ဂ်ပန္ပုံျပင္(၃)

သရဲပုံေတြ ဘာသာျပန္ရတာ ေရးရင္းကိုယ့္ဘာသာလန္႕ေနရတာမို႕ ဒီတခါ ဂ်ပန္ရဲ့ ႐ိုးရာ ရာဇဝင္ပုံျပင္ေတြ ေရးလိုက္ပါတယ္။ သရဲပုံျပင္ေတြက "ပုံျပင္တစ္ရာ"ဆိုျပီး အပုဒ္ ၁၀၀ တိတိရွိပါတယ္။ ေတာ္ၾကာအပုဒ္ ၁၀၀လုံး ဘာသာျပန္လို႕ျပီးတဲ့အခါ သရဲလာေျခာက္မွာ စိုးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ရာဝင္ ပုံျပင္ေတြ ေျပာင္းဖတ္ေနတာ။ ဘာသာျပန္ဖို႕ ဆီပုံးမွာ လာေအာ္တဲ့ ကိုနိလဲ သားသားမီးမီးေလးရရင္ ပုံျပင္ေတြ ေျပာျပလို႕ရေအာင္လို႕။

ပန္းမ်ားပြင့္ေစသူ


ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ရြာတရြာမွာ အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုတို႕ ေနထိုင္ၾကတယ္။
သူတို႕မွာ သားသမီးမရွိလို႕ "ဖိုးျဖဴ"လို႕ေခၚတဲ့ ေခြးေလးကို သားသမီအျဖစ္အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္။
တရက္မွာ "ဖိုးျဖဴ"က လယ္ကြက္ထဲမွာ ေဟာင္ေနတယ္။
"ဒီေနရာကိုတူး ဝုတ္-ဝုတ္၊ ဒီေနရာကိုတူး ဝုတ္-ဝုတ္"
"ဟယ္? ဒီေနရာကိုတူးလို႕ ေဟာင္ေနတာမ်ားလား။ ေကာင္းျပီ ေကာင္းျပီ၊ တူးၾကည့္တာေပါ့ "
အဖိုးအိုက တူးၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
"ဟာ! အံ့ဩစရာ!!"
ေျမၾကီးထဲကေန ေရႊျပားေငြျပားေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္လာတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကိုၾကားတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ေလာဘသမား အဖိုးအိုက
"ငါလည္း ေရႊျပားေငြျပားေတြ ရေအာင္လုပ္မယ္။ မင္းေခြး"ဖိုးျဖဴ"ကို ငါ့ ခဏငွါး"
ေလာဘသမား အဖိုးအိုက "ဖိုးျဖဴ"ကို အတင္းအၾကပ္ လယ္ထဲဆြဲေခၚသြားတယ္။
ျပီးေတာ့ မႏွစ္သက္တဲ့ "ဖိုးျဖဴ"က ကိန္ ကိန္လို႕ ေအာ္တဲ့ေနရာကို တူးၾကည့္တဲအခါ ပုပ္ေနတဲ့ အမိႈက္ေတြအမ်ားၾကီး ထြက္လာတယ္။
"ဒီဘာမွအသုံးမက်တဲ့ ေခြးစုတ္"
စိတ္တိုေနတဲ့ ေလာဘသားအဖိုးအိုက "ဖိုးျဖဴ"ကို ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ျပစ္လိုက္တယ္။
"ဖိုးျဖဴ"ကို ဆုံး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့ အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုက ငိုယိုျပီး "ဖိုးျဖဴ"အေလာင္းကို လယ္ကြက္ထဲမွာ ျမႇဳပ္ျပီး သစ္သားတိုင္စိုက္လို႕ အုပ္ဂူေလး လုပ္ေပးထားလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ရက္မွာ အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုက "ဖိုးျဖဴ"ရဲ့ အုတ္ဂူကို အလြမ္းေျပသြားတဲ့အခါ "ဖိုးျဖဴ"ရဲ့ အုတ္ဂူက သစ္သားတိုင္က တညထဲနဲ႕ သစ္လုံးၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။
အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုလည္း အဲဒီသစ္လုံးၾကီးနဲ႕ ဆန္ၾကိတ္ဆုံလုပ္ျပီး ေကာက္ညင္းဆန္ကို ဖြပ္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါ ထူးဆန္းလွစြာနဲ႕ ေကာက္ညင္းေတြၾကားကေန ရတနာေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္လာက်တယ္။
ဒါကိုၾကားတဲ့ ေလာဘသမား အဖိုးအိုက
"ငါလည္း ေကာက္ညင္းဆန္ ဖြတ္ျပီး ရတနာေတြရေအာင္လုပ္မယ္။ မင္းဆုံကို ငါ့ငွါးစမ္း"
လို႕ ဆုံကို အတင္းအၾကပ္ငွါးယူသြားျပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကာက္ညင္းဆန္ ဖြပ္ၾကည့္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ထြက္လာသမွ်အားလုံးက ေက်ာက္ခဲေတြဘဲျဖစ္တယ္။
"တယ္!!!!!!! ဒီဆုံအစုတ္!"
စိတ္တိုေနတဲ့ ေလာဘသားအဖိုးအိုဟာ ဆုံကို ပုဆိန္နဲ႕ေပါက္ျပီး မီး႐ိႈ႕ျပစ္လိုက္တယ္။
တန္ဖိုးထားရတဲ့ ဆန္ၾကိတ္ဆုံကို မီး႐ိႈ႕ခံလိုက္ရတဲ့ အဖိုးအိုနဲ႕အဖြားအိုက ျပာေတြကို ဇကာနဲ႕ထည့္ျပီး ျပန္ဖို႕လုပ္ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပာေတြက ေလနဲ႕လြင့္ျပီး သစ္ေျခာက္ပင္မွာ အသာအယာ ကပ္ကုန္တယ္။
အဲဒီအခါ ျပာေတြကပ္သြားတဲ့ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ သစ္ပင္က ဆာခူရာေတြ အျပည့္ပြင့္ကုန္ေတာ့တယ္။
အဖိုးအိုက အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။
"ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ သစ္ပင္က ပန္းေတြပြင့္ေစေရာ့ဟယ္~~"
လို႕ ေျပာရင္း ျပာေတြပက္ရင္းနဲ႕ သစ္ေျခာက္ပင္ကို ပန္းေတြပြင့္ေအာင္ လုပ္ေတာ့တယ္။


တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီအနားကို ရွင္ဘုရင္က တိုင္းခန္းလွည့္းလည္တာတဲ့ ၾကဳံသြားတယ္။
"အိုး! ဒါအံ့ဩစဖြယ္ဘဲ"
ရွင္ဘုရင္က အေတာ္ဝမ္းသာအားရျဖစ္ျပီး အဖိုးအိုကို ဆုလက္ေဆာင္ အမ်ားၾကီး ေပးသနားေတာ္မူလိုက္တယ္။
ဒါကိုျမင္တဲ့ ေလာဘသမား အဖိုးအိုက
"ငါလည္း ပန္းပြင့္ေအာင္လုပ္ျပီး လက္ေဆာင္ပဏၰာရေအာင္လုပ္မယ္။ အဲဒီျပာေတြ ငါ့ကိုေပးစမ္း"
အတင္းအၾကပ္ ျပာေတြလုယူျပီး ဘုရင္ကို သြားေလွ်ာက္တယ္။
"ဘုရင္မင္းၾကီး ဒီျပာေတြက ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ပိုင္တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက သစ္ေျခာက္ပင္ကို ပန္းပြင့္ေအာင္လုပ္ျပေပးမယ့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကိုလည္း ဆုလက္ေဆာင္ ေပးသနားပါ။ ကဲ-- လာေလေရာ့--"
ေလာဘသား အဖိုးအိုက ဘုရင္မင္းျမတ္ေရွ႕မွာ ပန္းေတြ အမ်ားၾကီးပြင့္တာ ျပခ်င္လို႕ ျပာေတြအားလုံးကို တျပိဳင္ထဲ ပက္လိုက္တယ္။
ဒီအခါ ျပာေတြက ရွင္ဘုရင္ရဲ့ မ်က္လုံးထဲ ဝင္ကုန္လို႕ ေလာဘသမား အဖိုးအိုလည္း အမ်က္ေတာ္ရွခံရျပီး သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

