မုန္႕ဆီေၾကာ္ေလးမ်ား

မုန္႕ဆီေၾကာ္ ေၾကာ္နည္းေျပာဖို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ မရွိေသးတဲ့ မုန္႕ဆီေၾကာ္ကို ႏႈတ္ခမ္းနာနဲ႕ တည့္ပါ့မလားေတြးေနမိတာပါ။ မသုႏွင္းဆီစီမွာ ေဘဘီဆိုတဲ့ ပို႕စ္ေလးဖတ္ျပီး အမေျပာတာ ဟုတ္တယ္လို႕ ကိုယ့္ဘာသာ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ႕ ေထာက္ခံေနတာ။ ရည္းစားဘဝတုန္းကလဲ ဘယ္ေတာ့ယူၾကမွာလဲ မယူၾကေသးဘူးလားနဲ႕ ခနခန ေမးခံရတယ္။ ဪ ဒြတ္ခ ဒြတ္ခ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ကို။ ယူျပီးေတာ့ေရာ ေမးခြန္းေတြ ရပ္မသြားျပန္ဘူး။ ကေလးမယူၾကေသးဘူးလားတဲ့။ တစ္ေယာက္ေမြးျပီးရင္ေကာ ေနာက္ထပ္မေမြးဘူးလားလို႕ ထပ္ေမးၾကမယ္ထင္ရဲ့။

ကေလးဆိုတာ အိမ္ေထာင္ရဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးေလးပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ကေလးရွိတိုင္း သာယာမယ္လို႕ေတာ့ တထစ္ခ် မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ကေလးမရဘဲ ေသတပန္သက္တဆုံး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပါင္းသင္းသြားၾကတာ ရွိတာဘဲ။ ကေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိရက္နဲ႕ ေဖာက္ျပားသူေတြလဲရွိတာပါဘဲ။ အရင္က ကေလးယူ/မယူကို အဲေလာက္ထိလဲ မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။ မေတြးေသးတာဆို ပိုမွန္မယ္။ ဒီမွာ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ကိုယ္နဲ႕ အသက္မတိန္းမယိန္းေတြမို႕ စိတ္ကူးရရင္ သူတို႕ကိုလဲ ေမးၾကည့္တယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ကေလးယူဖို႕ ငယ္ေသးတယ္တဲ့။ ဟုတ္မွာေပါ့ေလ။ ဒီကအျမင္နဲ႕ ျမန္မာကအျမင္နဲ႕က လုံးဝမွ မတူတာ။ ျမန္မာမွာေတာ့ "သမီးကညာ အခါမလင့္ေစႏွင့္" တို႕ "ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အစိတ္ပိုင္း အရြယ္ေတာ္ တဆိတ္ဟိုင္း" တို႕စုံလို႕ဘဲ။

ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္။ "အသက္အစိတ္မွ ပုခက္မခ်ိတ္ရင္ တသက္မနိပ္ဘူး" တဲ့။ ဒါဆို အသက္အစိတ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ပုခက္မခ်ိတ္ႏိုင္ေသးလို႕ တသက္မနိပ္ရေတာ့မွာက်ေနျပီ။ ကေလးဆိုတာကလဲ ကိုယ္နဲ႕ ထိုက္ဦးမွ။ ေဆးခန္းမွာ လုပ္တုန္းက ျမင္ဖူးတာဆိုရင္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံထားႏိုင္တဲ့အိမ္ေထာင္ေတြမွာ ကေလးေတာ္ေတာ္နဲ႕ မရၾကျပန္ဘူး။ ေဆးစစ္ရလိုက္ ေဆးေသာက္ရလိုက္နဲ႕ စုံေနတာဘဲ။ က်မတို႕ groupထဲက အမၾကီးလဲ အဲလိုဘဲ။ အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့အထိ ကေလးမရေသးတာမို႕ စိတ္ပူျပီး ဆရာဝန္ ျပေနရတယ္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး ေဆးစစ္ေတာ့လဲ အားလုံးေကာင္းတယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကေလးမရၾကဘူး။ ၂ခါ ၃ခါေလာက္ျပျပီး အမၾကီးလဲ စိတ္ညစ္ျပီး မျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ OGျပရတာကလဲ အရွက္ကုန္ဘဲကိုးေလ။

