"ဝါတာရွိ ႏို ကိ"

私の木 (ကြၽန္မ ၏ သစ္ပင္)

ဂ်ဴးရဲ့ ဝတၱဳမဟုတ္ပါဘူး။ က်မဝယ္ထားတဲ့ အပင္ေလးပါ။ ဒီမွာေအးတဲ့ႏိုင္ငံမို႕ထင္တယ္၊ ပန္းေတြက ၁၂ရာသီ အမ်ိဳးမ်ိဳးပြင့္ျပီး လွေနတာဘဲ။ ပန္းေတြကို ၾကည့္ရရင္ ေပ်ာ္တယ္။ စိတ္လန္းဆန္းတယ္။ ပန္းတိုင္းသူ႕ဘာသာသူ လွၾကပါတယ္။ ပန္းပြင့္အၾကီးၾကီးေတြထက္ ပန္းေသးေသးေလးေတြကို ပိုသေဘာက်တယ္။ အျပင္သြားတိုင္း အျမဲတန္း ပန္းေတြကိုလိုက္ေငးတယ္။ ပန္းအမ်ိဳးအစား အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီေရာက္မွျမင္ဘူးတာ။ ေမျမိဳ႕သြားတုန္းက ျမင္ဖူးတာထက္ေတာင္ ပိုမ်ားတယ္။ နည္းပညာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္ရဲ့။ အပင္ပုပုေလးေတြမွာလည္း ပန္းေတြေဝလို႕ဘဲ။ ဘူတာကို လမ္းေလွ်ာက္ျပီးသြားရင္ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕က အပင္ေတြ တလမ္းလုံး ေငးသြားတာ။ ဒီမွာ ပန္းအိုးသူခိုးလဲ ရွိပုံမေပၚဘူး။ ပန္းအိုးေတြ အိမ္အျပင္ဝ လမ္းေဘးမွာ ထားၾကတယ္။ အိမ္တအိမ္ကျခံစည္း႐ိုးမွာ စိုက္ထားတဲ့အပင္ကပန္းဆိုရင္ ႏွင္းဆီပြင့္နဲ႕ အရမ္းတူတယ္။ အပင္ကေတာ့ လုံးဝ ႏွင္းဆီပင္မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ရဲ့အိမ္ေရွ႕က ပန္းအိုးထဲမွာမ်ားဆို ခ်စ္စရာ ပန္းပိစိေလးေတြ ျပြတ္ျပီးပြင့္ေနတာမ်ား အသည္းယားတယ္။ အဲလိုအပြင့္ေလးေတြျမင္ရင္ လူကသာ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္တယ္၊ ေခါင္းက တပတ္လည္လုမတတ္ လွည့္ေငးတာ။ ပိုင္ရွင္ျမင္ရင္ သူ႕ပန္းအိုး အလစ္သုတ္မယ္ထင္မလားဘဲ။


