"ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ဂ်က္ဂ်က္"

ソーイング
Geminiဖြား အာ႐ုံမ်ားေနျပန္တာေလ။ အဲဒီတေလာ စာလဲမေရးခ်င္ဘူး။ သူမ်ားဘေလာ့ေတြ လိုက္လည္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးက ဖုန္ေတြတက္လို႕။ နာဂစ္သတင္းေတြၾကည့္ျပီး စိတ္မတည္ျငိမ္တာလဲပါတယ္။ တေန႕တေန႕ ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲဆိုျပီး စိတ္ေလေနတာ။ စကားေျပာေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းလဲမရွိလို႕ ပ်င္းတယ္လို႕ ဂ်ီေနလို႕ သူက Rakutenကေန အပ္ခ်ဳပ္စက္ တလုံးဝယ္ေပးတယ္။


"ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ဂ်က္ဂ်က္ အပ္ခ်ဳပ္စက္"ဆိုတာ ေမာင္ေလး ေနာက္ေျပာင္ျပီး ေျပာတဲ့စကားပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြတ္ဖူးတဲ့ စက္ၾကီး၁၃ပါးဂါထာ အလိုက္နဲ႕ စက္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သူ႕အမကို လာေနာက္တာ။ ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ငရဲၾကီးေတာ့မွာဘဲလို႕ ေရရြတ္ေပမယ့္ သူေျပာတာကို အျမဲ သတိရေနတယ္။ စက္ကေလးရွိလာျပီဆိုေတာ့ အပ်င္းေျပနဲ႕ အခ်ိန္မွီခ်ဳပ္ အစုတ္သက္သာေလးေတြ ေလွ်ာက္လက္တည့္စမ္းေတာ့တာေပါ့။

အခ်ဳပ္အလုပ္လဲ အဲေလာက္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၀တန္းေျဖျပီး ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားတုန္း အမကသင္ေပးမယ္ဆိုတာ အီေလးဆြဲေနတာ။ အမက စက္ခ်ဳပ္သင္ထားတာဆိုေတာ့ သူ႕အသိတခ်ိဳ႕ လာအပ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႕ျမိဳ႕မွာ ၁၀တန္းေျဖျပီးရင္ စက္ခ်ဳပ္သင္ၾကတာမ်ားတယ္။ ေက်ာင္းေတြကလဲ ဘယ္ေတာ့ျပန္ဖြင့္မယ္မွန္းလဲ မသိၾကေတာ့ လက္မႈပညာေလးသင္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကတာ။ အေမလဲ ခ်ဳပ္တတ္ပါတယ္။ အမလို ေခတ္ေပၚေတြေတာ့မရဘူးေပါ့။ အမက သင္ေပးမယ္ေျပာတိုင္း ဟိုဆင္ေျခကန္ ဒီဆင္ေျခကန္နဲ႕ လပ္ယားလပ္ယားလုပ္ေနတာ။ သင္ေပးမယ့္သူက သင္ေပးမယ္ေျပာေနတာကို ေန႕ေရႊ႕ညေရႊ႕လုပ္ရင္း ျဗဳန္းစားၾကီး အမ ေမာ္လျမိဳင္သြားျပီး ေက်ာင္းတက္ဖို႕စာက်လာတယ္။ အဲဒီအခါမွ တပတ္အတြင္း အသည္းအသန္ သင္ရေတာ့တယ္။ သင္တာေတာင္ ဂ်ီးပြလိုက္ေသးတယ္။ ကိုယ္ခ်ဳပ္ဝတ္မယ့္ဟာဘဲ သင္တယ္။ ေခါင္းထဲမေရာက္တာေတြ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ခ်ဳပ္ဖို႕ စာအုပ္ထဲ ေရးထားလိုက္တယ္။

