"တာနဘတ ပြဲေတာ္"

"ဝါးရြက္ေလးေတြ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္
တံစက္ျမိတ္မွာ လႈပ္ခါရယ္
ၾကယ္ေလးေတြ လင္းလက္ေတာက္ပ
ေရႊ ေငြ မႈံမ်ားအလား"

ဒီေန႕ ခုႏွစ္လပိုင္း ခုႏွစ္ရက္ေန႕ဆိုေတာ့ သင္တန္းမွာ "တာနဘတ"ပြဲ လုပ္တယ္။ "တာနဘတ"ပြဲက တ႐ုတ္ျပည္က ဆင္းသက္လာတာလို႕ ေျပာပါတယ္။ "တာနဘတ"ပြဲေတာ္အေၾကာင္း ဘာသာျပန္ကို မႏုစံဆီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းက အတန္းမွာေတာ့ နားေနခ်ိန္မွာ ဆုေတာင္းစာေရးဖို႕ စာရြက္နဲ႕ ေရာင္စုံsoftpenလိုက္ေဝတယ္။ ေရးျပီး အတန္းေရွ႕က ဝါးခက္မွာ သြားခ်ိတ္လိုက္႐ုံပါဘဲ။ ညေနပိုင္းအတန္းမွာေတာ့ အခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႕ ထိုင္ခုံေတြအကုန္ ေဘးေရႊ႕ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။

စားပြဲေတြကို အစု၃စု စုထားျပီး တခုေပၚမွာ "ယူခတ" ( yukata/浴衣) ေတြ တင္ထားပါတယ္။ (ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ဖို႕ ေမ့သြားလို႕ ပါလာေတာ့ဘူး။) ေနာက္စားပြဲေပၚမွာ စုတ္တံ၊ မွင္ေသြးေက်ာက္ပ်ဥ္နဲ႕ ေက်ာက္တံ၊ မွင္ရည္ဘူး နဲ႕ ဆုေတာင္းစာရြက္ေတြ တင္ထားတယ္။


(က်မ ေရးတဲ့ေနရာက ပစၥည္းေလးေတြ)

ေနာက္တခုေပၚမွာေတာ့ စာရြက္ေခါက္ဖို႕ ေရာင္စုံစာရြက္ေတြ တင္ထားတယ္။ ေခါက္ဖို႕ ပုံစံစာရြက္ေတြလဲ တင္ထားေပးတယ္။ အဲဒါေလးေတြၾကည့္ေခါက္ျပီး ဝါးခက္မွာ သြားခ်ိတ္ဆြဲၾကပါတယ္။ ပန္းပြင့္အၾကီးၾကီးေတြကိုေတာ့ ေခါင္းမွာပန္ျပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကတယ္။


(သူမ်ားေခါက္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြကို ႐ိုက္လာတာ)

ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာ စလုပ္လို႕ရပါတယ္။ က်မက ဆုေတာင္းစာေရးစားပြဲနဲ႕နီးလို႕ ဆုေတာင္းစာ အရင္ေရးပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ စုတ္တံနဲ႕ ေရးရတာျဖစ္လို႕ အၾကမ္းအရင္ေရးက်င့္ရပါတယ္။ ေလ့က်င့္ေပမယ့္လည္း မွင္ရည္ကို မညႇိတတ္တာေရာ စာလုံးလွေအာင္မေရးတတ္တာေရာနဲ႕ ႏွစ္ရြက္ေျမာက္ေရးတာကိုဘဲ အတန္းေရွ႕က ဝါးခက္မွာ ခ်ိတ္လိုက္တယ္။


အင္းမ္... ဘာဆုေတာင္းလဲဆိုေတာ့ ဒါေလးေလ မနက္ကနဲ႕ အတူတူဘဲ။


(အေမ့ကိုဘဲ သတိရေနတာနဲ႕ "အေမက်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ အသက္ရွည္ရွည္ ေနရပါေစ"လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။)

သူမ်ားေတြရဲ့ ဆုေတာင္းစာရြက္ေတြ လိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက "မိသားစုဝင္အားလုံး က်န္းမာပါေစ"လို႕ ဆုေတာင္းတဲ့သူေတြ မ်ားတယ္။ "ကိုယ့္ကေလးကို နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ"ဆိုတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း "ၾကိဳးစားပါ နိပြန္း! ပီကင္းအိုလံပစ္"လို႕ ေရးထားသူလဲရွိတယ္။ "ထီေပါက္ပါေစ" ဆိုတာလဲ ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတ႐ုတ္မေလးကေတာ့ အတိအက်ဘဲ "ယန္းသန္းသံုးရာထီ ေပါက္ပါေစ"တဲ့။ :D

ဆုေတာင္းစာေရးျပီးေတာ့ "ယူကတ"ဝတ္ျပီး ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ၾကတယ္။ "ယူကတ"က ကီမိုႏိုလို ပိတ္မထူပါဘူး။ ေႏြမွာဝတ္တာမို႕ ခ်ည္သားအပါးစေတြနဲ႕ ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ခ်ဳပ္ထားတာကလဲ အထည္တိုင္း လက္နဲ႕ခ်ဳပ္ထားတာ။ အေတာ္ေတာင္ အံ့ဩသြားတယ္။ ခ်ည္ကိုလဲ ပိတ္သားထဲျမႇဳပ္ျပီး အေတာ္စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ခ်ဳပ္ထားတာ။ ခုေနာက္ပိုင္း တခ်ိဳ႕ "ယူကတ"ေတြက စက္နဲ႕ခ်ဳပ္တာေတြလဲ ရွိလာတယ္တဲ့။ အဝတ္ထက္ ခါးစီး "အိုဘိ"　(obi/帯)ေလးေတြကို သေဘာက်တယ္။ အေနာက္က ဖဲျပားကို ၾကိဳက္တာ။ ၾကာၾကာေတာ့ ဝတ္ထားမႏိုင္ပါဘူး။ အသက္႐ႉၾကပ္လာတယ္။


ျပီးေတာ့ "အိုခ်" (လက္ဖက္စိမ္း ေရေႏြးၾကမ္း)ေသာက္ မုန္႕ေတြစားနဲ႕ ဆူညံဆူညံနဲ႕ေပါ့။ အားလုံးျပီးသြားတဲ့အခါ "တာနဘတ"ပြဲရဲ့သီခ်င္းေရးထားတဲ့စာရြက္ေတြေဝပါတယ္။ (အေပၚမွာ ထင္ရာမွန္းျပီး ဘာသာျပန္ထားၾကည့္တာပါ။) ကက္ဆက္သီခ်င္းေနာက္က အားလုံးစုေပါင္းလိုက္ဆိုၾကျပီး အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။