ေမြးရပ္(furusato-ふるさと)မွာဆို ျခံဝန္းထဲမွာ ပန္းအိုးေတြ အမ်ားၾကီးရယ္။ အေမေရာ၊ အဖြားေရာ၊ အေဒၚငယ္ေရာ၊ အမေရာ ပန္းစိုက္ဝါသနာပါၾကတယ္။ Kiss Me Quickပန္းက ေမြးရပ္မွာ နာမည္ၾကီးလို႕ အိမ္မွာ ရသေလာက္ အမ်ိဳးစုံေအာင္ စိုက္ထားတယ္။ အေရာင္အႏုအေဖ်ာ့၊ အရင့္၊ ပန္းပြင့္အေသးအၾကီး အစုံဘဲ။ အဝါေပၚမွာ အစင္းက်ားနဲ႕ ပြင့္တာမ်ိဳးရယ္၊ သတို႕သမီး လက္ကိုင္ပန္းလို ပန္းဆီေရာင္အဆုပ္လိုက္ ပြင့္တာမ်ိဳးရယ္၊ အဆင့္ေတြ တဆင့္ျပီးတဆင့္ ထပ္ဆင့္ပြင့္တာမ်ိဳးရယ္ အမ်ားၾကီးစိုက္ထားတယ္။ (စုံဂဏန္းပြင့္တဲ့ Kiss Me Quickပန္းက မဂဏန္းပြင့္ရင္ ကံေကာင္းတယ္ ဆိုလားၾကားဘူးတယ္။ ၇ပြင့္ဆို lucky ၅ပြင့္ဆို စြံသတဲ့။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး။ အိမ္က အေဒၚအငယ္ဆုံးေတာ့ ၄၀နီးျပီ၊ ခုထိစြံေသးဘူးဂ်၊ တူမေတြ ေက်ာ္တက္ကုန္ျပီ။ :D) အိမ္နားနီးခ်င္းေတြနဲ႕လည္း သူ႕အိမ္မွာရွိတဲ့ပန္းနဲ႕ ကိုယ့္အိမ္မွာရွိတဲ့ပန္း မတူရင္ ကိုင္းကူးမ်ိဳးပြါးျပီး လဲၾကေသးတယ္။ အဖြားက အိမ္ေဘးပတ္ခ်ာလည္ပိန္းပန္းပင္ေတြ စိုက္ထားတယ္။ အရင္အိမ္မွာတုန္းက ပိန္းပင္ေတြ ပိုသန္တယ္။ ဒီဘက္အိမ္ေျပာင္းေတာ့ ပန္းေတြႏႈတ္ယူျပီး ျပန္စိုက္ရတာ အျမစ္နာလို႕ထင္ရဲ့ သိပ္မသန္ေတာ့ဘူး။ ပိန္းပန္းနီနီေတြ ပြင့္ရင္ ဘုရားလဲတင္၊ သူမ်ားေတြ လာေတာင္းဝယ္ရင္ အဖြားက ေရာင္းေပးလိုက္တယ္။ က်မက ေက်ာင္းမွာ အသင္းအလွည့္က်လို႕ ပန္းအိုးထိုးဖို႕လိုရင္ တစ္ပြင့္ေလာက္ဘတ္သြားလိုက္တယ္။:P တျခား စပယ္၊ သစ္ခြ၊ သဇင္၊ ပန္းထိမ္ငိုပန္း--- အဖြားစိုက္ထားတာေတြ စုံလို႕ပါဘဲ။ ပန္းပင္ေတြအျပင္ ဇီးပင္၊ သရက္ပင္၊ မရမ္းပင္၊ ေရွာက္ပင္၊ ၾကက္ေမာက္သီးပင္ေတြလည္း စိုက္ထားေသးတယ္။ အမက ႏွင္းဆီဝါသနာအိုးဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီပင္စိုက္တယ္။ တျခံလုံး က်မကလြဲျပီး အားလုံးစိုက္ထားတဲ့ အပင္ေတြ အမ်ားၾကီးဘဲေလ။ က်မက ဆီဆမ္းႏွမ္းျဖဴး ပန္းေတြ လိုက္ၾကည့္ ေရေလာင္းေပးတယ္ေလ။ ေပါင္းေတာ့ သင္ေပးဘူး။ တီေကာင္ေၾကာက္လို႕။ ေၾကာက္တာထက္ ေနလို႕မရေအာင္ ရြံတာ။ မိုးတြင္းေရာက္ရင္ ျခံထဲ မဆင္းေတာ့ဘူး။ တီအျပင္ ကြၽတ္ေတြပါ လန္းလန္းလန္းလန္းနဲ႕မို႕။ ေရးရင္းၾကက္သီးထလာျပီ။

