အားကိုး

ေတြးၾကည့္ရင္ က်မ သူမ်ားကို အေတာ္အားကိုးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မလုပ္တတ္ မလုပ္ႏိုင္လို႕ အားကိုးတာရွိသလို လုပ္ႏိုင္ရဲ့သားနဲ႕ အားကိုးတာလဲရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕တုန္းကေတာ့ တခုခုဆို ဦးေဆာင္ခ်င္တဲ့သူေတြရွိေတာ့ ကိုယ္က သူတို႕ဦးေဆာင္ရာေနာက္ လိုက္လိုက္ရင္ျပီးသြားေရာ။ ကိုယ့္ထက္ ငယ္သူေတြဆိုေပမယ့္လည္း leader လုပ္ႏိုင္တဲ့လူမ်ိဳးဆိုလဲ အားကိုးလိုက္တာပါဘဲ။ အဲ~ ကိုယ့္ကို အားကိုးမယ့္သူနဲ႕ေတြ႕ရင္ေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ အရဲကိုးျပီး ဦးေဆာင္ပါတယ္။

အိမ္ၾကီးရွင္ ရန္ကုန္မွာ အတူရွိတုန္းကဆို ဘယ္သြားခ်င္ခ်င္ သူ႕ကိုအားကိုးပါတယ္။ သူနဲ႕ခြဲေနရေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အားကိုးရေတာ့တယ္။ ခက္တာက အျပင္ကိစၥေတြကိုဆို တေယာက္ထဲ မသြားရဲ မလာရဲပါဘူး။ သယ္ခ်င္းေတြကလဲ သူ႕အလုပ္နဲ႕သူမို႕ မအားၾကေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေမာင္ေလးကိုဘဲ ဆြဲေခၚျပီး သြားရေတာ့တယ္။ သူကလဲ နယ္ကလာတာမို႕ ဘယ္ကားစီး ဘယ္ေရာက္ ဘယ္မွတ္တိုင္ဆင္း ဘာမွမသိ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ထဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ျဖစ္ေနတာထက္ ေမာင္ေလး ေဘးမွာရွိေတာ့ အားရွိတာအမွန္။ ေမာင္ေလးက ဘာမွအကူမွမရေပမယ့္ ကိုယ့္ေဘးမွာ အသိအကြၽမ္း တေယာက္ေယာက္ရွိေနမွဆိုတဲ့ အားကိုးစိတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။ ဒီစိတ္ေၾကာင့္လဲ ခုခ်ိန္ထိ အျပင္သြားဖို႕အေရးဆို တေယာက္ထဲ ေဝးေဝးလံလံ မသြားရဲပါဘူး။ အိမ္မွာေနရင္ေကာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးသလားဆို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုးပါတယ္ ေျပာရမယ္။ အေမနဲ႕အတူဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ကို အားကိုးျပီး TTMYလုပ္ပါတယ္။ အေမနယ္ျပန္သြားတဲ့အခါေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အားကိုးပါတယ္။

ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာနဲ႕က် သူ႕ကို အားကိုးတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ မလုပ္ႏိုင္ဘူးထင္တဲ့ဟာမ်ိဳးေတြဆို သူ႕ကိုေျပာရတယ္။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြက လုံးဝမရေတာ့ သူလုပ္မွ ျဖစ္ႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ရက္နဲ႕ အားကိုးျပီး ေစာင့္ေနတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ ျပီးမွ စိတ္မရွည္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာ ေကာက္လုပ္ပါတယ္။ ဟိုတေလာက မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခန္းနဲ႕ Toiletအခန္းက exhaust fans အေပါက္ေတြကို filterကပ္ဖို႕က်န္ေနတာ သူ႕ကိုေျပာထားတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မကပ္ျဖစ္ပါဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ့ exhaust fanတုန္းက သူဘဲကပ္ေပးတာမို႕ပါ။ ေစာင့္ရတာၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဘဲ ေလွကားေထာင္ျပီး တပ္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ ဘာမွလဲ ခက္ခက္ခဲခဲမဟုတ္သလို အခ်ိန္လဲ မကုန္ပါဘူး။ အားကိုးေနတာမို႕ ၾကာေနတာပါ။

အခန္းလြတ္ထဲက စင္ကို ထမင္းစားခန္းထဲေရႊ႕ေတာ့လဲ အဲလိုပါဘဲ။ စင္က ေတာ္ေတာ္ေလးပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ ခ်ျပီးမွ ေရႊ႕ရင္ေတာ့လဲ ရပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာပစၥည္းေတြ ထပ္တင္ထားတာမို႕ မခ်ခ်င္တာပါ။ ခ်တုန္း လြတ္က်ရင္ ေတာ္ၾကာ အဆူခံရမယ္ေလ။ ဒီအတိုင္း တြန္းေရႊ႕ပါတယ္။ ဘီးတပ္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ အေတာ္ေလးတယ္။ ထမင္းစားအခန္းဝမွာ အထစ္ရွိတာမို႕ အဲဒီတေနရာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မေရႊ႕ရတယ္။ မ,မႏိုင္လိုက္တဲ့ တခ်က္မွာေတာ့ ၾကမ္းမွာ အစင္းရာထင္သြားတယ္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတာမို႕ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ေလ။

ဟင္းခ်က္ဓား တုံးေနတာ ၾကာေနျပီ။ အသစ္ထပ္ဝယ္မယ္ စိတ္ကူးမိေပမယ့္ မဝယ္ျဖစ္ဘူး။ ဓားတုံးတိုင္းသာ အသစ္ဝယ္ရရင္ မျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါနဲ႕ဘဲ ဓားေသြးေက်ာက္ေလး ရွာဝယ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ေနာက္ေက်ာက အညႊန္းဖတ္ျပီး ေသြးလိုက္တာ မဆိုးပါဘူး။ သူ႕ကို ဓားေသြးတတ္သလားဆိုေတာ့ ဟင္အင္းလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဓားေသြးတာေတာင္ ျမင္ဖူးပုံမရဘူး။ ဓားမေသြးတတ္ေပသိ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြေဆးေပးတတ္တာမို႕ အားကိုးရပါတယ္ေလ။

ကြန္ျပဴတာနဲ႕ပတ္သက္တာ အားလုံးကေတာ့ 100% သူ႕အားကိုးရတာ အမွန္ပါ။ မိုးေလဝသေကာင္းမယ့္အခ်ိန္ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေစာင့္ရတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ ဒီေန႕ေတာ့ သူ႕"ဝယ္သာ"ေကာင္းေနတာနဲ႕ ေဟာင္းေနတဲ့ ဘေလာ့ေလးကို အကႌ်အသစ္လဲေပးလို႕ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ဖို႕ၾကံလဲ ကုဒ္ေတြအေၾကာင္း ဘာမွနားမလည္တာေလ။ ေလွ်ာက္လုပ္ရင္ လင့္ေတြေပ်ာက္ကုန္မယ္လို႕လဲ ေျပာထားတာကိုး။ ခုေတာ့ သူ႕အားကိုးနဲ႕ ဘေလာ့ေလး ဒီဇိုင္းေျပာင္းလို႕ရသြားလို႕ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္။ "အာရိဂတိုးနဲ~"
(အားကိုးပါရေစ.... အားကိုးပါရေစရွင့္...ေနာ္)