ဘေလာက္စ္အကႌ်၊ ဂါဝန္၊ စကတ္နဲ႕ ကုတ္အကႌ်ေလာက္ သင္လို႕မွီလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ ကုတ္အကႌ်က အမ,မသြားခင္ ညက်မွ စာေတြ႕ဘဲ လုပ္လိုက္ရတာ။ ရင္ဖုံးအကႌ်တို႕ ထဘီစကတ္တို႕ဆိုတာ ေဝလာေဝးေရာ။ အမေက်ာင္းအားလပ္ရက္ျပန္လာေတာ့ ထဘီစကတ္ခ်ဳပ္တာ သင္ေပးတယ္။ အဲဒါလဲ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ဖူး။ ဟိုညႇိဒီညႇိ စိတ္မရွည္တာေလ။ ဗိုက္ပူစာေတြ ေဒါင့္ဆြဲစာေတြနဲ႕ ႐ႈပ္လို႕။ ခ်ဳပ္တုန္းက အေကာင္း၊ ဝတ္လိုက္မွ ေစြသြားရင္ အရမ္းစိတ္တိုျပီး ပစ္ထားလိုက္ေရာ။ စိတ္ေျပမွ ျပန္ကိုင္တယ္။ တခါတေလ လုံးဝမျမင္ရေအာင္ ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေပါက္မွ ျပန္ထုတ္ျပင္တာမ်ိဳးလဲရွိရဲ့။ (စိတ္ၾကီးတယ္ေနာ္ ဟင္း!!)

ရွပ္အကႌ်ခ်ဳပ္နည္းလဲ မသင္ျပန္ဘူး။ ေကာ္လာတပ္ရတဲ့ အကႌ်ဆို စိတ္က မရွည္ျပန္ဘူးေလ။ ကိုယ္တိုင္လဲ ခ်ဳပ္ဝတ္ဖို႕ စိတ္မကူးခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ ခ်ဳပ္ေပးဖို႕ စိတ္မကူးတာလဲပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကပါ။ သူနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ ခ်ဳပ္တတ္ခ်င္လာတယ္။ အဲဒီက်မွ ကိုယ့္ဘာသာ စာအုပ္ေတြထဲ လိုက္ရွာဖတ္၊ စကၠဴနဲ႕ အရင္ညႇပ္၊ ေနာက္ဆုံးမွ ပိတ္စေပၚ ခ်ညႇပ္ရတယ္။ ပထမဆုံးခ်ဳပ္ေပးျဖစ္တာ ရွပ္အကႌ် ေရညႇိစိမ္းအကြက္ကေလး။ သူက ဘာမွအေထြအထူး မေျပာဘဲဝတ္ေပမယ့္ သူ႕အေမမီးပူတိုက္ေတာ့ "ဟယ္! အကႌ်က ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ဂုတ္ပိုးတစ္ထပ္ပဲရွိရတာလဲ"တဲ့။ အဟီး ရွပ္အကႌ်က အျမဲဂုတ္ပိုးႏွစ္ထပ္ရွိတာေလ။ က်မက ႐ႈပ္လို႕ ညႇိရခက္လို႕ တစ္ထပ္ဘဲခ်ဳပ္ထားတာ။ (စိတ္က သိပ္ရွည္တာေနာ္ ) အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူ႕အတြက္ဆို အိမ္ေနအကႌ်ဘဲ ခ်ဳပ္ေပးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက စက္နဲနဲပါးပါး ခ်ဳပ္တတ္တယ္ဆိုတာသိေတာ့ အိမ္ျပန္ရင္ ယူသြားပါဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်ဳပ္ခိုင္းၾကတယ္။ က်မက စည္းကမ္းခ်က္ ၄ခ်က္ကို ၾကိဳေျပာထားပါတယ္။ ေစ်းၾကီးတဲ့ပိတ္စ မျဖစ္ရ၊ ခက္ခက္ခဲခဲပုံ မျဖစ္ရ၊ ဂ်ီးမမ်ားရ၊ ပ်က္သြားလဲ ကိစၥမရွိဆိုမွလို႕။ မဟုတ္ရင္ ခ်ဳပ္လဲခ်ဳပ္ေပးရ အေျပာလဲခံရဦးမယ္ေလ။

