တနလၤာေန႕က တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းရယ္ ကိုးရီးယားသူရယ္နဲ႕အတူ အိမ္နားက Sensei ဆီကို သြားလည္ခဲ့ပါတယ္။ တကူးတကလာလည္ၾကတယ္ဆိုျပီး Sensei က စာနဲနဲလုပ္ရေအာင္တဲ့။ (တိန္!) ပထမက ေႏြေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ေႏြရာသီ သီခ်င္းေလး သင္ေပးတယ္။ သီခ်င္းကို ဟိုဘက္မွာ တင္လိုက္ျပီ။ သီခ်င္းသင္ျပီးေတာ့ game ေဆာ့ဖို႕အတြက္ စာတစ္ရြက္ အရင္သင္ပါတယ္။ 5W1Hဆိုတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေကာက္တာ သတင္းလႊင့္တာမွာ သုံးတဲ့နည္း အေၾကာင္းပါ။ 5W1H က When, Where, Who, What, Why, How ဆိုတာပါ။ က်မတို႕ ၁၀တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာသားကို စကားေျပျပန္ရင္ ေရးရသလိုမ်ိဳးပါ။ အဲဒါသင္ျပီးေတာ့ Sensei က game သံုးၾကိမ္ေဆာ့ဖို႕အတြက္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ စာရြက္ ၃ရြက္ ေဝပါတယ္။ စာရြက္တိုင္းမွာ 1- 2- 3- 4- တပ္ထားျပီး တဲတဲေလး ျဖဲထားပါတယ္။ 1-အခ်ိန္ 2-ေနရာ 3-ဘယ္သူ 4-ဘာလုပ္ ဆိုတာ သူမ်ားမျမင္ေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ေရးရပါတယ္။ Sensei လည္း ေရးပါတယ္။ ျပီးရင္ ၄ပိုင္းလုံး ျဖတ္၊ နံပါတ္တူရာတူရာ ေမွာက္ရက္ ၄ပုံထပ္ျပီး ၄ပုံလုံး ဖဲခ်ပ္ ကုလားဖန္ထိုးသလို ေမႊလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အပုံတိုင္း တစ္ေယာက္တစ္ရြက္စီ ျပန္ေဝပါတယ္။ ကိုယ္ရတဲ့အတိုင္း ျပန္ဖတ္ျပရတာပါ။
Thursday, July 31, 2008
Game
တနလၤာေန႕က တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းရယ္ ကိုးရီးယားသူရယ္နဲ႕အတူ အိမ္နားက Sensei ဆီကို သြားလည္ခဲ့ပါတယ္။ တကူးတကလာလည္ၾကတယ္ဆိုျပီး Sensei က စာနဲနဲလုပ္ရေအာင္တဲ့။ (တိန္!) ပထမက ေႏြေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ေႏြရာသီ သီခ်င္းေလး သင္ေပးတယ္။ သီခ်င္းကို ဟိုဘက္မွာ တင္လိုက္ျပီ။ သီခ်င္းသင္ျပီးေတာ့ game ေဆာ့ဖို႕အတြက္ စာတစ္ရြက္ အရင္သင္ပါတယ္။ 5W1Hဆိုတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေကာက္တာ သတင္းလႊင့္တာမွာ သုံးတဲ့နည္း အေၾကာင္းပါ။ 5W1H က When, Where, Who, What, Why, How ဆိုတာပါ။ က်မတို႕ ၁၀တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာသားကို စကားေျပျပန္ရင္ ေရးရသလိုမ်ိဳးပါ။ အဲဒါသင္ျပီးေတာ့ Sensei က game သံုးၾကိမ္ေဆာ့ဖို႕အတြက္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ စာရြက္ ၃ရြက္ ေဝပါတယ္။ စာရြက္တိုင္းမွာ 1- 2- 3- 4- တပ္ထားျပီး တဲတဲေလး ျဖဲထားပါတယ္။ 1-အခ်ိန္ 2-ေနရာ 3-ဘယ္သူ 4-ဘာလုပ္ ဆိုတာ သူမ်ားမျမင္ေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ေရးရပါတယ္။ Sensei လည္း ေရးပါတယ္။ ျပီးရင္ ၄ပိုင္းလုံး ျဖတ္၊ နံပါတ္တူရာတူရာ ေမွာက္ရက္ ၄ပုံထပ္ျပီး ၄ပုံလုံး ဖဲခ်ပ္ ကုလားဖန္ထိုးသလို ေမႊလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အပုံတိုင္း တစ္ေယာက္တစ္ရြက္စီ ျပန္ေဝပါတယ္။ ကိုယ္ရတဲ့အတိုင္း ျပန္ဖတ္ျပရတာပါ။
Wednesday, July 30, 2008
ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီ (Heiwa kinentou)
ဒီေစတီအေၾကာင္း ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႕ ဓာတ္ပုံကို စကန္မဖတ္ျဖစ္တာနဲ႕ ၾကာေနတယ္။ ဓာတ္ပုံကို ျမင္ခါစက ဒီမွာလဲ ေစတီရွိတယ္ဆိုျပီး ဝမ္းသာသြားတယ္။ တူပါတယ္လို႕ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွ ေရႊတိဂုံဘူရားပုံတူ တည္ထားတာမွန္း သတိထားမိတယ္။ ဒီေစတီပုံက အိမ္ၾကီးရွင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ပန္းျခံကို အလည္သြားရင္း ႐ိုက္ခဲ့တာပါ။
ေစတီအေၾကာင္း wikipedia နဲ႕ internet မွာ လက္လွမ္းမွီ ဖတ္မိသမွ်အရဆိုရင္__
ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီ パゴダ平和記念塔 （パゴダへいわきねんとう- pagoda heiwa kinentou）က "တိုကုရွိမ ခ႐ိုင္" "တိုကုရွိမ ျမိဳ႕" ရဲ့ "ဘိဇံ ပန္းျခံ"ထဲမွာ တည္ထားပါတယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသဆုံးသြားခဲ့တဲ့ "တိုကုရွိမ ခ႐ိုင္"မွာေမြးဖြားသူ ဂ်ပန္စစ္သား ၆၂၁၆ေယာက္ရဲ့ ဝိညာဥ္ေတြ ျငိမ္းေအးေစဖို႕အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ခ႐ိုင္-ျမန္မာအသင္းအဖြဲ႕က ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ၃လပိုင္းမွာ တည္ထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ရင္ျပင္ေတာ္အက်ယ္ ၃၈၂စတုရန္းမီတာနဲ႕ အျမင့္ ၂၅မီတာ ရွိပါတယ္။ အတြင္းပိုင္းမွာ စစ္ပြဲမွာ က်ဆုံးသူေတြရဲ့ ေသတန္းစာ၊ အဲဒီေခတ္ကာလက "ဟိုက္ကု"ကဗ်ာ၊ ေသဆုံးသူေတြရဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း၊ စစ္တြင္းက ျမန္မာျပည္ ဓာတ္ပုံေတြအျပင္ "တိုကုရွိမ"ကို (အေမရိကန္ေလတပ္) ဗုံးက်ဲတိုက္ခိုက္ခံရစဥ္က ဓာတ္ပုံေတြအပါအဝင္ မွတ္တမ္းေပါင္း ၃၃၀ေက်ာ္ကို ျပသထားပါတယ္။ ၃ထပ္မွာရွိတဲ့ သိမ္ေတာ္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္က လႉဒါန္းထားတဲ့ ဗုဒၶအ႐ိုးျပာကို ပူေဇာ္ဌာပနာထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဝင္ေၾကးက လူၾကီး ယန္းႏွစ္ရာနဲ႕ ကေလး ယန္းတစ္ရာပါ။
(photo from wikimedia)
အင္တာနက္ထဲ ရွာလို႕ရတဲ့ ေစတီအတြင္းပိုင္းပုံေတြပါ တြဲတင္လိုက္ပါတယ္။
(from http://tokushima.travel.coocan.jp/tokushima/tokushima10022.htm)
မnu-san ေရးဖူးတဲ့ "ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရွိ ေရႊတိဂုံဘုရား ပုံတူေစတီ"ပို႕စ္ထဲမွာ "စာေရးဆရာ သူရိန္ထက္ ေရးထားတဲ့ နိပြန္း နဲ႔ ဘိရုမာ ေဆာင္းပါးမွာ ပါတဲ့ ဘုရား"ဆိုတာဖတ္လိုက္ရေတာ့ အဲဒီကမၻာေအးေစတီအေၾကာင္းလဲ ရွာဖတ္မိတယ္။ "ကီတက်ဴး႐ႉးျမိဳ႕" "မဲကရိ ပန္းျခံ"မွာ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ ၉လပိုင္းမွာ တည္ထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီကမၻာေအးေစတီနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီက မေရွးမေႏွာင္း တည္ထားတာလို႕ ထင္မိပါတယ္။ ကမၻာေအးေစတီအေၾကာင္း ရွာေဖြထားတာကို ဒီေနရာမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီတည္ထားတဲ့ "ဘိဇံ ပန္းျခံ"ကလဲ ဆာခူရာ ပြင့္ခ်ိန္ မိုမိဂ်ိအရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ အရမ္းလွပါတယ္။ က်မေတာ့ အိမ္ၾကီးရွင္ ေက်ာင္းတက္ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕ကိုလဲ ေရာက္ဖူးခ်င္ ဘုရားကိုလဲ သြားခ်င္မို႕ တေန႕ေန႕ေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္လို႕ စိတ္ကူးမိပါတယ္။
ကိုးကား
Wikipedia
http://www.fujitaec.or.jp/topics/20080605/index.html
Monday, July 21, 2008
"စာ"
သမီး ：အေမေရ အိမ္ေျပာင္းေရႊ႕ေရးအဖြဲ႕ရဲ့ ထရပ္ကား ေရာက္ျပီေနာ္။ ဘာေတြလုပ္?
အေမ ：အင္းမ္.........ခနေလး
သမီး ：ထိုင္မေနနဲ႕ေတာ့ေနာ္၊ ပစၥည္းေတြ မသယ္လို႕မရေတာ့ဘူး.........။ အဲဒါဘာလဲဟင္?
အေမ ：ဟင္း....ဟင္း....ဟင္း....
သမီး ：စာ? ဘာလဲလို႕၊ ၾကည့္ရတာ ရည္းစားစာ?
အေမ ：အင္း....
သမီး ：ဘယ္သူ႕ဆီက?
အေမ ：ဘယ္သူတဲ့၊ သမီးအေဖဘဲေပါ့။
သမီး ：ဟယ္! အေဖက ဒါမ်ိဳးေရးတယ္ေပါ့ေလ။
အေမ ：မဂၤလာမေဆာင္ခင္ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့။ တိုက်ိဳနဲ႕ နာဂိုရာ ခြဲျပီးေနရတုန္း သမီးအေဖဆီက အပတ္တိုင္းလိုလို စာပို႕တယ္ေလ။
သမီး ：အံ့ဩစရာ! ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး!! အေစာင္တစ္ရာေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္?
အေမ ：အင္း... ျပန္ေအာင့္ေမ့မိတယ္။ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရပါ့မလဲလို႕ ေတြးျပီး ဒီလို ကြတ္ကီးသံဗူးထဲထည့္၊ အဖိုးတန္ပစၥည္းအျဖစ္ အဝတ္စင္အေပၚက သိုေလွာင္တဲ့ အကန္႕အတြင္းပိုင္းထဲ ထည့္သိမ္းထားတာ။ လုံးဝ ေမ့သြားတယ္။
သမီး ：ဘာေတြေရးထားလဲဟင္?