အေမ ရန္ကုန္မွာ လိုက္ေနေပးေတာ့ ေရာက္ခါစက တိုက္ေပၚမွာ မေနတတ္ဘူး။ ေျမမနင္းရလို႕တဲ့။ သူ႕ပန္းအိုးေတြသတိရသတဲ့။ အိမ္မွာဆို ျခံထဲဆင္းလိုက္တာနဲ႕ ပန္းေတြအျပည့္ဘဲေလ။ တိုက္ေပၚမွာ ဝရန္တာလဲမထြက္ရဲ၊ ရင္တလွပ္လွပ္နဲ႕တဲ့။ ေနာက္ ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ အေမ့ေအာက္ တစ္ေယာက္ျခားတဲ့ အေဒၚဆီသြားလည္ရင္း မေလးရွားပိေတာက္ဆိုတဲ့ ပန္းအပင္ေပါက္ေလးေတြ သယ္လာတယ္။ ဝရန္တာမွာ ပန္းအိုးေလးနဲ႕စိုက္ရင္းနဲ႕ ခုေတာ့ ဝရန္တာ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ပန္းအိုးေလးေတြလည္း တလုံးျပီးတလုံး တိုးလာတယ္။ ညေနဘက္ ပန္းအိုးေလးေတြၾကား ထိုင္ခုံခ်ထိုင္ရင္ ပန္းျခံေလးထဲေရာက္ေနသလို စိတ္ေအးခ်မ္းတယ္။ မိုးေလတအားျပင္းရင္ ပန္းအိုးေတြ ေလကြယ္ရာေရႊ႕ရင္း အေမအလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္။ က်မဒီမလာခင္ ေျမပေဒသာကြၽန္းကေန မေလးရွားပိေတာက္ အေရာင္ဆန္းဆန္း ပန္းအိုးတစ္အိုးဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ သမီးအစား ပန္းအိုးေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္လို႕မွာမိေသးတယ္။ အေမ့ကို အပူေပးသလိုမ်ား ျဖစ္သြားမိသလားဘဲ။

က်မက ပန္းေတြသေဘာက်ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ မစိုက္ဖူးဘူးရယ္။ တေန႕တေန႕ ပ်င္းေနတတ္ေတာ့ ပန္းေလးဘာေလးစိုက္ဖို႕ စိတ္ေတာ့ကူးမိပါရဲ့။ တီေကာင္ေၾကာတ္တာရယ္၊ ေျခတလွန္းသာသာ ဝရန္တာေနရာမွာ အဝတ္လွန္းစင္ရယ္ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္နဲ႕ ျပည့္ေနေတာ့ ေနရာကမရွိျပန္ဘူး။ ဒီတခါေတာ့ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းထဲမွာ အပင္စိုက္မယ္စိတ္ကူးျပီး သြားၾကည့္တယ္။ ပန္းအိုးေလးေတြက ခ်စ္စရာ၊ ပုပုေလးနဲ႕ ပန္းေတြအျပည့္ဘဲ။ တစ္အိုးေလာက္ ေကာက္ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ လက္ထဲမွာ တစ္ပင္ထဲ သနားစရာေလး။ သူ႕ဘာသာ တန္းစီေနေတာ့ လွသား။ ဟိုပန္းအိုးမၾကည့္ ဒီပန္းအိုးမၾကည့္နဲ႕ အခန္းထဲမွာ ရွင္ပါ့မလားလဲ ေတြးရေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပန္းပြင့္တဲ့ပန္းယူမိရင္ ေကာင္းေကာင္းမျပဳစုတတ္လို႕ ပန္းမပြင့္ရင္ ကိုယ္ဘဲဝမ္းနည္းရမွာဆိုျပီး သစ္စိမ္းခက္ပန္းအိုးေလးဘဲ ယူလာခဲ့ေတာ့တယ္။


