန္း "ပုဏၰားၾကီးနဲ႕ ရတာထင္တယ္"လို႕ ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ံႈ႕မဲ့သြားတာေလ။) မKOMကေတာ့ အၾကားအျမင္ရတယ္လို႕ဘဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။ ေတာ္ၾကာ လည္ပင္းလာညႇစ္မွာ ေၾကာက္လို႕။ မဟုတ္ရင္ ေဆးထိုးအပ္ၾကီး ကိုင္ျပီးလာရင္ ဒြတ္ခ။ syringephobia ပါဆိုမွ။ ေရးေတာ့ေရးမယ္ မKOMေရ၊ ဦးေႏွာက္ကို ညႇစ္ၾကည့္ဦးမယ္။

မနိကလည္း ဘေလာ့မွာ စားစရာေတြ တမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳးတင္ျပီး ႏွိပ္စက္ပါ့။ မနက္စာအေၾကာင္းတင္ေတာ့ အိမ္က ကိုယ္ေတာ္က သူလဲ မနက္စာ ထမင္းစားခ်င္သတဲ့။ ကိုယ္က ထမင္းမစားတတ္သူမို႕ ေကာ္ဖီ၊ မုန္႕ (သို႕) ငွက္ေပ်ာသီးစားရင္ ျပီးေရာ။ အရင္က ကိုယ့္အၾကိဳက္လိုက္စားေနျပီးမွ ခုေတာ့ ထမင္းခ်င္ျခင္းတက္ေနတယ္။ အေျပးအလႊား စဥ္းစားရျပီ။ ထမင္းဘူးျပင္ဖို႕အျပင္ မနက္စာပါ လုပ္ဖို႕။ ဟင္းရည္ကေတာ့ "မီဆို"အႏွစ္နဲ႕ ခ်က္ရတာ ျမန္တယ္။ စိတ္ကူးရသလို ၾကက္ဥဟင္းရည္ေလးခ်က္လိုက္၊ ပဲျပားဟင္းရည္ေလးလုပ္လိုက္နဲ႕ ဂ်ပန္စတိုင္ေတြခ်ည္းဘဲ။ အမွန္ေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ သက္သာလို႕။ ထမင္းအတြက္ကဘဲ ေခါင္းေျခာက္ရတာ။ ဘာေတြလုပ္ေပးမွန္းေတာ့မသိေတာ့ဘူး။ စဥ္းစားလို႕ရတာ တခါက ပဲေၾကာ္နဲ႕ထမင္းျဖဴနယ္တာ။ ဆီက ေျမပဲဆီမရွိေတာ့ ႏွမ္းဆီနဲ႕နယ္ရတယ္။ ပဲေၾကာ္ကလဲ မုန္႕ဟင္းခါးထဲ ထည့္စားရတဲ့ဟာကို ေခ်လိုက္တာ။ က်န္တာ သိေတာ့ဘူး။ ေနာက္က် အလြယ္လုပ္လို႕ရေအာင္ ဂ်ပန္မွာ ထမင္းျဖဴနဲ႕ နယ္စားရတဲ့ အမႈန္႕ေတြ သံုးမ်ိဳးေလာက္ ဝယ္ထားလိုက္တယ္။ ဒီမနက္ အဲဒါနဲ႕ဘဲ နယ္ေပးလိုက္တယ္။ "ဘယ္လိုလဲ" စားေကာင္းရဲ့လားလို႕ ေမးေတာ့ "အင္း.. ေကာင္းပါတယ္"တဲ့။ "--ပါတယ္"ဆိုေတာ့ "ေကာင္းတယ္"မဟုတ္ဘူးေပါ့လို႕ အားငယ္သြားတယ္။ "အဲလိုဟုတ္ဘူးေလ မိန္းမလက္ရာ မဟုတ္လို႕ ေျပာတာ၊ စားေကာင္းတာေပါ့"လို႕ ထပ္ေျပာမွ နဲနဲေက်နပ္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ "ဟင္းရည္က မိန္းမ လက္ရာေလ"လို႕ အထြန္႕တက္လိုက္ေသးတယ္။ "ဟင္းရည္ အရမ္းေကာင္းတယ္"လို႕ ထပ္ေျပာမွ သြားမစိႏိုင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဟင္းရည္က ဘာခက္တာလိုက္လို႕။ ဟိုတခါ ဆရာမအိမ္ သြားလည္တုန္းက မွတ္ထားတာ။ ပဲျပားကို ေသးေသးတုန္း၊ ေရထဲ "ဒါရွိ-Dashi"ဆိုတဲ့ ငါးကထုတ္ထားတဲ့ ဂ်ပန္ဟင္းခတ္အမႈန္႕ထည့္၊ ပဲငံျပာရည္ နဲနဲနဲ႕ "မီရင္း-mirin" ဆိုတဲ့ အခ်ိဳရည္ထည့္တည္၊ ဆူရင္ မီးပိတ္။ ဟင္းရည္ခြက္ထဲထည့္ျပီး အေပၚက "မိစြတ္ဘ"အရြက္ေလးတင္လိုက္။ ျပီး၏ ေပါ့။


မနက္စာကို ဘာေတြမ်ား စားခ်င္သတုန္းလို႕ေမးမိေတာ့ အင္းမ္... ထမင္းသုပ္တို႕၊ မုန္႕ဖတ္သုပ္တို႕လိုမ်ိဳးေတြေပါ့ဆိုေတာ့ မဇနိ ပို႕စ္ကို အလြတ္ဖတ္ျပီး လာေျပာေနသလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ မနက္အသုပ္သာ ထသုပ္ရလို႕ကေတာ့ ထမင္းဘူးပါ လြတ္သြားမယ္ထင္ရဲ့။ ညကလည္း အိပ္ခါနီးမွ မဇနိရဲ့ "ထမင္းစားလို႔သိပ္မေကာင္းတဲ့အခါ"ဖတ္ျပီး သြားရည္က်ေနျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့ "Royal-Myanmar"က "သက္သက္လြတ္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ" ကို ဆက္ဖတ္ေနလို႕ "ေတာ္ေတာ့ အိပ္ခါနီး စားစရာလိုက္မၾကည့္ေနနဲ႕။ ပိတ္"လို႕ ဟန္႕လိုက္ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ ေရခဲေသတၱာဖြင့္လိုက္၊ မုန္႕ျခင္းေတာင္း ႏိႈက္လိုက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သြားေခ်ာင္းလိုက္ လုပ္လာေတာ့မွာ။ အဲဒီက် ကိုယ္ဘဲ အလုပ္မ်ားေတာ့မယ္။ အိပ္ခါနီး စားတာ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မယ္၊ မေကာင္းဘူးလို႕ ေျပာထားရတယ္။ (က်မ အလုပ္႐ႈပ္တာလဲ မေကာင္းဘူးေလ။ )