အေမ ：လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္။
သမီး ：ေပးဖတ္ပါဆို။
အေမ ：မရဘူးေလ။ ဒါအေမ့ရဲ့ ရတနာပစၥည္း။
သမီး ：ဟြန္႕! ကပ္ေစးနဲတယ္။
အေမ ：ႏွစ္ဖက္မိဘေတြရဲ့ ကန္႕ကြက္မႈကို ရင္ဆိုင္ျပီး လက္ထပ္၊ ဒီတိုက္ခန္းကို ငွါး…… အစပိုင္း အေတာ္ကသီခဲ့တာ။ ဘာမွမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေမအတြက္က ဒီစာေတြသာရွိမယ္ဆို လုံေလာက္ျပီ။ မဂၤလာဦးမွာ သမီးအေဖမသိေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဒီစာေတြကို ထုတ္ဖတ္ခဲ့တယ္။ ရန္ျဖစ္တဲ့အခါေတြမွာလဲ ဒီစာေတြဖတ္ရင္ ျမန္ျမန္စိတ္ေျပသြားေရာ။
သမီး ：အေမ မ်က္လုံးက တယ္လဲႏုပ်ိဳရႊန္းလက္ေနပါလား။
အေမ ：အင္းမ္... ဘာလို႕လဲေတာ့ မသိဘူး၊ ေျပာင္းရမွာ မၾကိဳက္ဘူး။ ဒီမွာက အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးေလ။
သမီး ：အင္! အေမဘဲ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ လိုခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အျမဲ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာဟုတ္။
အေမ ：သမီးအေဖမသိေစနဲ႕ေနာ္၊ ဒီစာေတြ ခုအခ်ိန္အထိ အေမသိမ္းထားတယ္ဆိုတာကို။ ဘာရယ္မဟုတ္ ရွက္စရာၾကီး။
သမီး ：လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္က မ်ားလိုက္တာေနာ္။
အေမ ：ေနာက္တခု၊ သမီးကို လွ်ိဳ႕ဝွက္မွာစရာရွိတယ္။ အေမေသသြားလို႕ရွိရင္ အေခါင္းထဲ ဒီစာေတြကို ထည့္ေပးပါ။
သမီး ：အာ!! ေသတယ္တဲ့ ဒီလို နမိတ္မရွိတာေတြ မေျပာပါနဲ႕။
အေမ ：အင္းပါ၊ ေနာင္အခါက်ရင္ေျပာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ မွတ္ထားေနာ္။ အိမ္သစ္မွာလဲ ဂ်ပန္စတိုင္အခန္းရဲ့ အဝတ္စင္အေပၚက သိုေလွာင္တဲ့ အကန္႕အတြင္းပိုင္းထဲ ထည့္ထားမယ္။
သမီး ：မွတ္ထားပါမယ္..
အေမ ：please ဒါ အေမနဲ႕ သမီးရဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္။
သမီး ：ဟုတ္ကဲ့၊ သေဘာေပါက္ျပီ။ သမီးလည္း ဒီလိုစာေလးေတြ ေရးေပးမယ့္ သတို႕သားေလာင္းကို ရွာမေတြ႕လို႕ မျဖစ္ဘူးေနာ့။
အေမ ：သမီး၊ ဒါေတြစဥ္းစားဖို႕ မလိုေသးဘူးေလ။ ခု အထက္တန္းစာေမးပြဲ အတြက္ဘဲ စဥ္းစားပါ။
သမီး ：မေကာင္းဘူးလားလို႕၊ သမီးလည္း.....။
အေမ ：သမီး၊ သေဘာက်တဲ့သူ ရွိေနျပီလား?
သမီး ：သေဘာက်တဲ့သူေလာက္ေတာ့ ရွိတာေပါ့။
အေမ ：အတူတြဲေနၾကျပီလား? boyfriend? ဟဲ့! ေသခ်ာေျပာဦးေလ။
သမီး ：လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္။ ဟီဟိ။ ေဟာ! အိမ္ေျပာင္းရမယ္ အိမ္ေျပာင္းရမယ္...။
အေမ ：ခဏလာခဲ့ဆို၊ သမီး...
ဘာသာျပန္စာေတြ ေရးပါလို႕ ကိုဇနိက တိုက္တြန္းလို႕ ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ ဘာသာျပန္ထားတာ တင္လိုက္ပါတယ္။ onlineမွာ ဝတၱဳတိုေတြ စုတင္ထားတဲ့အထဲက "ဆာဝရာက" (sawayaka/ fresh) စိတ္ကိုလန္းဆန္းေစတဲ့ စာစုမ်ားထဲက တစ္ပုဒ္ပါ။
Friday, July 18, 2008
"aircon/ heater ဖြင့္ရင္ မီတာသက္သာေစေသာနည္း"
မျမတ္ႏိုးရဲ့ ဒီပို႕စ္မွာ ကြန္႕မန္႕ေပးထားတာေလးကို ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ပူလြန္းလွသည္ ...ဂ်ပန္ျပည္.
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ကို မေရာက္ခင္တုန္းက ပူတယ္လို့ လံုး၀ မထင္.. တကယ္မထင္။ အ၀တ္အစားဆို အထူပဲ ပါခဲ့တယ္။ ဟြန္း...ေျပာကို မေျပာခ်င္ေပါင္။ ပူတာမ်ား။ လြန္လြန္းတယ္။ ဆံပင္ေတာင္ညွပ္လိုက္ပီ အမွန္က လွခ်င္တာလဲပါတာေပါ့။
ဂ်ပန္မွာက အပူခ်ိန္က အလြန္ဆံုး ၃၅ F ပါပဲ ဒါေပမဲ့ hitsudo(Humidity) လို့ေခၚတဲ့ ေရထုစိုထိုင္းမူက အရမ္းမ်ားေတာ့ ေပါင္းအိုးၾကီးထဲ ထည့္ထားသလိုပဲ။ အေအးၾကိဳက္တဲ့ ျမတ္ႏိုးေတာ့ အမုန္းဆံုးလေျပာပါဆိုရင္ ျသဂုတ္လ ပဲ။ ဂ်ပန္ေတြက ေအာ္ရီၾကတယ္။ သူတို့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလကို ၾကိဳက္ၾကတယ္ေလ။ ပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္ေလ။ နင္တို့တိုင္းျပည္ က ပိုပူတာေပါ့တဲ့။ ဘယ္ရမလဲ အထြန့္တတ္တက္ တဲ့ ျမတ္ႏိုးက ပူတာ မွန္တယ္။ ပူတဲ့အခ်ိန္ဆို ငါတို့ဆီမွာ ၄၀ ၄၅ ေလာက္ကို ရိွတာ။ ဒါေပမဲ့ ေရထုစိုထိုင္းတာ အရမ္းနဲေတာ့ ဒီေလာက္မပူဘူး။ နင္တို့ဟာက သစ္ပင္ေအာက္၀င္မိပါတယ္ ပိုပူတယ္။ ေတာထဲသြားၾကည့္လည္း ပူတာပဲ။ ငါတို့ဆီမွာဆို.. အရိပ္ေအာက္ေရာက္ရင္ ေအးသြားေရာ...ဆိုမွ ပါးစပ္ေလးေတြ ပိတ္သြားၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ပူတာ ပိုေစာတယ္ ။ ဇူလိုင္အစတည္းကပူေနတယ္ဗ်ာ။ သူတို့က ၾကိဳက္မွာေပါ့ေလ..အခုခ်ိန္ဆို သူတို့က တိုေပ့ဆိုတဲ့ ေဘာင္းဘီတို ေလးေတြ ကိုယ္စီ၀တ္ေနၾကပီကိုး။ ၾကိမ္အိတ္ေတြ လြယ္လို အစြမ္းကုန္ ေဖာ္ေနၾကပီကိုး..။ ျမိဳ့ထဲမွာ အေရာင္စံု ျမင္ႏိုင္တယ္။ 2piece လိုမ်ိဳးေတြလည္း ၀တ္ၾကေလရဲ့။ ထုပ္ထားတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျမင္ႏိုင္ပီေလ.။ အံ့ၾသပါရဲ့။ ဟဲဟဲ..ျမတ္ႏိုးကေတာ့ မ်က္လံုး အဆာေကြ်းလိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ အိုက္လြန္းလို့ ဘယ္မွ မသြားခ်င္ေပမဲ့... ထြက္ေနသြားေနရဦးမွာပဲဗ်ာ ။ အခန္းကေတာ့ Aircon မသံုးလို့ကို မရေတာ့ ဒီလေတာ့ မီတာ တက္ပီ...။ :(
Blogger ျမရြက္ေ၀ said...