ပုံထဲမွာေတာ့ ပလတ္စတစ္ပင္လို႕ ထင္ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနတယ္။ စင္ေပၚမွာ ကိုယ္ရံေတာ္ ႏွစ္ေကာင္နဲ႕အတူ ထားထားလိုက္တယ္။ ငလွ်င္လႈပ္ရင္ သူ႕ကိုအရင္ ေအာက္ခ်ထားရမယ္။ မနက္တိုင္း ဝရန္တာထုတ္ေနျပလိုက္၊ ေရျဖန္းလိုက္၊ ညေနဘက္ အိမ္ထဲျပန္သြင္းလိုက္နဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္ ေကာက္ရထားသလိုျဖစ္ေနတာ။ ဒီအပင္က တီေကာင္ထြက္မလာေလာက္ဘူးလို႕ ထင္မိတာဘဲ။ ေရၾကိဳက္တဲ့အပင္လား မၾကိဳက္တဲ့အပင္လားေတာ့မသိဘူး။ ေျမၾကီးေျခာက္တယ္ထင္ရင္ ေလာင္းလိုက္တာဘဲ။ ေရမြမ္းျပီး ေသမွာလဲစိုးရေသးတယ္။ ေရျဖန္းဘူးနဲ႕ အပင္ကိုျဖန္းျပီး ေနေရာင္မွာ အခက္က ေရသီးေလးေတြကို ၾကည့္ရတာ စိတ္ၾကည္ႏူးတယ္။ ယန္းတစ္ရာဆိုင္က အပင္ပိစိေကြးေလးေတြထပ္ဝယ္ဖို႕ စိတ္ကူးေနတာ။ ၅~၂၇ဒီဂရီမွာထားလို႕ရတယ္လို႕ ေရးထားတဲ့ အပူခ်ိန္ကို ဖတ္ျပီး အခန္းထဲမွာ ရွင္ပါ့မလား ေတြးေနမိလို႕။ ေသခ်ာ သြားျပန္ဖတ္ၾကည့္ရဦးမယ္။ အခုက ပူအိုက္လာျပီေလ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အျပင္သြားေနတဲ့အခါ အခန္းထဲ ပူေလွာင္ေနေတာ့ ေသသြားမွာ စိုးရိမ္တယ္။

ပန္းပြင့္ေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္ အျပင္ထြက္ေတာ့မွ သူမ်ားပန္းေတြ ငမ္းေတာ့မယ္။ ဒီေအာက္ကပုံေတြက ေမြးေန႕တုန္းက ဘူတာနားက ပန္းျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း႐ိုက္ထားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္က "ဟာနေရွာဘု" (ハナショウブ/Japanese iris)ဆိုတဲ့ ပန္းေတြ ပြင့္တဲ့အခ်ိန္မို႕ ပန္းလာၾကည့္တဲ့သူေတြ အမ်ားသား။ ဆာကူရာေတြပြင့္ရင္ ပန္းၾကည့္ပြဲလုပ္သလို ဒီ"ဟာနေရွာဘု"ပန္းေတြပြင့္ေတာ့လဲ လာၾကည့္ၾကတယ္။ ဆာကူရာပန္းၾကည့္ပြဲလိုေတာ့ စားေသာက္ျမဴးတူးမလုပ္ၾကပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး ပန္းေတြလိုက္ၾကည့္ၾက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကတယ္။ က်မတို႕ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ဘိုးဘြားရိပ္သာက လာတာနဲ႕ၾကဳံလို႕ ဘိုးဘြားေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ။ မိသားစုပါတဲ့သူက်ေတာ့ တြန္းလွည္းကို အိမ္သားေတြကတြန္းလို႕၊ အိမ္သားမပါတဲ့သူေတြကိုေတာ့ သူနာျပဳေတြက ေစာင့္ေရွာက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။


အျဖဴေရာင္"ဟာနေရွာဘု"


ပန္းခရမ္းေရာင္ေဖ်ာ့"ဟာနေရွာဘု"


"ခရမ္းရင့္၊ ပန္းခရမ္းေဖ်ာ့၊ အျဖဴ၊ အျပာေဖ်ာ့ အေရာင္စုံ""ဟာနေရွာဘု"


ပန္းနီနီ




ပန္းဝါဝါ


ဒါက ဘေလာ့ေနာက္ခံထားထားတဲ့ပုံ



ကိုယ့္မွာ ပန္းပြင့္တဲ့အပင္ မရွိေတာ့ အျပင္ထြက္မွ ပန္းေတြၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ရတယ္။ လာလည္သူေတြလည္း ပန္းေတြၾကည့္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစေနာ္။