မေတာင့္မတေနရမယ့္ ဝမ္းထဲ မဝင္စားၾကဘဲ ေရမ်ားရာ မိုးရြာေနတာလဲ အမ်ားၾကီး။ ျမိဳ႕စြန္မွာ ေက်ာင္းတက္လာေတာ့ ေက်ာင္းနားက က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္မွာဆို ကေလးေတြ ပလုံစီေနတာဘဲ။ နပ္မွန္ေအာင္လဲ စားၾကရပုံ မေပၚပါဘူး။ ပညာေရးဆိုတာ ေဝးေရာ။ အမိႈက္ပုံေတြ ေတာင္းစားေနတာေတြ ေျမာင္းထဲေတြမွာ သူတို႕ေလးေတြကို ျမင္ရရင္ ဘာကိုစိတ္ဆိုးရမွန္းမသိ စိတ္ဆိုးတယ္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႕မိဘေတြကိုဘဲ။ သားသမီးဆိုတာ ရတနာဆိုေပမယ့္လည္း လူလူသူသူမထားႏိုင္ဘဲ ေမြးတာကို အျပစ္လို႕သြားေျပာရင္ ကိုယ္ကဘဲ လြန္သြားမလား။ သားဆက္ျခားပညာေပး မက်ယ္ျပန္႕တာကိုဘဲ အျပစ္သြားေျပာရမလား။ ဘယ္ကဘာကို ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ လူ႕ဘဝကဝင္စားဖို႕က နတ္ျပည္ကအပ္တစင္းနဲ႕ လူ႕ျပည္ကအပ္တစင္း ထိရဖို႕ထက္ခက္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႕က် ထိ'ထိႏိုင္လြန္းတယ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေဖကေတာ့ ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါကို ၾကည့္ရင္ လူေတြဘယ္ေလာက္ ကုသိုလ္တရား နဲပါးလာလဲ သိရတယ္တဲ့။ ျပဳဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ နည္းလာေတာ့ ကံေကာင္းလို႕ လူ႕ဘဝေရာက္လည္း မျပည့္မစုံေနရတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေရာတဲ့။ ဟုတ္မွာ။

ကိုယ့္ကလွည့္က်ရင္ ဘယ္လိုလာမယ္ မသိပါဘူး။ အရင္က ကေလးကိစၥမေတြးမိေပမယ့္ ဘေလာ့ဂင္းေနေတာ့ အားက်စရာေလးေတြ ျမင္လာရတယ္။ ပထမဆုံး သတိထားမိတာ WeSheMeဘေလာ့ပါ။ အဲဒီမွာ ကေလးေလးေတြ ပုံအသစ္တင္တိုင္း သြားသြားေခ်ာင္းရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခား ဘေလာ့ေတြဆီမွာပါ ကေလးေလးေတြကို ျမင္ျပီး သေဘာေတြက်လို႕။ ဟိုတေလာက LittleMoonမွာ သားေလးပုံကို ၾကည့္ျပီး အိမ္ၾကီးရွင္ကေတာင္ သေဘာေတြက်ေနတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ မသိတဲ့ (မရင္းႏွီးေပမယ့္ အျမဲဖတ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ေတြမွာ) ကေလးေလးေတြ ေမြးလို႕ ကေလးအေၾကာင္းေတြ ဓာတ္ပုံေလးေတြျမင္ရရင္ ဘာကိုဝမ္းသာမွန္းမသိ ဝမ္းသာတယ္။ ဒီမနက္ ကိုလူသစ္ရဲ့ ဘေလာ့မွာ သူ႕သမီးေလးပုံေတြၾကည့္ျပီး အသည္းယားလိုက္တာ။ ဘေလာ့ေရးစက လာအားေပးတဲ့ စင္ကာပူက အဘကလဲ ဟိုတေလာက အေဖအျဖစ္ ရာထူးတက္သြားျပီ။ (အသက္ၾကီးလို႕ အဘလို႕ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး၊ မမေႏြလည္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး နာမည္ဖ်က္ထားတာ။ စိတ္မဆိုးဘူးဟုတ္ ဘဘ"စင္")။ အဘရဲ့ ကေလးဓာတ္ပုံေလးကလဲ ဂ်စ္ခ်ာေလး၊ မိန္႕မိန္႕ၾကီး ျပဳံးျပီးအိပ္လို႕။