ဟုတ္တယ္။ ပူလြန္းလို႕။ megumiစီမွာလဲ သြားေအာ္ထားတယ္။ မေန႕က အျပင္ထြက္တုန္းကေတာင္ တ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းက မျမတ္ႏိုးကို ဂ်ပန္ေတြ ေမးသလို လာေမးတယ္ေလ။ ျမန္မာက ပိုမပူဘူးလားတဲ့။ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာက ဂ်ပန္လို ေရခဲေအာင္ေအးတဲ့ ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူးလို႕။ နဂိုကတည္းက သိပ္မေအးေတာ့ အပူခ်ိန္တက္လာလဲ ႐ုတ္တရက္ၾကီး ပူလာတယ္လို႕ မခံစားရဘူး။ တိုက္ထဲ အရိပ္ထဲမွာေနရင္ ေအးျမျမခံစားရေသးတယ္လို႕။ ဒီမွာေတာ့ ေရေငြ႕ေတြနဲ႕ အပူ႐ိုက္ျပီး အရိပ္ထဲေနတာေတာင္ မေအးဘဲ ေပါင္းအိုးၾကီးထဲေရာက္ေနသလိုဘဲလို႕။
ဂ်ပန္ကေတာ့ "အိုရွလည္"ကို အေတာ္ဦးစားေပးၾကတာဘဲ။ ေအးတဲ့အခ်ိန္ေတာင္ လွခ်င္လို႕ အတိုအျပတ္ေတြ ဝတ္တဲ့သူေတြ ရွိေနေသးတာ ခုဆို ပိုဝတ္ၾကျပီ။ သူတို႕ဝတ္ေတာ့ ကိုယ္လဲ ငမ္းေပါ့။ :P
မီတာေလ်ာ့ေအာင္လုပ္နည္း TVမွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ သိခ်င္ ေျပာျပမယ္ဂ်ိဳ႕။:)
Cbox
ျမတ္ႏိုး: ေရးေပးေလ.. မေန့က ေမ့ကနဲ aircon ဖြင့္ပီးအိပ္သြားတာ အရမ္းေအးမွ ႏိုးလာတာ မီတာေတာ့ တက္ပါပီ
Blogger ျမရြက္ေ၀ said...
မျမတ္ႏိုးေရ
မီတာသက္သာေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းက ပန္ကာနဲ႕ တြဲဖြင့္ဖို႕ပါ။ အင္!! လို႕ျဖစ္သြားျပီထင္တယ္။ TVမွာ ရွင္းျပ သြားတာ။ air con သက္သက္ဘဲ သုံးမယ္ဆို အနည္းေလး ၂၂ဒီဂရီေလာက္ ထားမွ တခန္းလုံး ေအးတာဟုတ္လား။ (အမ ဘယ္ေလာက္ အပူခ်ိန္မွာထားမွန္းမသိလို႕ အိမ္မွာထားတဲ့ အပူခ်ိန္နဲ႕ ေျပာတာပါ။) ဒါေတာင္ air conရွိတဲ့ အခန္းဘဲ ေအးတာေလ။ မီးဖိုေခ်ာင္တို႕ဘက္ကို အေအးမေရာက္ဘူး။
တခန္းလုံး ျမန္ျမန္အေအးပ်ံ႕ေအာင္ ပန္ကာကို air conဖြင့္ထားတဲ့ အေရွ႕ဘက္မွာ ေဘးဘက္မ်က္ႏွာမူထားျပီး ဖြင့္ေပးပါတဲ့။ ေဘးဘက္ဆိုတာက ကိုယ္ အေအးပ်ံ႕ ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကိုပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ air conကိုလည္း ဖြင့္ေနက်ထက္ ဒီဂရီ ေလွ်ာ့ရပါတယ္။ (အိမ္မွာ ၂၂ဒီဂရီမွ ေအးတာကို ပန္ကာနဲ႕တြဲဖြင့္ေတာ့ ၂၅/၂၆ဒီဂရီနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္အထိ ေအးတယ္။ ဒီနည္းနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေခြၽးတလုံးလုံးျဖစ္မေနေတာ့တာ အမွန္ဘဲ။) ပန္ကာလဲ အားအေလ်ာ့ဆုံး(jaku/弱)မွာ ထားဖြင့္လို႕ရတယ္။ TVမွာ ရွင္းျပတာက air con သက္သက္ဘဲ ဒီဂရီျမႇင့္ဖြင့္ရင္ တစ္နာရီမွာ တက္တဲ့ မီတာယူနစ္ထက္ ပန္ကာနဲ႕ တြဲဖြင့္ရင္ က်တဲ့ ယူနစ္က ပိုသက္သာတယ္တဲ့။ ဘာလို႕လဲဆို ပန္ကာဖြင့္ရင္ air con ရဲ့ အေအးဒီဂရီ ကို ေလွ်ာ့ခ်လို႕ရလို႕လို႕ ေျပာတယ္။ က်မေတာ့ မအိပ္ခင္ တခါးေတြ အလုံပိတ္ျပီး air con နဲ႕ ပန္ကာကို တခန္းလုံး ေအးတဲ့အထိ တြဲဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ ေအးလာရင္ air conကို ပိတ္ျပီး