ဟိုဟိုဒီဒီ

ဘေလာ့မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာသြားျပီ။ မ်က္ေစ့ပါဝါတက္တာရယ္ ရာသီဥတုက ရုတ္တရက္ ေအးလိုက္ပူလိုက္မို႕ ေနမေကာင္းတာရယ္နဲ႕ ဘေလာ့ကို ေလွ်ာ့ထားရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ မ်က္ေစ့ကို အနားေပးထားလားဆိုေတာ့ ဟုတ္ဘူး၊ ညဥ့္နက္အထိ TVၾကည့္ၾကည့္ေနတာ။ အိပ္ေရးမဝတာပါေပါင္းျပီး မူးေနာက္ေနာက္ ထပ္ျဖစ္ေတာ့တာဘဲ။ ဘေလာ့က မေရးတာၾကာေတာ့ ျပန္ေရးမယ္လုပ္တိုင္း ဘာက စေရးရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ေယာင္းမ ေရာက္ေနတုန္းေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြမွာ တခုခုလုပ္စားျဖစ္တာမ်ားတယ္။ အရင္ကေတာ့ အေတာ္စိတ္ပူတာ။ တသက္နဲ႕တကိုယ္ အိမ္ၾကီးရွင္ကလြဲျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ ခ်က္ျပဳတ္မေကြၽးဖူးဘူး။ သူကလည္း ကိုယ္ခ်က္သမွ် ေကာင္းေကာင္း/မေကာင္းေကာင္း စားတာေလ။ ျပီးေတာ့ ဒီမွာ အိမ္ကိုလာလည္ဖူးသူ မရွိေသးဘူး။ စစပိုင္းေတာ့ သုံးေယာက္စာ ဘယ္ေလာက္ခ်က္ရမယ္ မမွန္းတတ္ဘူး။ ၂ ရက္ေလာက္ေနေတာ့ မွန္းလို႕ရသြားတယ္။

ေယာင္းမေရာက္ေနတုန္း ၂ပတ္ေလာက္ကလည္း မိုးရြာရြာေနျပီး ရာသီဥတု မသာယာတာနဲ႕ ဘယ္မွလည္း မထြက္ျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ မဝါဝါဆီက sms ေရာက္လာတယ္။ မလုလုေရာက္ေနလို႕ အဆင္ေျပရင္ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတယ္။ မလုလုက Schedule ကို ေမးလ္က ပို႕လိုက္တာ ကိုယ့္ဘာသာ ေန႕မွားဖတ္ျပီး တိုက်ိဳမွာ မရွိေတာ့ဘူးမွတ္ေနတာ။ ေနာက္မွ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕ျပီးေမးေတာ့မွ မသြားရေသးဘူးဆိုတာနဲ႕ မဝါကို လွမ္းဆက္သြယ္ရတယ္။ မိုးေလဝသ ခန္႕မွန္းခ်က္ေလးၾကည့္ျပီး ေနသာမယ္ဆိုတာနဲ႕ မဝါနဲ႕ ခ်ိန္းျပီး မလုလုတည္းတဲ့ဆီ သြားဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ တေယာက္ထဲဆို ရထားမစီးရဲလို႕ သြားျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ့ ေယာင္းမလည္းရွိေတာ့ အေဖာ္ရတာမို႕ပါ။ လမ္းမွားလည္း ၂ေယာက္ဆိုေတာ့ သိပ္မေၾကာက္ပါဘူး။ မေၾကာက္ဘူးသာေျပာတယ္ ညဘက္မွာ google maps ကေန လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္တာလည္း အခါခါ street view နဲ႕ ထြက္ေပါက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ျပီး သြားမယ့္ေနရာမွာ ေတြ႕ႏိုင္တာေတြကို အလြတ္ရေအာင္မွတ္ရတယ္။ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ေရာက္သြားလို႕ ေတာ္ေသးတယ္။