***

ေကာက္႐ိုးသူႂကြယ္


ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက လူငယ္တစ္ေယာက္က ဘုရားေက်ာင္းသြားျပီး "ကန္ႏြန္း"အရွင္ (နတ္ဘုရားအမည္)ဆီမွာ ဆုေတာင္းတယ္။
"သူေ႒းျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ"
ဒီအခါ "ကန္ႏြန္း"အရွင္က မိန္႕ၾကားတယ္။
"ဒီကေနထြက္ျပီး ပထမဆုံး ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့အရာက မင္းကို သူေ႒းျဖစ္ေစလိမ့္မယ္"
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့လူငယ္က ဘုရားေက်ာင္းက ထြက္လိုက္တာနဲ႕ ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ခလုတ္တိုက္မိျပီး ဒလိမ့္ေကာက္ေကြး ျပဳတ္က်သြားတယ္။
အဲဒီအခါ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ကို ဆုပ္ကိုင္မိသြားတယ္။
"'ကန္ႏြန္း'အရွင္ မိန္႕ၾကားလိုက္တဲ့ ပထမဆုံး ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့အရာတဲ့ ဒါမ်ားလား? အင္းမ္... ဒါနဲ႕ သူေ႒းျဖစ္မယ္လို႕ ဘယ္လိုမွ မထင္ေပမယ့္လည္း...."
လူငယ္က ေခါင္းလိမ္စဥ္းစားရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း ပိတုံးတစ္ေကာင္က တဝီဝီပ်ံလာတယ္။
လူငယ္က ပိတုံးေကာင္ကိုဖမ္းျပီး ေကာက္႐ိုးဖ်ားမွာ ခ်ည္ျပီးေဆာ့ရင္း ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
ဒီအခါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္က သားနားတဲ့ကားတစ္စီးလာရပ္ျပီး အထဲက ကေလးငယ္ကေျပာလိုက္တယ္။
"အဲဒီ ပိတုံး လိုခ်င္လို႕ပါ"
"အင္း ရတယ္၊ ယူေလ"
လူငယ္က ကေလးကို ပိတုံးခ်ည္ထားတဲ့ ေကာက္႐ိုးမွ်င္ကို ေပးလိုက္တဲ့အခါ ေနာက္လိုက္အိမ္ထိန္းက ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ လိေမၼာ္သီး ၃လုံးေပးလိုက္တယ္။
"ေကာက္႐ိုးကေတာ့ လိေမၼာ္သီးျဖစ္လာျပီ"
ဆက္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ လည္ေခ်ာင္းေျခာက္လိုက္တာဆိုျပီး ညည္းညဴေနတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
"ေရာ့၊ အစား လိေမၼာ္သီးစားပါ"
အမ်ိဳးသမီးက လိေမၼာ္သီးစားျပီး က်န္းမာလာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕ အရမ္းလွတဲ့ ပိတ္အုပ္ကို ေပးလိုက္တယ္။
"ဒီတခါ လိေမၼာ္သီးက ပိတ္စျဖစ္လာျပီ"
လူငယ္က ပိတ္စကို ကိုင္ျပီး ေလွ်ာက္လာတုန္း ေခြလဲေနတဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ႕ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕တယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲခင္ဗ်?"
"ျမင္းက ေရာဂါနဲ႕ လဲေနလို႕။ ျမိဳ႕ကိုသြားျပီး ပိတ္စနဲ႕ လဲလွယ္မလို႕ စိတ္ကူးထားတာ။ ဒီေန႕မွ ပိတ္စမရရင္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ"
"ဒါဆို ဒီပိတ္နဲ႕ ျမင္းနဲ႕ လဲမလား?"
လူငယ္က ေျပာလိုက္တဲ့အခါ အမ်ိဳးသားလည္း ဝမ္းသာအားရနဲ႕ ပိတ္စကိုယူျပီး ျပန္သြားေတာ့တယ္။
လူငယ္လည္း ျမင္းကို ေရတိုက္လိုက္ ကိုယ္ကိုပြတ္သပ္လိုက္ လုပ္ေပးတဲ့အခါ ျမင္းက နဂိုလို ျပန္က်န္းမာလာတယ္။
ေသခ်ာၾကည့္မိတဲ့အခါ အေတာ္ခန္႕ညားသန္မာတဲ့ ျမင္းျဖစ္ေနတယ္။
"ဒီတခါေတာ့ ပိတ္စက ျမင္းျဖစ္လာျပီ"
ျမင္းကို ဆြဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း ဒီတစ္ခါ အိမ္ေျပာင္းေနတဲ့ မိသားစုနဲ႕ ေတြ႕တယ္။
ဒီအခါ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားက လူငယ္ရဲ့ ျမင္းကိုၾကည့္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"႐ုတ္တရက္ ခရီးထြက္ဖို႕ ျဖစ္လာလို႕၊ ျမင္းလိုေနတာ၊ အဲဒီျမင္းနဲ႕ ငါ့အိမ္ရယ္ လယ္ရယ္နဲ႕ လဲလွယ္ႏိုင္မလားကြယ့္"
လူငယ္က ၾကီးက်ယ္ခန္႕ညားတဲ့ အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႕ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ လယ္ေတြ ပိုင္ဆိုင္လိုက္ျပီး သူေ႒းၾကီး ျဖစ္လာတယ္။
ေကာက္႐ိုး တစ္မွ်င္ကေန သူေ႒းၾကီးျဖစ္လာလို႕ အားလုံးက အဲဒီလူငယ္ကို "ေကာက္႐ိုးသူႂကြယ္"လို႕ ေခၚၾကသတဲ့ကြယ္။