ပန္ကာသက္သက္ဘဲ တစ္နာရီ တိုင္မာ ဆက္ေပးထားလိုက္တယ္။ air conကိုေတာ့ မနက္ ၄နာရီေလာက္ ျပန္ပြင့္ဖို႕ တိုင္မာ ေပးထားတယ္။ အဲဒါက မဆိုးဘူး၊ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္။ က်မတို႕အခန္းက ေနထိုးေတာ့ အရမ္းပူလာရင္ air conကို ၂၂ဒီဂရီေလာက္နဲ႕ေတာင္ ျမန္ျမန္မေအးခ်င္ဘူး။ ၂၀ေလာက္ထားမွရတာ။ ခုဒီနည္းနဲ႕က် ၂၅ဒီဂရီနဲ႕ ေဆာင္းတြင္းျပန္ေရာက္သြားသလို ေအးတယ္။
ဒီနည္းက အမွန္ေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအရမ္းေအးတဲ့အခ်ိန္ မီတာသက္သာေအာင္ လုပ္နည္းမွာ ၾကည့္လိုက္ရတာ။ heater ကို အပူခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်ျပီး ပန္ကာနဲ႕ တြဲဖြင့္ဖို႕ လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္ ျပတာၾကည့္လိုက္ရတာ။ ေႏြမွာလဲ အတူတူဘဲလို႕ ထင္ပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာ တခုပိုတာက မွန္တခါးေတြကို ေလအိပ္ေလးေတြပါတဲ့ ပလက္စတစ္စနဲ႕ (ဖန္လို ကြဲတတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ပတ္ေလ့ရွိတဲ့ ပလက္စတစ္စ) ကပ္ထားရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္တဲ့။ မဟုတ္ရင္ ျပင္ပ အေအးေၾကာင့္ မွန္မွာ ေရသီးေတြစီးက်ျပီး အခန္းတြင္း အပူခ်ိန္ကို ၾကာၾကာမထိန္းႏိုင္ေစဘူးတဲ့။ က်မေတာ့ အဲဒီ ပလက္စတစ္စေတြ ခုထိ မခြါျဖစ္ဘူး။ မျမတ္ႏိုး စမ္းၾကည့္ျပီး အဆင္ေျပရင္ ေျပာပါဦးေနာ္။ :)
ေလအိပ္ေလးေတြပါတဲ့ ပလက္စတစ္စကို ဒီမွာ အဲယားကူရွင္(エアークッション/air cushion)လို႕ ေခၚပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ "ပုခ်ိပုခ်ိ" (プチプチ/puchipuchi)လို႕လဲ ေျပာၾကတယ္။ ေလအိပ္ေလးေတြကို ညႇစ္ေဖာက္လိုက္ရင္ ျမည္တဲ့အသံကို စြဲျပီးေခၚပုံရပါတယ္။ ("ပုခ်ိပုခ်ိ"နဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး အဲလိုေလအိပ္ေလးေတြ ေဖာက္ရတာ ဝါသနာပါတဲ့ သူေတြအတြက္ ဂ်ပန္က ကစားစရာတမ်ိဳး တီထြင္ထုတ္လုပ္ထားပါတယ္။
"မုဂဲန္းပုခ်ိပုခ်ိ" (∞プチプチ/အဆုံးမဲ့ ပုခ်ိပုခ်ိ) လို႕ေခၚပါတယ္။ key chain ပုံစံေလးပါ။ တစ္ခုကို ယန္း 500 ကေန 700 ဝန္းက်င္မွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေပၚက အဖုေလးေတြကို ႏွိပ္ရင္ အခ်က္ ၁၀၀ ျပည့္တိုင္း မတူတဲ့ အသံ ျမည္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ပါဘဲ။)
ေရးရင္းနဲ႕ ေခါင္းစဥ္က ေခ်ာ္လာျပီ။ ေဆာင္းတြင္းမွာ မွန္ေတြကို "ပုခ်ိပုခ်ိ"ပလတ္စတစ္စ ကပ္တာအျပင္ လိုက္ကာအရွည္စကိုပါ ေအာက္ေျခနားမွာ ကူရွင္ေခါင္းအံုးနဲ႕ ဖိထားရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါမွ အိမ္တြင္းက ေလေႏြးေတြ မွန္ကိုသြားမထိေတာ့မွာပါ။ (က်မကေတာ့ ပလတ္စတစ္စဘဲ ကပ္ျဖစ္ပါတယ္။)လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ျပီး အသုံးဝင္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္။
Tuesday, July 15, 2008
တယ္!!!
ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးတဲ့ ဟာသေလးပါ။ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့တဲ့အတြက္ စဥ္းစားေရးလိုက္တာ အမွားပါႏိုင္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ တျမိဳ႕တရြာကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ေရာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕မွာ ထမင္းစားဖို႕ ထမင္းဆိုင္ထဲဝင္ျပီး ေအာ္ဒါမွာတာက "ကြၽန္ေတာအတြက္ ထမင္းေအးစက္စက္၊ တူးေနတဲ့ၾကက္ဥေၾကာ္ရယ္ ေပါ့ရႊတ္အရသာမရွိတဲ့ ဟင္းရည္ရယ္ ေပးပါ၊ ျပီးရင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႕ ေရာ့-ေတခ်င္းဆိုး ျမိဳဆို႕လို႕ေျပာျပီး စားစရာေတြခ်ေပးပါ"တဲ့။ ဆိုင္ရွင္က သူမွာတဲ့အတိုင္း လုပ္ေပးျပီး အရမ္းထူးဆန္းေနလို႕ ဘာလို႕ ဒီလိုေအာ္ဒါမွာရသလဲေမးမိတယ္။ အဲဒီအခါ ျပန္ေျဖတာက "အိမ္ကမိန္းမကို သတိရလြန္းလို႕ပါဗ်ာ"တဲ့။
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီပုံျပင္ကို အရင္လကုန္ခါနီးက ျပန္သတိရဖို႕ျဖစ္လာတယ္။
Saturday, July 12, 2008
"ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ဂ်က္ဂ်က္"
ソーイング
Geminiဖြား အာ႐ုံမ်ားေနျပန္တာေလ။ အဲဒီတေလာ စာလဲမေရးခ်င္ဘူး။ သူမ်ားဘေလာ့ေတြ လိုက္လည္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးက ဖုန္ေတြတက္လို႕။ နာဂစ္သတင္းေတြၾကည့္ျပီး စိတ္မတည္ျငိမ္တာလဲပါတယ္။ တေန႕တေန႕ ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲဆိုျပီး စိတ္ေလေနတာ။ စကားေျပာေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းလဲမရွိလို႕ ပ်င္းတယ္လို႕ ဂ်ီေနလို႕ သူက Rakutenကေန အပ္ခ်ဳပ္စက္ တလုံးဝယ္ေပးတယ္။
"ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ဂ်က္ဂ်က္ အပ္ခ်ဳပ္စက္"ဆိုတာ ေမာင္ေလး ေနာက္ေျပာင္ျပီး ေျပာတဲ့စကားပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြတ္ဖူးတဲ့ စက္ၾကီး၁၃ပါးဂါထာ အလိုက္နဲ႕ စက္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သူ႕အမကို လာေနာက္တာ။ ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ငရဲၾကီးေတာ့မွာဘဲလို႕ ေရရြတ္ေပမယ့္ သူေျပာတာကို အျမဲ သတိရေနတယ္။ စက္ကေလးရွိလာျပီဆိုေတာ့ အပ်င္းေျပနဲ႕ အခ်ိန္မွီခ်ဳပ္ အစုတ္သက္သာေလးေတြ ေလွ်ာက္လက္တည့္စမ္းေတာ့တာေပါ့။
ေခါင္းထဲမေရာက္တာေတြ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ခ်ဳပ္ဖို႕ စာအုပ္ထဲ ေရးထားလိုက္တယ္။
) အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူ႕အတြက္ဆို အိမ္ေနအကႌ်ဘဲ ခ်ဳပ္ေပးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက စက္နဲနဲပါးပါး ခ်ဳပ္တတ္တယ္ဆိုတာသိေတာ့ အိမ္ျပန္ရင္ ယူသြားပါဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်ဳပ္ခိုင္းၾကတယ္။ က်မက စည္းကမ္းခ်က္ ၄ခ်က္ကို ၾကိဳေျပာထားပါတယ္။ ေစ်းၾကီးတဲ့ပိတ္စ မျဖစ္ရ၊ ခက္ခက္ခဲခဲပုံ မျဖစ္ရ၊ ဂ်ီးမမ်ားရ၊ ပ်က္သြားလဲ ကိစၥမရွိဆိုမွလို႕။ မဟုတ္ရင္ ခ်ဳပ္လဲခ်ဳပ္ေပးရ အေျပာလဲခံရဦးမယ္ေလ။
Monday, July 7, 2008
"တာနဘတ ပြဲေတာ္"
"ဝါးရြက္ေလးေတြ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္
တံစက္ျမိတ္မွာ လႈပ္ခါရယ္
ၾကယ္ေလးေတြ လင္းလက္ေတာက္ပ
ေရႊ ေငြ မႈံမ်ားအလား"
ဒီေန႕ ခုႏွစ္လပိုင္း ခုႏွစ္ရက္ေန႕ဆိုေတာ့ သင္တန္းမွာ "တာနဘတ"ပြဲ လုပ္တယ္။ "တာနဘတ"ပြဲက တ႐ုတ္ျပည္က ဆင္းသက္လာတာလို႕ ေျပာပါတယ္။ "တာနဘတ"ပြဲေတာ္အေၾကာင္း ဘာသာျပန္ကို မႏုစံဆီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းက အတန္းမွာေတာ့ နားေနခ်ိန္မွာ ဆုေတာင္းစာေရးဖို႕ စာရြက္နဲ႕ ေရာင္စုံsoftpenလိုက္ေဝတယ္။ ေရးျပီး အတန္းေရွ႕က ဝါးခက္မွာ သြားခ်ိတ္လိုက္႐ုံပါဘဲ။ ညေနပိုင္းအတန္းမွာေတာ့ အခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႕ ထိုင္ခုံေတြအကုန္ ေဘးေရႊ႕ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
Sunday, July 6, 2008
"ဝါတာရွိ ႏို ကိ"
私の木 (ကြၽန္မ ၏ သစ္ပင္)