မလုလုကလည္း စားစရာေတြ ေပးလိုက္တာ အမ်ားၾကီးရယ္။ အားနာလိုက္တာ။ ေက်းဂ်ဴးလည္း အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ ငါးပိေထာင္း ေမာ္လျမိဳင္အေထာင္းက စပ္စပ္ေလးနဲ႕ အရမ္းစားလို႕ေကာင္းတယ္။ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားမယ္ဆိုတာ မ႐ိုက္ျဖစ္ေသးဘူး။ မုန္႕ဟင္းခါးထုပ္ကေတာ့ အိမ္ကပို႕ထားတာ အရင္စားရမယ္။ ေနာက္မွ မလုလုေပးတာ ခ်က္စားမယ္။ ပင္ပြါးေစ့နဲ႕ ေက်ာက္ေက်ာမႈန္႕ထုပ္လည္းပါတယ္။ အိမ္မွာ ယိုးဒယားဆိုင္က ဝယ္ထားတဲ့ အုန္းသီးေဖ်ာ္ရည္လည္းရွိတာမို႕ ေက်ာက္ေက်ာက်ိဳၾကည့္မယ္ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ အျဖစ္မရွိပုံမ်ား ေရဘယ္ေလာက္ သၾကားဘယ္ေလာက္ထည့္ရမယ္က မသိ။ အညႊန္းမွာ က်ပ္သားနဲ႕ အေလးခ်ိန္ရွိေပမယ့္ က်ပ္သားအေလးခ်ိန္က သိဘူးေလ။ လူလည္းနည္းေတာ့ အမႈန္႕ကို တဝက္ဘဲ က်ိဳမယ္ စိတ္ကူးျပီး မွန္းသမ္းထည့္လိုက္တယ္။ ေယာင္းမနဲ႕ ၂ေယာက္သား ဒီေလာက္ဆိုရျပီလားမသိနဲ႕ က်ိဳရင္းက်ိဳရင္း ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္သြားသားပါဘဲ။


ႏို႕စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ဗူးလည္း ရွိေနေတာ့ ေက်ာက္ေက်ာေလးေတြ မွ်င္မွ်င္ျဖစ္ေအာင္လွီးျပီး အေအးလုပ္ေသာက္လိုက္ေသးတယ္။


အဲဒီေန႕က တုံယမ္းဆံျပားျပဳတ္ စမ္းလုပ္ျဖစ္တယ္။ အရမ္းၾကိဳက္လို႕ ယိုးဒယားဆိုင္ေရာက္တိုင္း စားေနၾကပါ။ အရင္က တခါ စမ္းလုပ္ဖူးတယ္ သိပ္မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဒီတခါ ဆံျပားေရာ စပါးလင္ပါ ေသခ်ာဝယ္ထားတာမို႕ ထပ္ၾကိဳးစားၾကည့္တာ။ ဆိုင္မွာစားရတာနဲ႕ တူတာမို႕ ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ ေက်နပ္သြားတယ္။


ေယာင္းမကို အတန္းလည္းအတူေခၚသြားတာမို႕ သူျပန္ခါနီးမွာ senseiက တိုက်ိဳကိုလာရတာ ဘာကေကာင္းတယ္ထင္လဲလို႕ေမးေတာ့ က်မခ်က္တဲ့ ျမန္မာဟင္းေတြစားရတာ ေကာင္းတယ္ဆိုလို႕ စိတ္ထဲက ဟဲ့ ပလုတ္တုတ္လို႕ ျဖစ္သြားရတယ္။ ဘာမွ အၾကီးတက်ယ္မခ်က္မိတာ အမွန္ပါ။ ျပန္ခါနီး ဟင္းခ်က္နည္းေတြ ေရးမွတ္မယ္ဆိုေတာ့ ဘာခ်က္ေကြၽးမိမွန္း မမွတ္မိလို႕ ထမင္းဘူးေတြကို ေျပးၾကည့္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ပုံေတြ save မျဖစ္သြားလို႕ မတင္ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ ဘာေတြခ်က္ျဖစ္လည္းဆို ပိတ္ရက္ေတြမွာ ၾကာဇံခ်က္၊ တုံယမ္းဆံျပားျပဳတ္၊ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ၊ ေၾကးအိုးျပဳတ္၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ စတာေတြပါ။ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္စားဖို႕ေတာ့ မမွီလိုက္ဘူး။ ဒါနဲ႕ ၾကားရက္တရက္မွာေတာ့ စမူဆာ ေၾကာ္စားျဖစ္လိုက္တယ္။ ၾကက္ဆီထမင္းလည္း လုပ္စားျဖစ္တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဘေလာ့က ေပ်ာက္ေနတာ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ေနတာ မ်ားတာလည္းပါတယ္လို႕ ဆင္ေျခတက္ခ်င္တာပါ။