ဪ မစားရ အေညွာ္ခံ။ ကိုယ္တိုင္ေမြးပါလားဆိုေတာ့ အေျခအေန မေပးေသးဘူးလို႕ဘဲ ေျပာရမွာဘဲ။ တိုင္းတပါးမွာ ကေလးေမြးရတာ လြယ္တာမွမဟုတ္တာ။ ကေလးေမြးတဲ့ကိစၥက နဂိုကတည္းက လြယ္တာဟုတ္တဲ့အျပင္ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ ေမြးရမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ေမြးရတာလို အေဆြအမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူေတြၾကား ေနရမွာမွမဟုတ္တာေလ။ ျပီးေတာ့ သတၱိမရွိေသးဘူးလို႕လဲ ေျပာရမယ္။ ကိုယ့္က်န္းမာေရးက ခ်ဴနာပါနာရယ္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ စိတ္ပူတာေပါ့။ ကေလးလိုခ်င္ရင္ေကာ ရပါ့မလားေပါ့။ သူကေတာ့ ရရ/မရရ ကိစၥမရွိဘူးတဲ့။ တညွိဳးၾကီးဘဲ။ က်မကသာ အဓိကဆိုဘဲ။ ဝမ္းသာရမွာလား ဝမ္းနည္းရမွာလားေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ကေလးရရင္လည္း သမီးေလးသာ လိုခ်င္သတဲ့။
ဒီေလာက္ တသမီးထဲ သမီးေနတာ ဒါမ်ိဳးေလး သုံးေယာက္ တျပိဳင္ထဲဆို ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး။ က်မက အရင္က သမီးဆိုတဲ့ feelingမရွိေပမယ့္ သူက သမီး သမီး လို႕ဘဲေျပာေနေတာ့ သမီးေလးရရင္ ေကာင္းမွာ။ မမေႏြလည္ကေတာ့ အားေပးတယ္၊ tonari no Totoro ႐ုပ္ရွင္ထဲက meiလို သမီးေလး ေမြးပါတဲ့။ ေကာင္းသားမ်ားဘဲ။ မနက္-မနက္ ႏိႈးရခက္တဲ့ သူ႕အေဖကို ကိုယ္ေပၚတက္ျပီး "အိုကိ႐ိုးးးးးး"ဆိုျပီး အာျဗဲၾကီးနဲ႕ ႏိႈးခိုင္းရမယ္။ meiလို သမီးေလး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕အေဖလဲ တိုတို႕႐ိုလို ကိုယ္ခႏၶာ ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ။ :D


ကေလးသာ မရွိေသးတယ္။ က်မက ဒီကလူေနမႈစ႐ိုက္ကိုၾကည့္ျပီး ခ်ိဳသဲကို ဘယ္မွာထားရပါ့ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဘာသာတရားအယူမရွိတဲ့သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ပါ့မလားတို႕၊ ျပီးရင္ ဒီကေက်ာင္းေတြမွာ ေခတ္စားတဲ့ 'အီဂ်ီမဲ့'လို ဝိုင္းအႏိုင္က်င့္တာမ်ိဳးတို႕ ျဖစ္ေလမလားတို႕ အထက္တန္းအရြယ္ေလာက္ေတြရဲ့ ရည္းစားသနာကားေတြ လႊင့္လႊင့္ေနေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ အတုျမင္ အတတ္သင္ျပီး ဒန္႕ကြၽဲပင္ ပုခက္ဆင္ေလမလားတို႕ အစုံေတြးျပီး စိတ္ပူေနတာေလ။ အဲဒါေတြေတြးေလ ေခါင္းခဲေလဘဲ။ ကိုယ့္အပူနဲ႕ ကိုယ္ဟာကို သူငယ္ခ်င္းေတြက တေမွာင့္။ ဟိုတေလာက အြန္လိုင္းဝင္မိပါတယ္၊ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက တေယာက္ျပီးတေယာက္ဝင္လာျပီး ဟဲ့ ကေလးမယူေသးဘူးလားလုပ္ေနတယ္။ တႏိုင္ငံစီျဖစ္ေနလို႕သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ အားလုံး တိုက္ျပီးလာေျပာေနသလားမွတ္ရတယ္။ တေယာက္ျပီးတေယာက္ လွည့္ပတ္ေျဖရင္း ငါ့ႏွယ္ ဒီေန႕က်မွ ဘာျဂိဳလ္ဝင္ပါလိမ့္လို႕ ရီခ်င္လိုက္တာ။ သူတို႕က် ခုထိမယူႏိုင္ၾကေသးဘဲနဲ႕။ အစပိုင္းေတာ့ ေကာင္းျပီးေကာင္းရက္ ေျပာေနရာက ေနာက္ေတာ့ ဂ်စ္တစ္တစ္လုပ္ခ်င္တာနဲ႕ ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့တာဘဲ။ ျဖည္းျဖည္းေပါ့တို႕ မၾကာမီလာမီ ေမွ်ာ္တို႕။ ဒါေတာင္မွ ဆက္ေျပာေနရင္ေတာ့ ေအးပါ၊ we try our bestလို႕ေျပာလိုက္တယ္။ အဲလိုက် တိတ္သြားေတာ့တယ္။ ေအးေရာ။