ဂ်ဴးရဲ့ ဝတၱဳမဟုတ္ပါဘူး။ က်မဝယ္ထားတဲ့ အပင္ေလးပါ။ ဒီမွာေအးတဲ့ႏိုင္ငံမို႕ထင္တယ္၊ ပန္းေတြက ၁၂ရာသီ အမ်ိဳးမ်ိဳးပြင့္ျပီး လွေနတာဘဲ။ ပန္းေတြကို ၾကည့္ရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ စိတ္လန္းဆန္းတယ္။ ပန္းတိုင္းသူ႕ဘာသာသူ လွၾကပါတယ္။ ပန္းပြင့္အၾကီးၾကီးေတြထက္ ပန္းေသးေသးေလးေတြကို ပိုသေဘာက်တယ္။ အျပင္သြားတိုင္း အျမဲတန္း ပန္းေတြကိုလိုက္ေငးတယ္။ ပန္းအမ်ိဳးအစား အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီေရာက္မွျမင္ဘူးတာ။ ေမျမိဳ႕သြားတုန္းက ျမင္ဖူးတာထက္ေတာင္ ပိုမ်ားတယ္။ နည္းပညာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္ရဲ့။ အပင္ပုပုေလးေတြမွာလည္း ပန္းေတြေဝလို႕ဘဲ။ ဘူတာကို လမ္းေလွ်ာက္ျပီးသြားရင္ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕က အပင္ေတြ တလမ္းလုံး ေငးသြားတာ။ ဒီမွာ ပန္းအိုးသူခိုးလဲ ရွိပုံမေပၚဘူး။ ပန္းအိုးေတြ အိမ္အျပင္ဝ လမ္းေဘးမွာ ထားၾကတယ္။ အိမ္တအိမ္ကျခံစည္း႐ိုးမွာ စိုက္ထားတဲ့အပင္ကပန္းဆိုရင္ ႏွင္းဆီပြင့္နဲ႕ အရမ္းတူတယ္။ အပင္ကေတာ့ လုံးဝ ႏွင္းဆီပင္မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ရဲ့အိမ္ေရွ႕က ပန္းအိုးထဲမွာမ်ားဆို ခ်စ္စရာ ပန္းပိစိေလးေတြ ျပြတ္ျပီးပြင့္ေနတာမ်ား အသည္းယားတယ္။ အဲလိုအပြင့္ေလးေတြျမင္ရင္ လူကသာ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္တယ္၊ ေခါင္းက တပတ္လည္လုမတတ္ လွည့္ေငးတာ။ ပိုင္ရွင္ျမင္ရင္ သူ႕ပန္းအိုး အလစ္သုတ္မယ္ထင္မလားဘဲ။
Thursday, July 3, 2008
တူႏွစ္ကိုယ္
မခင္ဦးေမဆီက သြားႏႈတ္တဲ့အေၾကာင္း ဖတ္ျပီး ဒီမွာ သြားေဆးခန္း ျပတာ သတိရလို႕ ေရးလိုက္တာ။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက သြားစစ္ေဆးေရး လုပ္သြားမယ္ဆိုတာ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္နဲ႕ေဆးခန္းမသြားလိုက္ရဘူး။ အံဆုံး၄ေခ်ာင္းမွာ တစ္ေခ်ာင္းက ဘယ္ကတည္းက မွန္းမသိ သြားမ်က္ႏွာျပင္အားလုံးေပၚေအာင္ ေပါက္ျပီးေနျပီ။ ဒုကၡေပးတတ္တာ က်န္သံုးေခ်ာင္း။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္စကတည္းက တျပိဳင္တည္းထြက္ေနတာ တခါထြက္ရင္ နဲနဲနဲ႕ ခုထိ ထြက္လို႕မျပီးေသးဘူး။ သြားတစ္ေခ်ာင္း စထြက္လို႕နာလာျပီး ေနာက္တစ္ရက္ျခားေလာက္ၾကာတာနဲ႕ က်န္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကပါ လိုက္ထြက္ေတာ့တာဘဲ။ ဘယ့္ႏွယ့္! သြားတဘက္နာလို႕ က်န္တဘက္နဲ႕ ထမင္းဝါးရမလားမွတ္တယ္ သံုးေခ်ာင္းလုံး ျပိဳင္ထြက္ေတာ့ ကြၽတ္ေတာ့တာဘဲ။ ေရွ႕သြားနဲ႕ ထမင္းဝါးရတယ္။ ထမင္းတခါစားရင္ ျပီးပါေလေရာ။ ပါးစပ္မဟႏိုင္ေအာင္နာတဲ့ေန႕မ်ား ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားတာေတာင္ ဝါးလို႕မျပတ္ဘူး။ အေမနဲ႕ ခြဲျပီး အေဆာင္မွာလာေနရကတည္းက အားငယ္ရတဲ့အထဲ သြားေၾကာင့္ ထမင္းလည္းစားမရေတာ့ ေန႕တိုင္း ျခင္ေထာင္ထဲမွာ မ်က္ရည္နဲ႕မ်က္ခြက္။ တၾကိမ္သြားထြက္ရင္ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာတယ္။ ျပီးရင္ လနဲ႕ခ်ီျပီး ျငိမ္ေနျပန္ေရာ။ ခုေတာင္ နာေနေသးတယ္။ ႏွစ္ေခ်ာင္းက လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ထြက္ျပီးေပမယ့္ တစ္ေခ်ာင္းက မျပီးေသးဘူး။ ဒီေရာက္ျပီး သြားေဆးခန္း စသြားရတာ က်မမဟုတ္ဘူး၊ အိမ္ၾကီးရွင္။
Tuesday, July 1, 2008
"တြန္းဂ်ီ႐ု"(豚汁)
ဒီေန႕ ဘေလာ့လာလည္သူေတြကို "တြန္းဂ်ီ႐ု"(トン汁)ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ဟင္းရည္ တစ္မ်ိဳး ခ်က္ေကြၽးပါမယ္။ ဒီေရာက္ခါစက ဘယ္အစားအစာမွ ခံတြင္းမေတြ႕ပါဘူး။ "တြန္းဂ်ီ႐ု"ကို စေသာက္ဖူးေတာ့ ျမန္မာအစားအစာ တခုခုနဲ႕ ဆင္သေယာင္ခံစားရတယ္။ သေဘာလဲက်သြားတယ္။ အျပင္မွာစားျဖစ္တိုင္း "တြန္းဂ်ီ႐ု"မွာေသာက္ပါတယ္။ အိမ္မွာေတာ့ ခ်က္နည္းေသခ်ာမသိလို႕ ေတာ္႐ုံနဲ႕ ခ်က္မစားျဖစ္ပါဘူး။ TVအစီအစဥ္တခုမွာ "တြန္းဂ်ီ႐ု"က အာဟာရ ျပည့္ဝတဲ့အတြက္ ပင္ပန္းလာတဲ့ေန႕ေတြမွာ "တြန္းဂ်ီ႐ု"ေသာက္ရင္ အျမန္ဆုံးအပန္းေျပေစတယ္လို႕ ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ "တြန္းဂ်ီ႐ု"ခ်က္ဖို႕ အင္တာနက္မွာလိုက္ရွာဖတ္ျပီး ခ်က္ၾကည့္တာ အဆင္ေျပလို႕ လာလည္သူမ်ားကို ျပန္လည္ခ်က္ေကြၽးလိုက္ပါတယ္။"တြန္းဂ်ီ႐ု"ခ်က္ဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အဓိကက ဝက္သားအသားလႊာ၊ "ေဂၚဘိုး"(ごぼう)၊ မုန္လာဥနီ၊ "ကြန္းညကု"(こんにゃく)၊ အာလူး (တခ်ိဳ႕က ပိန္းဥသုံးပါတယ္)၊ ၾကက္သြန္နီ (သို႕မဟုတ္ ၾကက္သြန္ျမိတ္အၾကီး-長ネギ)၊ ပဲငံျပာရည္အက်ဲ၊ ဆီအနည္းငယ္နဲ႕ အရသာထည့္ထားတဲ့ "မီဆို"ပဲအႏွစ္(ဒါရွိအိရိ မီဆို-だし入りみそ)ပါ။ ႐ိုး႐ိုး"မီဆို"ပဲအႏွစ္သုံးရင္ အရသာရည္(だし)ကို ကိုယ့္ဘာသာ စပ္ေနရမွာ ႐ႈပ္လို႕ အရသာပါျပီးသားအႏွစ္ကိုသုံးတာ ပိုျမန္ပါတယ္။ "ကြန္းညကု"က အညိဳေရာင္အတုံးကို သုံးတာ မ်ားပါတယ္။ က်မကေတာ့ အျဖဴေရာင္အမွ်င္ေခ်ာင္းေတြ သုံးပါတယ္။ တျခား အစာပလာေတြ (မိႈအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မုန္လာဥ၊ ပဲျပားစသျဖင့္) ထည့္ရင္ထည့္သေလာက္မ်ားပါတယ္။ က်မကေတာ့ မုန္လာဥတမ်ိဳးဘဲ ထည့္ပါတယ္။ (ပုံထဲ မွာ အာလူးပါမသြားဘူး။)
ဝက္သားအသားလႊာ၊ မုန္လာဥ၊ မုန္လာဥနီ၊ အာလူး၊ ၾကက္သြန္နီေတြကို သင့္ေတာ္တဲ့အရြယ္ လွီးထားပါတယ္။ "ေဂၚဘိုး"ကိုေတာ့ အာလူးအခြံခြါတဲ့ျခစ္နဲ႕ အလႊာေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ျခစ္ပါတယ္။ "ကြန္းညကု"အျဖဴေခ်ာင္းကိုလည္း ေရေဆး ေရစစ္ျပီး နဲနဲညႇပ္လိုက္တယ္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ ဒယ္အိုးထဲ ဆီကိုအပူေပးျပီး ဝက္သားကို ေၾကာ္ပါတယ္။
ဝက္သားအေရာင္လွလာရင္ အစာပလာေတြကို (ကြန္းညကုကလြဲျပီး) ထည့္ေၾကာ္ပါတယ္။ TVမွာ လႊင့္သြားတာက - "တြန္းဂ်ီ႐ု"မွာ ဗီတာမင္ျပည့္ေစတဲ့အခ်က္မွာ ဒီလိုေၾကာ္တဲ့အတြက္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္လာဥနီထဲပါတဲ့ ဗီတာမင္က အဆီေပ်ာ္- fat soluble vitaminျဖစ္တာေၾကာင့္ ေၾကာ္လိုက္ရင္ ဗီတာမင္က စိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္ပါ။ (မ်က္ေစ့အားေကာင္းေစခ်င္ရင္ မုန္လာဥနီကို အစိမ္းစားတာထက္ ေၾကာ္စားတာပိုအက်ိဳးသက္ေရာက္ပါတယ္တဲ့။)
အားလုံး ႏြမ္းက်လာရင္ ကြန္းညကုထည့္၊ ေရထည့္ျပီး အုပ္ထားပါ။
ပြက္လာတဲ့အခါက်ရင္ မီးအားေလွ်ာ့ျပီး မီဆိုအႏွစ္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပမာဏကို ေဖ်ာ္ထည့္ပါတယ္။ ပဲငံျပာရည္အက်ဲထည့္ျပီး မီးအားေလွ်ာ့ေလွ်ာ့နဲ႕ အာလူးႏူးေပ်ာ့လာေအာင္တည္ထားလိုက္ရင္ ရပါျပီ။
အာဟာရျပည့္ျပီး အျမန္ဆုံး ပင္ပန္းေျပေစတဲ့ "တြန္းဂ်ီ႐ု"(トン汁)ဟင္းရည္တခြက္ရပါျပီ။
ဝက္သားအသားလႊာ၊ မုန္လာဥ၊ မုန္လာဥနီ၊ အာလူး၊ ၾကက္သြန္နီေတြကို သင့္ေတာ္တဲ့အရြယ္ လွီးထားပါတယ္။ "ေဂၚဘိုး"ကိုေတာ့ အာလူးအခြံခြါတဲ့ျခစ္နဲ႕ အလႊာေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ျခစ္ပါတယ္။ "ကြန္းညကု"အျဖဴေခ်ာင္းကိုလည္း ေရေဆး ေရစစ္ျပီး နဲနဲညႇပ္လိုက္တယ္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ ဒယ္အိုးထဲ ဆီကိုအပူေပးျပီး ဝက္သားကို ေၾကာ္ပါတယ္။
ဝက္သားအေရာင္လွလာရင္ အစာပလာေတြကို (ကြန္းညကုကလြဲျပီး) ထည့္ေၾကာ္ပါတယ္။ TVမွာ လႊင့္သြားတာက - "တြန္းဂ်ီ႐ု"မွာ ဗီတာမင္ျပည့္ေစတဲ့အခ်က္မွာ ဒီလိုေၾကာ္တဲ့အတြက္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္လာဥနီထဲပါတဲ့ ဗီတာမင္က အဆီေပ်ာ္- fat soluble vitaminျဖစ္တာေၾကာင့္ ေၾကာ္လိုက္ရင္ ဗီတာမင္က စိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္ပါ။ (မ်က္ေစ့အားေကာင္းေစခ်င္ရင္ မုန္လာဥနီကို အစိမ္းစားတာထက္ ေၾကာ္စားတာပိုအက်ိဳးသက္ေရာက္ပါတယ္တဲ့။)
အားလုံး ႏြမ္းက်လာရင္ ကြန္းညကုထည့္၊ ေရထည့္ျပီး အုပ္ထားပါ။
ပြက္လာတဲ့အခါက်ရင္ မီးအားေလွ်ာ့ျပီး မီဆိုအႏွစ္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပမာဏကို ေဖ်ာ္ထည့္ပါတယ္။ ပဲငံျပာရည္အက်ဲထည့္ျပီး မီးအားေလွ်ာ့ေလွ်ာ့နဲ႕ အာလူးႏူးေပ်ာ့လာေအာင္တည္ထားလိုက္ရင္ ရပါျပီ။
အာဟာရျပည့္ျပီး အျမန္ဆုံး ပင္ပန္းေျပေစတဲ့ "တြန္းဂ်ီ႐ု"(トン汁)ဟင္းရည္တခြက္ရပါျပီ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