အပ္ခ်ဳပ္စက္ရလာျပီးေတာ့ ပိတ္စလဲ အင္တာနက္မွာဘဲ လိုက္ရွာဝယ္တယ္။ အျပင္မွာ ပိတ္စဆိုင္ဘယ္မွာရွိမွန္း မသိတာလဲပါတယ္။ စခ်ဳပ္တာနဲ႕ အခက္ေတြ႕ေတာ့တာဘဲ။ သင္တုန္းက လက္မစေကးအတိုင္းနဲ႕သင္ထားတာ။ ဒီမွာက စင္တီမီတာေပတံေတြဘဲရွိတယ္။ ကိုယ္သိထားတဲ့အတိုင္းေတြကို စင္တီမီတာေျပာင္းတြက္ရနဲ႕ တစ္ေယာက္ထဲ ႐ႈပ္ေနတာေလ။ ပထမဆုံးခ်ဳပ္ျဖစ္တာက ဒီဂါဝန္။ စင္တီမီတာနဲ႕ လက္မစေကးၾကား႐ႈပ္ျပီး အၾကီးၾကီးခ်ဳပ္မိသြားလို႕ မီးပုံးပ်ံဂါဝန္ျဖစ္သြားတယ္။ ဗိုက္ဗိုက္ပူမွ ဝတ္ရမယ့္ကိန္း ျဖစ္ေနျပီ။



ပိုတဲ့အစေလးနဲ႕ ipod အတြက္လဲ အကႌ်တထည္။



ဒါက エコ(eco) လို႕ေျပာရမယ္။ အိပ္ယာခင္းဝယ္ေတာ့ ေရျမႇဳပ္ေမႊ႕ယာစြတ္ဖို႕ အစြတ္ပါပါလာတာ သုံးလဲမသုံးျဖစ္ဘဲ ဒီအတိုင္းထားထားတာကို စင္အစြတ္ ေျပာင္းခ်ဳပ္လိုက္တယ္။ ႐ႈပ္ပြထေနတာေတြကို မျမင္ရေအာင္ ကာထားတာေလ။



ဒါက အတြင္းဘက္လိုက္ကာအထူ။ အရင္က သူျဖစ္သလို ပိတ္စနဲ႕ကာထားတာ။ လိုက္ကာဝယ္ဖို႕ သြားၾကည့္တိုင္း တခါးအေပါက္၂ခုက အျမင့္မတူလို႕ စိတ္တိုင္းက်မရဘူး။ ရတဲ့ဆိုင္က်ေတာ့လဲ ေစ်းၾကီးလိုက္တာ။ ဝယ္လာမိတာက အနံလြန္ျပီး အလွ်ားတိုေနတယ္။ ဒါနဲ႕ကိုယ့္ဘာသာဘဲ ပိတ္စမွာျပီး ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အေကာင္းလွၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး သူကေတာ့ ခုမွ လူေနအိမ္နဲ႕တူလာျပီတဲ့။ (ဟြန္း!အရင္က ဘာေတြေနေနတာက်ေနမွန္းမသိဘူး။)



အျပင္ဘက္ လိုက္ကာအပါးစ။



ဒါက ခ်ဳပ္ျပီး သေဘာက်လို႕ ခဏခဏဝတ္ေနတဲ့ အကႌ်။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ႐ူး အဲ လွတယ္လို႕ေျပာေနာ္။



ဒါသူ႕အတြက္ အိမ္ေန ဝတ္စုံ & ပိုတဲ့အစကို ဟိုျဖတ္ဆက္ ဒီျဖတ္ဆက္နဲ႕ က်မအတြက္။



အင္းမ္... ဘာထပ္ခ်ဳပ္ရေကာင္းမလဲ စဥ္းစားလို႕မရေသးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ဒီအတိုင္း ထားထားလိုက္ဦးမယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ပိတ္စေတြ ႏွစ္ေပါက္ျပန္ဦးမလားမသိ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ လည္လည္လာတဲ့ မမ၊ညီမေတြကိုလည္း အိမ္ေနရင္းအကႌ် ခ်ဳပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလား!! (အျပင္သြားရင္ ဝတ္ဖို႕ဆို ကိုယ့္လက္ရာ ကိုယ္သိမို႕ အိမ္ေနလို႕ေျပာတာ။) အေပၚက အခ်က္၄ခ်က္ကို သဘူေတာရင္ေပါ့။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ခ်ဳပ္ေပးမယ္ေလ။ emailလို e-cloth ေလးေတြ ပို႕လိုက္မယ္။ အပ္သူမ်ားလာရင္ ဘေလာ့ထိပ္မွာ ေၾကာ္ျငာကပ္ထားလိုက္မယ္။ "e-စက္ခ်ဳပ္လက္ခံသည္"လို႕။